هدف اصلی این تحقیق، بهبود کارایی و امنیت خدمات پرداخت در حوزه تجارت الکترونیک است. در این راستا، اقدامات گسترده‌ای انجام شده است که در ابتدا، خدمات پرداخت موجود در تجارت الکترونیک مورد ارزیابی قرار گرفته و روش‌های پرداخت با تأکید بر جنبه‌هایی چون سرعت، کاربرپسندی، امنیت و یکپارچه‌سازی تجزیه و تحلیل شده‌اند.
سپس، چالش‌ها و محدودیت‌های این سامانه‌ها شناسایی شده و به موضوعاتی چون آسیب‌پذیری‌های امنیتی، تاخیر در تراکنش، مشکلات تجربه کاربر و نگرانی‌های مرتبط با مقیاس‌پذیری پرداخته شده است. تأثیر الگوهای کد تمیز در توسعه سامانه‌ها پرداخت و نیز طراحی معماری نرم‌افزار قوی بر مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری سامانه‌ها مورد بررسی قرار گرفته است.
در ادامه، تحلیل ارائه شده بیان دارد که چگونه راه حل‌های پیشنهادی بر معاملات تجارت الکترونیک تأثیر مثبت می‌گذارند. این تأثیرات شامل بهبود در سرعت تراکنش، کاهش نرخ خرابی، پایش لحظه‌ای و کاهش صف برای مشتریان است. در نهایت، توصیه‌هایی برای کمک به مشاغل تجارت الکترونیک، توسعه‌دهندگان فناوری و سیاست‌گذاران ارائه شده است تا سامانه‌های پرداخت کارآمد و ایمن را در صنعت تجارت الکترونیک پیاده‌سازی کنند.
تاریخچه پرداخت در حوزه تجارت الکترونیک، به ویژه در ابعاد جهانی و ایران، به نمایانگر رشد و تکامل چشمگیری است. در دنیا، بازار پرداخت الکترونیکی در تجارت الکترونیک تا سال 2022، با ارتقاء به مبلغی همتناسب با 32.7 میلیارد دلار آمریکا رسیده و با پیش‌بینی رشد سالانه 13 درصد، ادامه خواهد یافت. این گسترش، همراه با افزایش فراگیر تجارت الکترونی و رشد اقتصاد دیجیتال، نیاز به راهکارهای پرداخت الکترونیکی را افزایش داده است. علاوه بر این، تاثیرات نفوذ اینترنت و افزایش استفاده از تلفن‌های هوشمند، تمایل به پرداخت‌های آنلاین را تقویت نموده و تلاش‌های جهانی برای گنجاندن افراد بیشتر در نظام مالی، با کاهش تعداد افراد بدون حساب بانکی، به پذیرش گزینه‌های پرداخت آنلاین کمک کرده است.
در ایران، سامانه بانکی شتاب در سال 2002 به عنوان یک زیرساخت یکپارچه برای سامانه بانکی ایرانی به منظور انجام تراکنش‌های مبتنی بر کارت معرفی گردید. پیش از این تاریخ، برخی از بانک‌ها کارت‌هایی صادر می‌کردند که تنها در دستگاه‌های ATM و POS بانک صادرکننده قابل استفاده بودند. با ارائه سامانه شتاب، تمام بانک‌ها ملزم به رعایت استانداردهای آن و اتصال به این سامانه شدند. در سال 2007، کارت‌های ویزا و مسترکارت به عنوان گزینه‌های پرداخت آنلاین و در ترمینال‌های الکترونیکی در مراکز خرید، هتل‌ها، رستوران‌ها و آژانس‌های مسافرتی در دسترس قرار گرفتند. تا سال 2010، تقریباً هر شعبه بانکی در ایران دستگاه ATM متصل به سامانه شتاب داشت. در دهه گذشته، بیش از 70% از فروشگاه‌ها، رستوران‌ها و بازارها به این سامانه متصل بوده‌اند و اتصالات بین‌المللی با کشورهای مختلف، از جمله بحرین، چین و قطر برقرار بوده و امکان دسترسی مستقیم مشتریان به حساب‌های خود از ایران و کشورهای عربی را فراهم نموده بود (مسائل تحریم و محدودیت‌های تراکنش‌های مالی). این تاریخچه، پیشرفت‌های چشمگیری را در زمینه پرداخت‌های الکترونیکی در تجارت الکترونیک نمایان می‌سازد و نقش بنیادینی در تسهیل و توسعه این حوزه ایفا نموده است.
سامانه‌های پرداخت الکترونیکی نقش بسزایی در تحول تجارت الکترونیک ایفا نموده و با ارائه روش‌های سریع و ایمن، تبدیل به عنصر کلیدی در فرایند معاملات آنلاین شده‌اند. در ابتدا، کارت‌های اعتباری به عنوان روش اصلی پرداخت‌های آنلاین شناخته می‌شدند، اما به سرعت با کیف‌پول‌های دیجیتال، بانکداری آنلاین و به تازگی پرداخت‌های ارزهای دیجیتال جایگزین شدند. این تغییرات متنوع، نیازهای مختلف مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارهای آنلاین را برآورده ساخته‌اند. با افزایش تراکنش‌های آنلاین، نگرانی‌های امنیتی به عنوان یک اولویت بیشتر برجسته شده‌اند. خطرات تقلب و نقض داده‌ها نیاز به راهکارهای امنیتی پیچیده‌تر را اجتناب‌ناپذیر ساخته است. به‌منظور مقابله با این چالش‌ها، فناوری‌هایی همچون رمزگذاری، احراز هویت دو مرحله‌ای و بلاک‌چین در امنیت پرداخت‌های آنلاین اثربخش بوده‌اند. خدمات پرداخت نه تنها به عنوان یک ابزار راحتی بلکه به عنوان یک جزء حیاتی در رشد و پایداری تجارت الکترونیک تلقی می‌شوند. این خدمات، اعتماد مصرف‌کننده را تقویت، معاملات را به‌صورت روان انجام می‌دهند و تأثیر مستقیمی بر تجربه کلی مشتری دارند. اهمیت این خدمات به افزایش نوآوری‌ها در زمینه خدمات پرداخت منجر شده و با تأکید بر یک محیط یکپارچه و ایمن، اقتصاد دیجیتال را تقویت نموده‌اند.
کارایی خدمات پرداخت به عنوان یک عامل حیاتی در موفقیت پلتفرمهای تجارت الکترونیکی مطرح می‌شود. در دنیای دیجیتال، مشتریان انتظار دارند که معاملات سریع، آسان و ایمنی داشته باشند؛ در حالی که فرآیند پرداخت تنها یک نقطه پایانی معامله نیست، بلکه جزء مهمی از تجربه کلی مشتری محسوب می‌شود. خدمات پرداخت کارآمد، رضایت مشتری را افزایش می‌دهند، اعتماد را بالا می‌برند و تجارت را بهبود می‌بخشند و تأثیر عمیقی بر رفتار مصرف‌کننده دارند. سادگی فرآیند پرداخت، احتمال رها شدن سبد خرید را کاهش می‌دهد و افزایش تکمیل خرید را تسهیل می‌کند. مطالعه‌ها نشان می‌دهد که سهولت استفاده و امنیت درک شده از سامانه‌های پرداخت آنلاین، به‌طور قابل توجهی بر اعتماد و تمایل مصرف‌کنندگان به خرید آنلاین تأثیرگذار است همانند امنیت حفظ اطلاعات در فضای تجارت الکترونیک. خدمات پرداخت کارآمد نقش اساسی در حفاظت از داده‌های حساس مشتریان در زمان تراکنش‌های مالی ایفا می‌کنند که از تیم‌های اختصاصی برای شناسایی و جلوگیری از تراکنش‌های متقلبانه بهره‌مند هستند. استفاده از استانداردهای صنعتی مانند PCI DSS نیز برای حفاظت از اطلاعات حساس تراکنش‌ها و افزایش اعتماد مشتریان الزامی است. پیشرفت‌های تکنولوژی، ادغام فناوری‌های پیشرفته مانند بلاک‌چین، هوش مصنوعی و پرداخت‌های موبایلی در سامانه‌های پرداخت را متحول ساخته‌اند. این نوآوری‌ها به‌طور همزمان با افزایش امنیت و کارایی تراکنش‌ها، تجربه خرید یکپارچه و شخصی را نیز به مشتریان ارائه می‌دهند.
معماری نرم‌افزار در پروژه‌های سامانه پرداخت یک نقش بسیار مهم دارد. این سامانه‌ها نه‌تنها باید اطلاعات پرداخت مشتری را از طریق روش‌های مختلف دریافت و پردازش کنند بلکه نیاز به انطباق با استانداردهای امنیتی بالا نیز دارند. استفاده از یک پردازنده پرداخت با سطح امنیت PCI DSS بالا می‌تواند به حفظ امنیت تراکنش‌ها و جلوگیری از تقلب‌های مالی کمک کند. باید اذعان داشت که اهمیت اقتصادی سامانه‌های پرداخت کارآمد برای دوام اقتصادی پلتفرمهای تجارت الکترونیک حیاتی است. این سامانه‌ها به کسب و کارها امکان می‌دهند عملیات خود را ساده‌تر کنند، هزینه‌های تراکنش را کاهش دهند و به وسیله گسترش پایگاه مشتریان خود به صورت جهانی، به افزایش فروش و درآمد برسند.
بازطراحی یک خدمت پرداخت در حوزه تجارت الکترونیک نیازمند فرآیندی پیچیده است که در ابتدا به ارزیابی زیرساخت‌های پرداخت موجود می‌پردازد. این ارزیابی شامل بررسی ویژگی‌های کیفی مانند توسعه و نگهداری، مقیاس‌پذیری، امنیت و پایداری می‌شود. این ویژگی‌ها توسط اصول معماری نرم‌افزار که بر اساس اهمیت آنها قرار دارند، ارزیابی شده که اطمینان از توانایی سامانه در مدیریت افزایش بار، حفاظت از داده‌های مشتری، ارائه تجربه کاربری بی‌نقص و حفظ عملکرد در طول زمان از جمله اهداف این ارزیابی است. پس از اتمام ارزیابی، فرآیند بازطراحی به مهندسی مجدد مفهوم معماری جدید می‌پردازد. این مفهوم‌سازی شامل مدل‌سازی راهکارهای ممکن و تحلیل مقایسه‌ای بین گزینه‌های معماری مختلف است. هدف این مرحله یافتن تعادل بهینه‌ای است که با نیازهای کارکردی و غیرکارکردی سامانه سازگار باشد.
فرآیند بازطراحی یک سری مراحل متناوب است که در هر مرحله به شدت درگیر ذینفعان، از جمله توسعه‌دهندگان و کاربران نهایی، می‌شود. استفاده از مدل‌های طراحی چابک در این فرآیند ارتباط واضح بین تیم توسعه و ذینفعان را تسهیل می‌کند. همچنین، تغییرات در این فرآیند تنها در معماری نیستند، بلکه تعهد به استانداردهای صنعتی مانند PCI DSS نیز برای تطابق و محافظت در برابر آسیب‌پذیری‌های امنیتی حائز اهمیت است.در این مسیر، رضایت مشتری یک نکته حیاتی است که به‌خوبی نباید از یاد برود. کیفیت خدمت پرداخت بر تجربه کاربری تأثیرگذار است و سامانه بازطراحی‌شده باید همچنان به بدهی فنی سامانه قدیمی پاسخ دهد و با نیازهای بازار در حال تکامل سازگار باشد. اطمینان از امکان پیاده‌سازی و توسعه فناوری‌های پرداخت مدرن نیز از جمله موارد حائز اهمیت است. حفظ یا افزایش ویژگی‌های کیفی، برای موفقیت بلندمدت سامانه اساسی است.
سامانه‌های پرداخت تجارت الکترونیکی جزء لاینفک موفقیت تجارت آنلاین هستند، اما با چالش‌های متعددی روبرو هستند که می‌تواند مانع کارایی و قابلیت اطمینان آنها شود. درک این چالش ها برای توسعه راه حل های پرداخت قوی بسیار مهم است. چالش های کلیدی عبارتند از:
1- آسیب پذیری های امنیتی: یکی از مهم ترین چالش ها تضمین امنیت تراکنش ها است. با افزایش پیچیدگی حملات سایبری، سامانه‌های پرداخت دائماً در معرض خطر نقض داده‌ها و کلاهبرداری هستند. این امر مستلزم اقدامات امنیتی پیشرفته برای محافظت از اطلاعات حساس مشتری است.
2- اعتماد و تجربه کاربر: حفظ اعتماد کاربر برای موفقیت تجارت الکترونیک ضروری است. سامانه‌های پرداخت نه تنها باید ایمن باشند، بلکه باید کاربر پسند نیز باشند. سامانه‌های پیچیده یا غیرقابل اعتماد می توانند منجر به از دست دادن اعتماد مصرف کننده و کاهش نرخ تکمیل تراکنش شوند.
3- سرعت و کارایی تراکنش: تأخیر بالای تراکنش می تواند بر تجربه کاربر تأثیر منفی بگذارد. پلتفرم های تجارت الکترونیک به سامانه‌های پرداختی نیاز دارند که بتوانند معاملات را به سرعت پردازش کنند تا رضایت مشتری را حفظ کنند.
4- مسائل مقیاس‌پذیری و یکپارچه‌سازی: با رشد پلتفرمهای تجارت الکترونیک، سامانه‌های پرداخت آنها باید بر این اساس مقیاس شوند. ادغام روش‌های پرداخت جدید یا گسترش به مناطق جغرافیایی مختلف اغلب چالش‌های فنی و نظارتی را به همراه دارد.
سامانه‌های پرداخت تجارت الکترونیکی با چالش‌ها و فرصت‌های گسترده‌ای مواجه هستند که برای موفقیت دائمی آنها، به به‌روزرسانی مداوم و ایجاد استراتژی‌های مناسب نیازمندند:
- ماهیت نگرانی‌ها: سامانه‌ها در معرض سرقت اطلاعات و حملات فیشینگ قرار دارند که نیازمند تدابیر امنیتی موثر هستند.
- تأثیر بر اعتماد: آسیب پذیری‌های امنیتی می‌توانند به اعتماد مصرف‌کننده به سامانه‌های تجارت الکترونیک آسیب برسانند.
- درک اعتماد: فهم عواملی چون ویژگی‌های امنیتی و سیاست‌های حریم خصوصی که بر اعتماد کاربر تأثیر دارند.
- تجزیه و تحلیل عوامل رضایت: ارتباط سرعت تراکنش و سادگی پرداخت با رضایت کاربر و وفاداری آنها مرتبط است.
- تأثیر بر موفقیت: اعتماد و رضایت موجب افزایش وفاداری مصرف‌کننده و تسهیل رشد تجارت الکترونیک می‌شوند.
- مسائل یکپارچه‌سازی: چالش‌های ادغام با پلتفرمهای مختلف و استفاده از API و فرمت‌های داده متفاوت.
- آسیب‌پذیری‌های امنیتی: پیچیدگی سامانه‌ها باعث افزایش آسیب‌پذیری‌های امنیتی می‌شود.
- گلوگاه‌های عملکرد: حجم بالای تراکنش ممکن است به تأخیر و گلوگاه‌های عملکرد منجر شود.
- مدیریت افزایش بار تراکنش: رشد تجارت الکترونیک نیازمند مقیاس‌پذیری مناسب در سامانه‌های پرداخت است.
- گسترش جهانی: تجارت الکترونیک در سطح جهانی نیازمند تطبیق با ارزها، مقررات جهانی و افزونگی فرهنگی است.
- ارتقای فناوری: تکنولوژی‌هایی مثل بلاک چین و هوش مصنوعی نیازمند انطباق مداوم سامانه‌های پرداخت با پیشرفت‌های فناوری هستند.
- معماری مدولار: پیاده‌سازی ساختار معماری مدولار برای افزودن ویژگی‌ها و مدیریت بهتر بارهای افزایش یافته.
- پروتکل‌های امنیتی پیشرفته: به‌روزرسانی دوره‌های امنیتی و استفاده از روش‌های رمزگذاری پیشرفته.
- متعادل‌سازی بار و بهینه‌سازی عملکرد: استفاده از تکنیک‌هایی برای مدیریت بار و بهینه‌سازی عملکرد سامانه‌های پرداخت.
در نهایت، به‌روزرسانی راهبردها و استفاده از تکنولوژی‌های نوین، کلید موفقیت سامانه‌های پرداخت تجارت الکترونیکی در مقابل چالش‌ها و فرصت‌هاست.
(قابل ذکر است مطالب جمع‌آوری شده در این بخش توسط آقای بهرنگ عقیلی‌نسب تهیه و تدوین گردیده و هر گونه استناد به این بخش از مطالب، نیازمند ارجاع به مطلب مدون ایشان می‌باشد.)
صفحه ویرگول بهرنگ عقیلی‌نسب<br/>
در مورد مطالعه موردی خدمت پرداخت نسخه 1.0 شرکت بررسی شده، چند مشکل و نقاط ضعف شناسایی شده است که در تضاد با الگوها، سبک‌ها، اصول معماری و پارادایم‌های برنامه‌نویسی قرار می گیرد.آدرس کد بررسی شده در مخزن زیر می باشد:
https://github.com/behrangaghili/AllBanksPayment.git
اولاً، شرکت الگوهای مدل-نما-کنترلر MVC و طراحی محور دامنه DDD را در معماری خود به کار برده، با این حال اجرای آن نقص داشت. مرزهای بین لایه‌های MVC به خوبی تعریف نشده و این امر منجر به اتصال زیاد و انسجام کم شده است. منطق کسب و کار به لایه رابط کاربری نفوذ کرده و منطق دامنه به نادرستی کپسوله نشده ، که باعث مشکل در آزمون و نگهداری سامانه می شود. رویکرد DDD به دلیل عدم وجوددرک درست، منجر به ابهام و عدم همسانی بین تیم توسعه و ذینفعان شده است.
از نظر سبک معماری، ابتدا سامانه به عنوان یک برنامه چند لایه طراحی شده، که توسعه و راه‌اندازی را آسان می کند. با افزایش اندازه برنامه، ماهیت کلاسهای این برنامه به علت بزرگی یک نقطه ضعف محسوب می شود مثلا 1500 خط کد در کلاس کنترلر آن به نظر یک ایراد طراحی است. ساختار لایه‌ای و MVC برنامه تحت فشار ویژگی‌ها و ادغام‌های جدید قرار گرفت است. رویکرد مبتنی بر کامپوننت به صورت موثر بهره‌برداری قرار نگرفته ، که منجر به یک شبکه پیچیده از وابستگی‌ها و عدم وجود مرزهای واضح می شود. این امر تغییر اندازه و به‌روزرسانی خدمات را سخت می کند و توسعه نسخه‌های جدید پر‌ریسک و زمان‌بر خواهد شد.
از دیدگاه الگوهای طراحی سامانه مانند ناظر Observer ، استراتژی Strategy و کارخانه Factory به صورت نامنظم اعمال شده اند. استفاده بیش از حد از الگوی ناظر منجر به پیامدهای عدم پیش‌بینی در هنگام تغییرات وضعیت شده است و پیچیدگی در فرآیند اشکال‌زدایی را رقم زده است. الگوی استراتژی به صورت ناکارآمد استفاده شده است، که به ساختاری کم انعطاف منجر شده در نتیجه به راحتی روش‌های پرداخت جدید یا تغییرات در قوانین تجاری امکان پذیر نیست. الگوهای کارخانه به درستی استفاده نشده است و پیچیدگی غیرضروری به فرآیند نمونه‌سازی اشیاء اضافه شده، در ضمن مواردی از جمله اطلاعا از عدم پرداخت پیاده شده که با اصل "شما به آن نیاز ندارید" YAGNI متناقض است.
اصول طراحی معمولاً برای تضمین یک سامانه قابل انعطاف و منعطف استفاده می شوند. اصل "ترکیب به جای ارث‌بری" Composition Over Inheritance نادیده گرفته شده، که منجر به یک کلاس پایه و یک سلسله مراتب ارث‌بری پیچیده شده است که به سختی بدون تأثیر بر روی تمام کلاسهای مشتق شده تغییر می یابد. اصول SOLID به طور جزئی نادیده گرفته شدند، به ویژه اصول یک کارکرد و باز برای توسعه، که به کلاس‌هایی منجر شده که دلایل متعددی برای تغییر داشتند و برای توسعه بسته بودند .همه این موارد امکان مژولاریتی را بسیار سخت کرده است.
در زمینه برنامه‌نویسی شیءگرا، مفاهیم اصلی ارث‌بری، چندشکلی، کپسوله‌سازی و انتزاع به صورت کامل بهینه‌سازی نشدند. ارث‌بری به صورت زیادی استفاده شد، که منجر به سلسله مراتب عمیق و پیچیده شد. قابلیت‌های چندشکلی مورد بهره‌برداری کامل قرار نگرفته، که موجب محدودیت تعویض کامپوننتها می شود. کپسوله‌سازی نقض شده و جزئیات داخلی کلاس‌ها از بیرون قابل دسترسی است، که موجب کاهش مژولاریتی و افزایش احتمال خطا در فرآیند ادغام می شود.
سرانجام، اصول کد تمیز به صورت نامنظم اعمال شدند. نام‌گذاری‌ها شفاف و توصیفی نبودند که تمیزی کدها را کاهش داده است و منجر به افزایش زمان در یادگیری و فهم کد برای توسعه‌دهندگان جدید می شود. ساختار و سبک کد نویسی نامنظم است که منجر به ابهام و عدم وجود ساختار شفاف می شود. این ناهمگونی نگهداری و توسعه کدها را سخت می کند، چرا که عدم درک کد باعث افزایش توسعه و رفع خطا می شود.
به شکل کلی، نسخه 1.0 از خدمت پرداخت با ترکیبی از پیچیدگی بیش از حد، کپسوله‌سازی ناکافی، اتصال زیاد و عدم پایبندی به الگوها و اصول مورد قبول ساختار مناسبی ندارد. نتیجه این بود که یک سامانه پر هزینه برای نگهداری، مقیاس‌پذیری و توسعه برای تأمین نیازهای متغیر کسب‌وکار شکل گرفته است.
برای افزایش کارایی و امنیت سامانه پرداخت بررسی شده، با توجه به چالش ها و پیشرفت های منحصر به فرد در معماری سامانه‌های پرداخت و توسعه نرم افزار، پیاده سازی راه حل های زیر در یک پلاگین قابل نصب مبتنی بر معماری مایکروسرویس پیشنهاد شده است.
کاهش مهلت زمانی timeout: اجرای بازه های زمانی کمتر برای سامانه پرداخت بررسی شده می تواند زمان پاسخگویی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد و اتلاف منابع را کاهش دهد. تنظیمات مهلت زمانی پیش‌فرض می‌تواند بیش از حد طولانی باشد و منجر به تاخیرهای غیرضروری و افزایش هزینه‌های زیرساخت شود. یک رویکرد بهینه‌تر شامل تنظیم زمان‌های کمتر می‌شود، به‌عنوان مثال، زمان باز کردن یک ثانیه و بازه زمانی نوشتن/خواندن یا پرس‌وجو پنج ثانیه، برای اطمینان از تعادل بین عملکرد و تجربه کاربر.
استفاده از الگوی قطع مدار Circuit Breakers: استفاده از کلیدهای مدار مانند 's Semian می تواند انعطاف پذیری سامانه پرداخت را افزایش دهد. این شامل افزایش فوری استثنائات زمانی است که یک خدمت خاموش است، بنابراین با اجتناب از انتظار برای وقفه های مورد انتظار، در منابع صرفه جویی می شود. به‌علاوه، اجرای قطع‌کننده‌های مدار تنظیم‌شده می‌تواند از تأثیر قطعی‌های محلی در یک کشور بر تراکنش‌های سایر کشورها جلوگیری کند، که به ویژه برای عملیات‌های جهانی مانند بررسی شده مهم است.
ظرفیت سامانه و مدیریت صف Capacity and Queue Management :با استفاده از اصول تئوری صف، مانند قانون لیتل، می توان سامانه را برای مدیریت بارها بهینه تر کرد. مدیریت رابطه بین اندازه صف، توان عملیاتی و تأخیر برای حفظ پایداری سامانه، به ویژه در دوره های ترافیکی بالا، حیاتی است. تکنیک‌هایی مانند محدود کردن نرخ و کاهش بار را می‌توان برای مدیریت میزان کاری که وارد می‌شود به کار برد، و اطمینان حاصل کرد که سامانه از ظرفیت آن تجاوز نمی‌کند.
نظارت و هشدار Monitoring and Alerting : پیاده‌سازی سامانه‌های نظارت و هشدار قوی برای معیارهای کلیدی مانند تأخیر، ترافیک و خطاها می‌تواند به تشخیص زودهنگام اضافه بار یا خرابی سامانه کمک کند. این امر به ویژه در سامانه‌های پرداخت که مسائل می‌توانند پیامدهای مالی قابل توجهی داشته باشند، اهمیت دارد. نظارت بر این معیارها می تواند بینش ارزشمندی در مورد عملکرد سامانه ارائه دهد و به مدیریت فعال مشکلات احتمالی کمک کند.
توسعه درگاه پرداخت سفارشی Custom Payment Gateway: توسعه درگاه پرداخت سفارشی می تواند مزایایی مانند صرفه جویی در هزینه های توسعه و اشتراک، توانایی تغییر زیرساخت بر اساس نیازهای تجاری، پردازش تراکنش های چند ارزی و افزایش سود با عدم اتکا به برنامه های شخص ثالث را ارائه دهد. با این حال، چالش هایی مانند هزینه های بالا، توسعه زمان بر و نیاز به اقدامات امنیتی سایبری قوی باید در نظر گرفته شود.
پس از پیاده سازی راه حل های پرداخت پیشنهادی در بررسی شده، جمع آوری بازخورد و فرآیند تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد. این فرآیند برای درک اثربخشی سامانه پرداخت جدید، با تمرکز بر جنبه هایی مانند تجربه کاربر، امنیت، سرعت تراکنش، و پایبندی به اصول کد تمیز و معماری نرم افزار قوی، حیاتی بود.
نظرسنجی ها و پرسشنامه ها: برای مشتریان با استفاده از پلت فرم بررسی شده توزیع شده است. این نظرسنجی ها شامل سوالاتی در مورد سهولت استفاده، سرعت تراکنش و رضایت کلی از سامانه پرداخت جدید بود.
مصاحبه با بازرگانان منتخب: مصاحبه‌های عمیق با نمونه‌ای از مشتریان بررسی شده برای به دست آوردن بینش کیفی در مورد تجربه آنها با سامانه جدید، با تمرکز بر جنبه‌هایی مانند سهولت ادغام، تأثیر تجاری و قابلیت اطمینان فنی انجام شد.
تجزیه و تحلیل داده های تعامل کاربر: داده های مربوط به تعاملات کاربر با سامانه پرداخت، مانند زمان تراکنش، نرخ موفقیت و فراوانی خطا جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد.
تجزیه و تحلیل کمی: از روش های آماری برای تجزیه و تحلیل پاسخ های نظرسنجی و داده های تعامل کاربر استفاده شد. شاخص های کلیدی عملکرد KPI مانند سرعت تراکنش، نرخ خطا و امتیازات رضایت کاربر محاسبه و با سامانه قبلی مقایسه شد.
تجزیه و تحلیل کیفی: پاسخ‌های حاصل از مصاحبه‌ها و سؤالات نظرسنجی باز برای شناسایی موضوعات مشترک، مانند مزایا یا چالش‌های درک‌شده، و پیشنهادهایی برای بهبود بیشتر، تجزیه و تحلیل شدند.
بررسی کد و تجزیه و تحلیل سامانه: ارزیابی پایگاه کد و معماری سامانه با تمرکز بر اجرای شیوه‌های کد تمیز و معماری نرم‌افزار انجام شد. این بررسی با هدف ارزیابی کیفیت کد، قابلیت نگهداری و مقیاس پذیری انجام شد.
تجربه کاربری پیشرفته: اکثر کاربران بهبود قابل توجهی در سهولت و سرعت تراکنش گزارش کردند که نشان دهنده پاسخ مثبت به رابط کاربری و تغییرات طراحی است.
تأثیر مثبت بر عملیات تجاری: کاربران بررسی شده کاهش شکایات مربوط به تراکنش و افزایش اعتماد مشتریان را مشاهده کردند که تأثیر مثبتی بر عملیات تجاری آنها داشت.
کد تمیز و طراحی سامانه: بررسی کد و تجزیه و تحلیل سامانه نشان داد که از رویه‌های کد تمیز پیروی می‌شود، که به خطاهای کمتر و افزایش کارایی سامانه کمک می‌کند. مشخص شد که معماری نرم افزار قوی است و مقیاس پذیری و انعطاف پذیری را برای پیشرفت های آینده تضمین می کند.
زمینه‌هایی برای بهبود: برخی از کاربران پیشرفت‌های بیشتری را در گزینه‌های پرداخت تلفن همراه پیشنهاد کردند و نیاز به پشتیبانی شخصی‌تر از مشتری را بیان کردند.
کد پیاده سازی شده در این مخزن در دسترس است:
https://github.com/behrangaghili/Microservice.Payment
