قلاب طمع

در باب ترک خودخواهی و خودپسندی

حقیقت جالب آن است که ماهی به طمع به چنگ آوردن طعمه خود طعمه دیگری شود و حکایت آدم خودخواه چنین است

حرف بسیار بود برای گفتن

اما کو گوش برای شنفتن

درد بسیار است اما دوا کو

بشنو سخن فرد حقیقت گو

درک این حقیقت سخت است

چو فریاد برای گفتنش بلند است

آدمی در بند منفعت خویش به بند است

طناب این بند بسی سخت بلند است

مه رو فکر کردی که چون ماهی

نی به غلط تو فقط درون آبی

این آب اگر زندگی شود نام

از گفتن حق مده مرا تو دشنام

حکایت تو حکایت ماهی ست

آن ماهی که درون آبی ست

نه آن ماهی که درون آسمان است

از کبر و غرور به دور است

ماهی از بهر طمع طمعه را دید قلاب را نه

طعمه را دید و طعمه شدن خویش را نه

آدم درگیر طمع و خودپسندی

خود طعمه ای خواه نی خواه پسندی

این سخن برای آدم هشیار

حق بود و چو آژیر هشدار

ترک کن غرور و خودپسندی

گر آز و طمع و حرص پسندی

عاقبتت چونان ماهی ست

کز بهر طعام عاقبت تنت کبابی ست

گر خواهی بهر طعام کباب نباشی

چو ماهی با قلاب درگیر نباشی

بشنو این حقیقت و سخن را

رها کن طمع و حرص و منفعت را

گر سفارش عاقلان پسندی

رها کن کبر و غرور و خودپسندی

گر این سخن بگوش گیری

در قلاب طمع هرگز نمیری