پالاس
The Palace
وقتی می شنویم رومن پولانسکی فیلم طنز و کمدی ساخته مانند آن است، کاشف به عمل آید که والت دیزنی یک فیلم وحشت هم در کارنامه تولیداتش داشته است! اگرچه چنین قضیه ای در مورد والت دیزنی حقیقت ندارد اما پولانسکی واقعا یک فیلم طنز ساخته به نام "پالاس" درباره مهمانی شب اول ژانویه سال 2000 گروهی از اشراف در هتلی مجلل واقع در کوههای آلپ سوییس، آن هم با شرکت بازیگر عبوسی همچون میکی رورک و فانی آرادان بازیگر معروف فرانسوی که حالا دیگر در سنین کهنسالی است. ضمن اینکه خود پولانسکی در حال حاضر 91 سال دارد! و در سماجت بر فیلمسازی، دست کمی از کلینت ایستوود 93 ساله ندارد!!
اما رومن پولانسکی یعنی سازنده آثار ماندگار سینمایی وحشت مانند بچه رزماری (1969) و دروازه نهم (1999) و فیلم های کم کاراکتر و قابل تاملی مانند مرگ و دوشیزه (1994) و کشتار (2011) یا آثار اسکاری مثل محله چینی ها (1974) و پیانیست (2002) و یا فیلم های عجیب و غریبی مثل مستاجر (1976) و چاقو در آب (1962) و ... طرفه آنکه یک فیلم طنز و کمدی به نام قاتلین نترس خون آشام (1967) هم در کارنامه اش دارد که به هجو خون آشام و دراکولا و این جور داستان ها پرداخته و خودو زن آینده اش، شارون تیت هم در آن بازی کرده اند. شارون تیتی که سال بعد با پولانسکی ازدواج کرد و سال بعد از آن در حالی که هشت ماه و نیمه باردار بود، به نحو فجیعی توسط گروه شیطان پرستان چارلز مانسون تکه تکه شد!
اما رومن پولانسکی در فیلم "پالاس" خیلی قویتر و خوش ساخت تر از آثاری مانند دیوانه وار (1988) و ماه تلخ (1992) تصویری سیاه و تلخ از مظاهر تمدن امروز را نمایش داده است.
مهمانان اشرافی هتل پالاس، یک مشت موجودات اغلب نفرت برانگیزی هستند که در دوربین پولانسکی به نحو اغراق آمیزی کریه المنظر هم می نمایانند. یک زن مسن زشت رویی به نام مارکیز با سگش که ورودی اش به فیلم با کارخرابی سگ برروی تخته خوابش شکل می گیرد، یک آمریکایی به نام کراش که بدون رزرو به هتل آمده و می خواهد با کارمند بانک و سوء استفاده از شرایط پادرهوای تحویل سال از 1999 به 2000 و به هم ریختن دم و دستگاههای بانکی، پول هنگفتی به جیب بزند، یک پولدار 98 ساله که با دختر چاق 22 ساله ای ازدواج کرده و برای تولد او، پنگوئن زنده سفارش داده و می خواهد همه ثروتش را در یک سالگی ازدواجشان به نام او بزند، یک مشت روس که در آستانه استعفای بوریس یلتسین و روی کارآمدن ولادیمیر پوتین، چندین چمدان پر پول را برای سفر روسیه آورده اند، سفیری که یک زن دائم الخمر همراهش است! یک دکتر زیبایی که همسری آلزایمری دارد و در آن هتل همه را اعم از بیمار قلبی و سگ اسهال گرفته و پیرمرد سنکوپ کرده و مرد سکته زده و .... را ویزیت می کند! گروهی زن پیر و پاتال و زشت روی که گویا این جناب دکتر عمل زیبایی شان را انجام داده!! و بالاخره یک بازیگر به آخر خط رسیده و .... و حالا در این میان، یک خانواده اهل چک هم از راه می رسند و مرد خانواده ادعا دارد پسر کراش آمریکایی است و مادرش در دو روزی که در پراک با کراش بوده، او را باردار شده ولی کراش قبول نمی کند!
همه اینها در یک دنیای دیوانه دیوانه دیوانه توی سر و مغز هم می زنند و موقعیت های طنز و در عین حال رقت باری برای هرکدام پیش می آید که تماشاگر سینما را از جهت خلق کمدی بیشتر به یاد طنزهای موقعیت در فیلم های ژاک تاتی می اندازد.
منتها این طنز پولانسکی طبعا خاصیت خود سینمای تلخ و عجیب و غریب او را نیز دارد و تقریبا اغلب کاراکترهایی که مورد اشاره قرار گرفتند در یک شرایط بسیار عجیب و غریب به آخرخط می رسند و آن دنیای سرخوش و بی درد اشراف یاد شده به یک دارالمجانین مرگبار تبدیل می گردد.
طبعا چنین قصه و فضایی مورد طبع و علاقه و پذیرش هالیوود و فصل جوایزش نیست و با بسیاری از قواعد و قوانین آن مغایرت دارد. هجو و تخریب دنیای سرمایه داری که رعایت حرمتش از اساسی ترین ضوابط هالیوود به شمار آمده، اساسا از خط قرمزهای آنها محسوب شده و شکستنش، راندن و بلکه شوت شدن از هالیوود را به همراه دارد و از همین روی فیلم "پالاس" در لیست های این فصل و حتی در اخبار رسانه ها حضور ندارد، همچنانکه که گویا اصلا وجود نداشته، ساخته نشده و به نمایش هم در نیامده است!
آن هم یک فیلم از فیلمسازی که بیش از 60 سال در هالیوود سر و صدا و قیل و قال داشته و برخی آثارش به هر حال جزو فیلم های قابل اعتنای تاریخ هالیوود به شمار آمده اند.
