بازی بین تمدن و توحش

قانون اخلاق( اصالت منافع جمعی) یا قانون جنگل ( اصالت منافع شخصی) مسئله اصلی بشریت این است
اخلاق یعنی رعایت اصول درست و رفتار انسانی، احترام به دیگران، صداقت، و همکاری. اخلاق باعث میشه روابط ما سالم و پایدار بمونه، اعتماد ساخته بشه، و جامعه به سمت عدالت و آرامش بره.چیزی که نیاز مبرم امروز جامعه ماست ایا اینطور فکر نمیکنید؟؟؟
قانون جنگل یعنی «بقا به هر قیمتی»، جایی که هر کس برای رسیدن به هدفش(منافع شخصی )ممکنه به دیگران آسیب بزنه، بدون توجه به اصول اخلاقی. این رفتار ممکنه در کوتاهمدت باعث موفقیت فردی بشه اما معمولاً روابط انسانی و اجتماعی رو تخریب میکنه.(آن چیزی که حقیر میخواهد به این قوم بفهماند که متاسفانه در این امر تا به الان ناموفق بوده است)
نکات مهم(کدام مهمتر است؟)
اگر بخواهیم زندگی فردی و اجتماعی پایدار و سالم داشته باشیم، اخلاق اهمیت بیشتری دارد. چون بدون اخلاق، جامعه و حتی زندگی فردی شکننده و پر از خشونت و بیاعتمادی میشود.( آیاجامعه امروز ما اینطور نیست؟؟)
اما در شرایط خیلی سخت یا رقابت شدید، گاهی افراد به «قانون جنگل» روی میآورند تا بقا پیدا کنند؛ البته این حالت معمولاً ناپایدار است و در بلندمدت به ضرر همه خواهد بود.
( قانون جنگل (منفع طلبی شخصی)ناپایدار و به ضرر همه خواهد بود آیا کسی هست که متوجه اصل داستان شود؟).
وقتی میگیم قانون جنگل ناپایدار و در بلند مدت به ضرر همه است یعنی گربه ای که کبوتر را شکار میکند در عرض کمتر از یک دقیقه خودش شکار عقاب میشود
پس به نظرم بهترین راه، ترکیب عقلانیت و اخلاق است: یعنی هم به اصول انسانی پایبند باشیم و هم در موقعیتهای سخت، با هوشمندی از خودمان دفاع کنیم بدون اینکه به دیگران آسیب جدی بزنیم.
(اگر اخلاق ملاک و اصالت دهی به منافع جمعی مورد توجه قرار گیرد آیا مشکلات مثل امروز لاینحل و کلاف سر در گم و گرها کور میشود؟)