جنگ های صلیبی را می توان از طولانی ترین جنگ های تاریخ بشریت دانست که حدود 200 سال به طول انجامید. جنایات بسیاری در طی این جنگ های اتفاق افتاد. در این باره "گست فرانکوروم" در کتاب "مهاجرین دیگر به سوی اورشلیم" نوشت :
"...آنها (صلیبیون) همه اعراب و ترک هایی را که می یافتند، چه مرد و چه زن، می کشتند..."
ارتش صلیبیون طی دو روز، چهل هزار مسلمان را با وحشی ترین شیوه ممکن به قتل رساندند. یکی از صلیبیون به نام ریموند در کتاب "اولین جنگ صلیبی: اعتبار چشم ها " نوشته "آگوست سی کری" در توصیف آن فجایع می گوید:
"مناظر شگفت آور بودند. بعضی از مردان ما سر دشمنان خود را قطع می کردند، بعضی آنها را بیشتر شکنجه می کردند و در آتش می انداختند. در کوچه های شهر، پشته های سر و دست و پا دیده می شد. برای حرکت باید با احتیاط از میان اجساد انسان ها و اسب ها عبور می کردیم..."
اما از سوی دیگر صلیبیون با پدیده ها و آداب و رسوم عجیب و غریبی در میان مسلمان ها مواجه شدند، از جمله اینکه مسلمانان روزانه دو سه بار خود در جایگاهی به نام "حمام" با مواد پاک کننده مانند صابون می شستند ولی حتی شوالیه های صلیبی هم از چیزی به نام حمام بی خبر بودند و مدام از خود سوال می کردند، این ها چه می کنند؟!
در تواریخ آمده برای شناسایی سربازان مسلمان و صلیبی در موقع شب که لباس هایشان چندان مشخص نبود، توصیه می شد که طرف مقابل شما اگر بوی گند می داد، بدانید صلیبی است چون سال تا سال رنگ آب را نمی دید و اگر بوی خوش از او استشمام می گردید، بدانید مسلمان است، چرا که مدام به حمام می رفت.
جرج سارتن (پدر تاریخ علم) یکی از تاثیرات سبک زندگی مسلمانان در نحوه زیست اروپاییان را رواج مجدد حمام دانسته. آنچه در اروپای آن زمان بسیار غریب و بیگانه بود. سارتن می نویسد :
"یکی از نتایج جنگ های صلیبی،رواج گرمابه های سبک اسلامی در اروپا بود... صلیبیون با خود حمام مسلمانان را به اروپا بردند که حمام بخار یا آب گرم بود... به این ترتیب در نیمه اول سده سیزدهم در شهرهای مهم اروپا حمام به وجود آمد..."
دکتر کارول هیلن برند (استاد دانشگاه ادینبورو انگلیس) هم درباره ره آوردهای صلیبیون از سرزمین های اسلامی می گوید:
" آنها لذت استفاده از حمام و صابون را وقتی در سرزمین های اسلامی بودند چشیدند و با دنیای مترقی اسلام آشنا شدند..."
صلیبیون حتی برای درمان مجروحین و بیماران خود، از طبیب های سپاه مسلمانان بهره گرفتند، چراکه پزشکان صلیبی بیشتر به خرافات و استخوان های مردگان و آتش و سنگ برای درمان بیمارانشان متوسل می شدند اما طبیب های مسلمان با تکیه بر علم و دانش روز و آخرین تجربیات پزشکی علمی، به معالجه می پرداختند.
