در زمان ظهور حضرت مسیح، .... یکی از دلایل رد آن حضرت توسط یهودیان به وقوع نپیوستن ظاهری علامات ظهور بود...... یهودیان انتظار داشتند که قبل از ظهور موعودشان علائمی ظاهر شود
و زمین وسیع تنگ گردد،. ماه و خورشید نور ندهند،..
ستاره های آسمان به زمین سقوط کنند... و قبایل روی زمین به نوحه و زاری برخیزند...
آنگاه موعود آنها در حالی که سوار بر ابر است از آسمان ظاهر شود و هنوز هم منتظرند که آن ظهوری که در تورات ذکر شده با همان علامات واقع گردد؛
در صورتی که هیچ یک از این علامات در زمان ظهور حضرت عیسی به وقوع نپیوست.
چنانچه، حتی بزرگترین مورخ معاصر با ظهور حضرت مسیح،
ژوزف فلاویوس (Joseph Flavius)، نه تنها متوجه چنین ظهور عظیمی نشد، بلکه حتی نامی از آن حضرت در آثار خود نبرده است.
...یهودیان منتظر موعودی بودند که با سلطه و قدرت عظیم ظاهر گشته، بر سریر داود نشسته ..و تأسیس سلطنت کند؛ لیکن حضرت مسیح را نه سلطنتی، نه لشکری و نه مملکتی بود
و ادعا می کرد که پادشاه یهود است. زمانی که آن حضرت را برای محاکمه نزد پیلاطوس بردند، پیلاطوس از حضرتشان پرسید: ” آیا تو پادشاه یهودیان می باشی؟” حضرت مسیح فرمودند که بر خلاف پادشاهی که یهودیان منتظر ظهورش هستند سلطنت آن حضرت، سلطنت روحانی و ابدی می باشد:
” من یک پادشاه دنیوی نیستم. اگر بودم، پیروانم می جنگیدند تا در چنگ سران قوم یهود گرفتار نشوم.
پادشاهی من متعلق به این دنیا نیست” لیکن، سربازان با تمسخر به ادعای پادشاه یهود بودن آن حضرت ” تاجی از خارهای بلند درست کردند
و بر سرش گذاشتند، و یک چوب، به نشانه عصای سلطنت، به دست راست او دادند
و پیش او تعظیم کردند و با ریشخند می گفتند: درود بر پادشاه یهود! پس از آن، به صورتش آب دهان انداختند و چوب را از دستش گرفته، بر سرش زدند”. سران قوم نیز ایستاده به او می خندیدند و مسخره کنان می گفتند: ” برای دیگران معجزات زیادی انجام داد؛ حال اگر واقعا مسیح و برگزیده خداست، خود را نجات دهد!
. این نوشته را نیز بالای سر او بر صلیب نصب کردند: ” این است عیسی،
پادشاه یهود”
.برای مثال، معنای قیامت (روز داوری)، در این ظهور اعظم، ؛ چنانکه با استناد به آیات قرآن مجید با ظهور قائم روشن می شود...، قیامت، همانطور که ائمه اطهار نیز صراحتاً در احادیث ذکر کرده اند، چیزی جز قیام و ظهور پیامبران آسمانی نمی باشد؛ مولانا به زیبایی تمام در مثنوی به این حقیقت اشاره می کند: پس محمد صد قیامت بود نقد.... زانکه حلّ شد در فنای حلّ و عقد
.زاده ثانی است احمد در جهان ...... صد قیامت بود او اندر عیان
زو قیامت را همى پرسیده اند .....اى قیامت، تا قیامت راه چند؟
با زبان حال مىگفتى بسى .......که ز محشر حشر را پرسد کسی!
. در اخبار و روایات اهل بیت یوم ظهور قائم موعود، یوم قیامت . نامیده شده؛ چنانچه در ” تفسیر قمی” آمده است: فی قوله اقْتَرَبَتِ السَّاعَهُ قال خروج القائم ع[۳۱]. به عبارتی قیامت چیزی جز ظهور یک شریعت جدید در ادامه شرائع قبل نیست و قیامت شریعت قبل، شریعت بعد بوده و قیامت در عرض عالم می باشد نه در طول عالم.
در حدیثی از مفضل بن عمر از امام صادق (ع) صراحتا روز ظهور قائم موعود روز قیامت دانسته شده است: الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ سَأَلْتُ سَیِّدِیَ الصَّادِقَ ع هَلْ لِلْمَأْمُورِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِیِّ ع مِنْ وَقْتٍ مُوَقَّتٍ یَعْلَمُهُ النَّاسُ فَقَالَ حَاشَ لِلَّهِ أَنْ یُوَقِّتَ ظُهُورَهُ بِوَقْتٍ یَعْلَمُهُ شِیعَتُنَا قُلْتُ یَا سَیِّدِی وَ لِمَ ذَاکَ قَالَ لِأَنَّهُ هُوَ السَّاعَهُ الَّتِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَى یَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَه أَیَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی لا یُجَلِّیها لِوَقْتِها إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ (اعراف/ ۱۸۷) الْآیَهَ وَ هُوَ السَّاعَهُ الَّتِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَى یَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَهِ أَیَّانَ مُرْساها (نازعات/۴۲)
وَ قَالَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَهِ (لقمان/۳۴) وَ لَمْ یَقُلْ إِنَّهَا عِنْدَ أَحَدٍ وَ قَالَ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَهَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَهً فَقَدْ جاءَ أَشْراطُها الْآیَهَ (محمد/۱۸) وَ قَالَ اقْتَرَبَتِ السَّاعَهُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ (قمر/۱)
وَ قَالَ ما یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَهَ تَکُونُ قَرِیباً– (احزاب/۶۳) یَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِها وَ الَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْها وَ یَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذِینَ یُمارُونَ فِی السَّاعَهِ لَفِی ضَلالٍ بَعِیدٍ[۳۲] (شوری/۱۸)، خلاصه بیان آنکه مفضل بن عمر می گوید که از حضرت صادق (ع) پرسیدم که آیا برای ظهور حضرت مهدی مأمول منتظر وقتی هست که مردم دانند. آن حضرت فرمود حاشا که خداوند برای ظهور مهدی وقتی مقرر فرماید که شیعه ما آن را بدانند. گفتم یا سیدی سبب این چیست، فرمود زیرا که یوم ظهور همان ساعت قیامت است که خداوند تبارک و تعالی فرموده است: ”
درباره قیامت از تو سؤال مىکنند، کى فرا مىرسد؟! بگو: علمش فقط نزد پروردگار من است؛
و هیچ کس جز او (نمىتواند) وقت آن را آشکار سازد؛ در آسمانها و زمین، سنگین است(اعراف/۱۸۷)
” و یوم ظهور همان ساعت است که خداوند تبارک و تعالی فرموده است: ” و از تو درباره قیامت مىپرسند که در چه زمانى واقع مىشود؟ (نازعات/۴۲)”؛
و هم فرموده است: نزد خداوند است علم ساعت و قیامت( لقمان/۳۴)” و نفرموده نزد احدی دیگر هست و هم فرموده: ” آیا آنها جز این انتظارى دارند که قیامت ناگهان فرا رسد، در حالى که هم اکنون نشانه هاى آن آمده است (محمد/۱۸)”
. همچنین، در تفسیر آیه ۱۶ سوره شوری ” وَ ما یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَهَ قَرِیبٌ یعنی، چه می دانى، شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیک باشد؟!”، مفضل بن عمر از حضرت صادق (ع) نقل کرده که
منظور وقت ظهور قائم است[۳۳]. و ایضاً در تفسیر آیه ۷۵ سوره مریم ” حَتَّى إِذا رَأَوْا ما یُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَهَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَکاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً یعنى: تا آن زمان که ببینند آنچه را که به آنها وعده کرده بودیم: یا عذاب را و یا ساعت قیامت را! پس به زودى خواهند دانست چه کسى بدترین جاى دارد و نیروى او ضعیف تر است؟” آمده است: ”
ابو بصیر از امام ششم نقل کرده که فرمود: «إِذا رَأَوْا ما یُوعَدُونَ» قیام قائم ماست و آن ساعتى است که پیروان باطل خواهند دید، و عذاب خدا را به دست تواناى قائم آل محمد خواهند چشید”[۳۴].
،،..
.
