پستان، که از بافت‌های چربی و غددی تشکیل شده و توسط پوست پوشانده می‌شود، روی عضلات دیواره قفسه سینه قرار دارد. گاهی اوقات، نقص یا کمبود بافت سینه باعث می‌شود که اندازه سینه‌ها کوچک باشد، که این می‌تواند برای برخی زنان ایجاد نارضایتی کند. در چنین مواردی، استفاده از پروتز پستان می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس و رضایت فرد کمک کند.
پروتزهای پستان که امروزه استفاده می‌شوند معمولاً از جنس سیلیکون هستند و ممکن است بالای یا زیر عضله دیواره قفسه سینه قرار گیرند. پیش از جراحی، پزشک در مورد اندازه و شکل پروتز با شما صحبت خواهد کرد و ممکن است سونوگرافی یا ماموگرافی و بررسی‌های پیش‌بینی شده انجام شود.
عوارض احتمالی قرار دادن پروتز پستان عبارتند از:
- خونریزی در بستر جراحی، که یک عارضه نادر است و ممکن است چند روز پس از عمل اتفاق بیفتد.
- عفونت، که نادر است و گاهی با دارو کنترل می‌شود، اما در مواردی ممکن است نیاز به خارج کردن پروتز و تعویض آن پس از کنترل عفونت باشد.
- اختلال در حس نوک سینه و هاله اطراف، که در ابتدا پس از جراحی در بسیاری مشاهده می‌شود و به تدریج بهبود می‌یابد، ولی در حدود ده درصد موارد ممکن است دائمی باشد. این اختلال ممکن است بر عملکرد جنسی یا مراقبت‌های شیردهی تأثیر بگذارد.
- تشکیل بافت اطراف پروتز، که واکنش بدن به ترمیم است. اگر ضخامت این بافت زیاد باشد، می‌تواند نرمی و یکدستی پروتز را کاهش دهد و به تدریج موجب عدم تقارن دو طرف شود. علت این واکنش هنوز ناشناخته است و به مارک پروتز بستگی ندارد.
پروتزهای سیلیکونی جدید از مقاومت بالایی برخوردارند و حتی می‌توان روی آن‌ها ایستاد، اما نمی‌توان تضمین کرد که این پروتزها برای همیشه دوام داشته باشند و احتمال ناچیزی برای سوراخ شدن آن‌ها با گذر زمان وجود دارد. سوراخ شدن پروتز معمولاً به صورت نشت بسیار کم سرعت محتویات آن رخ می‌دهد که باعث تغییر شکل پروتز می‌شود، اما خطری برای بدن ایجاد نمی‌کند. در صورت بروز این مشکل، تعویض پروتز در زمان مناسب ضروری است، اما این شرایط اورژانسی محسوب نمی‌شود.
سیلیکون همچنین در سایر وسایل پزشکی که در بدن قرار می‌گیرند مانند پیس میکرها برای تنظیم ضربان قلب و پورت‌های شیمی درمانی استفاده می‌شود و تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر سرطان‌زا بودن آن‌ها وجود نداشته است. همچنین، این پروتزها باعث ایجاد بیماری‌هایی مانند حساسیت‌های پوستی یا التهاب مفاصل نمی‌شوند. پروتز تاثیری بر روند شیردهی در آینده ندارد و شیردهی از سینه‌ای که دارای پروتز است برای نوزاد ضرری ندارد.
روند غربالگری سرطان پستان برای زنان دارای پروتز همانند افرادی که پروتز ندارند است. یعنی از سن چهل سالگی به بعد، آن‌ها باید به صورت سالانه یا هر دو سال یکبار ماموگرافی انجام دهند. برخلاف تصور برخی بیماران و پزشکان، سونوگرافی یا ام آر آی جایگزین ماموگرافی نیستند. فشار ناشی از ماموگرافی به پروتز آسیبی وارد نمی‌کند و گاهی اوقات ممکن است نیاز به استفاده از تصاویر اضافی باشد. همچنین، سوار شدن بر هواپیما، کوهنوردی یا غواصی به دلیل تغییر فشار محیط، هیچ آسیبی به پروتز وارد نمی‌کند و انجام این فعالیت‌ها برای افراد دارای پروتز بلامانع است.
منابع
