ویرگول
ورودثبت نام
Muhammad Sadegh Rahimi
Muhammad Sadegh Rahimi
خواندن ۵ دقیقه·۲ سال پیش

ِاعدام حُکمی دَمِ دَستی...



? در مورد اتفاق دردناکی که برای #محسن_شکاری رخ داد، در راستای بحث با گروه خاصی از دوستان، به این فکر افتادم که تحقیقی اجمالی در این رابطه داشته باشم. (چرا اجمالی؟ چون حقوق حوزه‌ی تخصصی بنده نیست بنابراین صرفاً با توجه به مشاهدات خود نتیجه‌گیری کرده‌ام.)



? قبل از هر چیز لازم است اتهام #محسن_شکاری را بدانیم؛

«براســاس دادنامه صادره از ســوی دادگاه انقلاب تهران، محسن شــکاری به اتهام محاربه از طریق کشیدن سلاح به قصد جان و ایجاد رعب و وحشــت و ســلب آزادی و امنیت مردم و همچنین جرح عمدی با سلاح ســرد به مأمور بســیج حین انجام وظیفه و مســدودکردن خیابان ســتارخان تهــران و اخلال در نظم و امنیــت جامعه به اعدام محکوم شده بود.»



? در مواجه با این اقدام #محسن_شکاری به دو دسته حکم قضایی برمی‌خوریم، یک دسته مربوط به "تعزیرات و مجازات بازدارنده" و دسته‌ی دیگر "محاربه"



? ماده ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی مقرر می‌دارد:



«هرکس عمداً به دیگری جرح یا ضربی وارد آورد که موجب نقصان یا شکستن یا از کار افتادن عضوی از اعضاء یا منتهی به مرض دایمی ‌یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل مجنیٌ ‌علیه گردد.

در مواردی که قصاص امکان نداشته باشد چنانچه اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم تجری مرتکب یا دیگران گردد به ۶ ماه تا ۲ سال حبس (درجه ۶) محکوم خواهد شد و در صورت درخواست مجنیٌ ‌علیه، مرتکب ‌به پرداخت دیه نیز محکوم می‌شود».



? ماده ۶۱۸ هم به این نکته اشاره دارد که:

«هر کس با هیاهو و جنجال یا حرکات غیر متعارف یا تعرض به افراد موجب اخلال نظم و آسایش و آرامش عمومی گردد یا مردم را از‌ کسب و کار باز دارد به حبس از سه ماه تا یک سال و تا (۷۴) ضربه شلاق محکوم خواهد شد.»



? آن دسته از دوستان که معتقدند اعدام #محسن_شکاری به علت جرح و ضرب مأمور بسیج در حین انجام وظیفه بوده یا دلیل آن صرفاً بستن خیابان می‌باشد، سخت در اشتباه‌اند. زیرا با توجه به مواد ۶۱۴ و ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی به هیچ وجه امکان صدور حکم اعدام برای چنین اقدامی وجود ندارد.



? اما خطاب به کسانی که معتقدند، این اقدام #محسن_شکاری محاربه محسوب می‌شود.







? ماده ۲۷۹ به این نکته اشاره داد که:

«محاربه عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد.

هرگاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی‌شود.»



? در ماده ۲۸۲ به این نکته اشاره شده است که:

«حد محاربه یکی از چهار مجازات زیر است:

الف- اعدام

ب- صلب

پ- قطع دست راست و پای چپ

ت- نفی بلد»



? طبق ماده ۲۸۳ قانون مجازات اسلامی:

«انتخاب هر یک از امور چهارگانه مذکور در ماده(۲۸۲) به اختیار قاضی است.»



? سوال ما این است، چرا دادگاه از بین ۴ مجازات بالا اعدام را برای #محسن_شکاری انتخاب کرد؟



? بد نیست نظر مراجع مختلف را نسبت به مجازات محاربه ببینیم.



آیت االله خویی: اگر با اسلحه کشــیدن فقط موجب ترس مردم شــده باشــد، نفی بلد می شــود و اگر آسیبی به کسی رسانده باشــد، ابتدا در حد همان جراحت قصاص می شود و ســپس تبعید می گردد.(تکمله المنهاج/ص۵۱)

آیت االله وحید خراســانی و بسیاری از شاگردان ایشان هم همین فتوا را دارند.



آیت الله بهجت: اگر محاربت کــرد و عملی دیگر – قتل یا اخــذ مال – انجام نداد نفی بلد می شــود و در صورتی که مجروح کرده باشــد، قصــاص جراحت یا دیــه آن، افزوده می شود (جامع المسائل/ ج۵ ،ص۳۲۹.)



آیت الله خمینی نیز با توجه به اضطراب فتاوا و روایات در این باره، تبعید را اولی می داند.

ایشــان در تحریرالوســیله می گوید: (مسئله ۵) در این حد، بنا بر اقوی حاکم بین قتل و مصلوب کردن و قطع به طور مخالف و نفی بلد، مخیر است و بعید نیست که برای حاکم بهتر باشد که جنایت را ملاحضه کند و آنچه مناسب آن است، اختیار نماید. پس:

اگر کشته است، حاکم، قتل یا مصلوب کردن را اختیار کند.

اگر مال را برداشته است، قطع را اختیار کند.

اگر شمشــیر کشــیده و فقط ترسانده اســت، نفی بلد را اختیار کند.



(منظور از نفی بلد چیست؟

شیخ طوسی در این زمینه می گوید: “اگر محارب کسی را مجروح ننماید و مال کسی را هم نگیرد واجب است که او را از آن محلی که مرتکب محاربه شده است تبعيد کنند و به جای دیگری منتقل نمایند و به اهالی آنجا بنویسند که این شخص محارب و تبعیدی است با او معاشرت و اکل و شرب نکنید و معامله انجام ندهید و نشست و برخاست ننمائید.”)



? همان طور که می‌دانید، بزه محاربه از جرایمی است که سوء نیت خاص نیاز دارد و آنجایی که قانون می‌گوید: "به قصد جان، مال و ناموس مردم یا ارعاب آنها" ما به این مسئله پی می‌بریم. حال در موضوع بحث، آیا قصد مرتکب این موارد بوده یا مقابله با حکومت؟ زمان ارتکاب بزه سبب نمی‌شود ما قائل به قصد وی برای اعتراض و مقابله با حکومت باشیم و نه مردم؟

و آیا سوالات مذکور و عدم وجود ادله برای پاسخ به آنها سبب ایجاد شبهه و تردید نمی‌شود تا در اجرای حد خودداری کنیم؟





? بنده با توجه به مشاهداتی که در بالا برای شما هم آوردم، به این نتیجه می‌رسم که؛

«جمهوری اسلامی برای زهر چشم گرفتن از معترضین دست به اعدام #محسن_شکاری زده است، چرا که با توجه به اقدام ایشان امکان تقلیل حکم از اعدام وجود داشت، و زمان کوتاه دادرسی چنین پرونده‌ای نیز، حائز اهمیت است.»



? برای بنده پر واضح است که این اعدام پیامی از طرف جمهوری اسلامی به معترضین بود، با این مضمون که «ما دست به اعداممان خوب است...»





من به عنوان یک انسان نتونستم در برابر خونی که به ناحق ریخته شده سکوت کنم.

شمایی که در مواجهه با مرگ #مهسا_امینی و #نیکا_شاکرمی سکوت کردی به این دلیل که نمی‌دونستی واقعاً چه اتفاقی افتاده، در مواجهه با این اعدام چیکار می‌کنی؟





? در آخر لازم می‌دونم بگم، صدای اعتراض ما به این دلیل بلند است که جمهوری اسلامی جان انسان‌ها را بی‌ارزش قلمداد می‌کند، و با خیالی آسوده دست به اعدام می‌زند، برای رسیدن به اهداف خود...





به امید روزی که حقایق بر همگان روشن است...

ماده قانونمحسن شکاریاعدامجمهوری اسلامیبی‌عدالتی
دانشجو کارشناسی فیزیک دانشگاه شریف - معلم پایه نهم - علاقه‌مند به گفتگو - به دنبال حقیقت
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید