به بهانه جوایز هفتاد و چهارمین جشنواره فیلم برلین
علیرغم همه تبلیغات سنگین رسانه های زنجیره ای داخلی و خارجی برای اثری به نام "کیک محبوب من" و اینکه خود را از مدتها قبل برای یک پروپاگاندای عظیم آماده ساخته بودند، اما فیلم یاد شده تقریبا هیچ جایزه ای از هیئت داوران جشنواره دشت نکرد.
سکوت مرگبار رسانه های زنجیره ای ذکر شده، حکایت از شوک شدیدی داشت که همه رشته هایشان را به یکباره پنبه کرد.
آنچه طی این یکی دو روز به عنوان جایزه فیپرشی یا همان منتقدان بین المللی توی بوق کردند نیز یک جایزه حاشیه ای بیش نبود که در واقع به 4 فیلم تعلق گرفت و یکی از آن 4 فیلم،"کیک محبوب من" بود!
البته این موضوع چندان دور از انتظار به نظر نمی رسید و همچنانکه در نقد اثر یاد شده هم نوشتم، "کیک محبوب من"، آنچه کم داشت و یا اصلا نداشت همان "سینما" بود.
و به جای آن حجم عظیمی از شعر و شعار و چند پیرزن بی حجاب و مشروب خوری و روابط آنچنانی را جانشین اصل "سینما" و "بیان سینمایی" نموده بود که دیگر به قول معروف "آش آنقدر شور شد که خان هم فهمید"
و خان برلین نیز همچون برخی جشنواره های دیگر مثل ونیز حاضر نشد اعتبار جشنواره اش را پای یک اثر غیر سینمایی و شعاری با ترکیبی از ابتذال فیلمفارسی له و لورده کند!!
این موضوع را هنگام جشنواره ونیز و تبلیغات فراوان بر سر یکی دو اثر منتسب به سینمای به اصطلاح زیر زمینی یا اورژانسی ایران هم نوشتم که دیگر سینمای اورژانسی کار نمی کند،
دوره دکان های ممنوع الخروجی نیز به سر آمده (امثال جعفر پناهی و رسول اف و ... دیگر ته این دکان را درآوردند!)،
دوران بیانیه و شعار و کمپین های به اصطلاح سیاسی حتی در سیاسی ترین جشنواره هم گذشته،
دیگر کسی صندلی خالی و اشک و آه هم هزینه نمی کند!
تمام شد آقایان! وقتش است که اگر می توانید دکان دیگری باز کنید و گرنه باید از ماشین اورژانس پیاده شوید!!
یادتان باشد اگر حتی به نظر خودتان مثلا همه خط قرمزهای یک جامعه را هم زیرپا گذارده باشید، در یک جشنواره سینمایی اهمیتی ندارد،
تنها موضوعی که در یک فستیوال سینمایی مهم است، "سینما"ست حضرات! "سینما".
جماعت! لطفا ابتدا "سینما" را یاد بگیرید، بعد که آن را آموختید، هر چه خواستید خطوط قرمز و آبی و سیاه و سفید و زرد و سبز و هر رنگ دیگری را زیر پا بگذارید!!
برگزیدگان جشنواره هفتاد و چهارم برلین:
بهترین فیلم : داهومی (متی دیوپ)
جایزه بزرگ هیئت داوران: نیازهای یک مسافر (هونگ سان سو)
جایزه هیئت داوران: امپراتوری (برونو دومون)
بهترین کارگردانی: نلسون کارلوس دی لوس سانتوز (په په)
بهترین بازیگر نقش اول: سباستین استن (یک مرد متفاوت)
بهترین بازیگر نقش مکمل: امیلی واتسن (چیزهای کوچک مثل اینها)
بهترین فیلمنامه: مردن (ماتیاس گلیزنر)
بهترین دستاورد هنری: مارتین گشلاشت برای فیلمبرداری "حمام شیطان"
