نمایشنامه اسم یک نمایشنامه جمع و جور، ساده و روان است. همان چیزی که امروز به ندرت یافت می شود. خداروشکر معناگرا نیست ولی شخصیت می سازد و با ابتذالی که از آن ها نشان می دهد، مخاطب را به فکر فرو می برد. ابتذال یعنی با فاشیستی ترین رفتارها، به مخالفت با فاشیست برخیزیم.
پنج شخصیت -دو زوج و یک مرد هنرمند- جامعه ای را می سازند که به ظاهر رنگ های مختلفی دارد ولی در پایان نه چیزی از رنگ ها باقی می ماند و نه چیزی از جامعه.
وقتی این #نمایشنامه را خواندم و اجرای آن را به کارگردانی لیلی رشیدی دیدم، آهی کشیدم و گفتم چه حیف که ما نمایشنامه ای به این تمیزی از طبقات و طیف های جامعه خودمون نمی تونیم بسازیم. شاید بشه جلوی فاصله ها رو گرفت و آدم های جامعه رو بهم نزدیک تر کرد.
برای دیدن این تئاتر می تونید به این لینک مراجعه کنید و از تماشای آن لذت ببرید.
