چهلمین جشنواره فیلم فجر
روزگاری بود که تقریبا تمامی تولیدات یکساله #سینمای_ایران در #جشنواره_فیلم_فجر به نمایش درمی آمد. یعنی در هر دوره این جشنواره، 70 تا 80 فیلم در بخش مسابقه سینمای ایران حضور داشت. چراکه #اکران عمومی فیلم ها منوط به شرکت در جشنواره فجر بود.
در آن روزگار هر فیلمی و از هر گونه ای، با هر میزان نقاط قوت و ضعف و یا بدون ارتباط به فضای خاص جشنواره ای را در سینماهای جشنواره فیلم فجر مشاهده می کردیم؛
از آثار به اصطلاح هنری با تصاویر تجریدی و بعضا انتزاعی مثل" نار و نی" و "نقش عشق" و "زشت و زیبا" و فیلم های مدعی نئورئالیسم و البته کشدار و رنج آور همچون "یک داستان واقعی" تا اکشن هایی همانند "حادثه در کندوان" و "افعی" و "از بلور خون" و "بدل" و ...
اما از نیمه دهه 70 که شرط حضور در جشنواره برای اکران فیلم ها برداشته شد، تعداد فیلم های بخش مسابقه سینمای ایران هم به حدود 20 تا ۳۰ فیلم محدود گشت و از آن پس، حساسیت بیشتری برای انتخاب فیلم های این بخش صورت گرفت.
به طوریکه قرار بود فیلم هایی انتخاب شوند که اولا حال و هوای جشنواره ای داشته باشند و ثانیا در حد و اندازه جشنواره فیلم فجر باشند.
البته در بسیاری از موارد، پارامتر ها و عناصر فوق درنظر گرفته نشد و از آنجا که در اغلب سالها، تولیدات قابل تامل و استاندارد از تعداد انگشتان دست فراتر نمی رفت، بنا به یک سنت نه چندان قابل قبول برای پرکردن سبد فیلم های بخش مسابقه، از فیلم های متعددی استفاده شد که نه در شان و منزلت جشنواره فیلم فجر به نظر می رسیدند و نه استانداردهای لازم را برای حضور در یک جشنواره سینمایی را دارا بودند.
گویا امسال نیز چنین اتفاقی افتاده و متاسفانه فیلم هایی در لیست آثار بخش سودای #سیمرغ چهلمین جشنواره فیلم فجر به چشم می خورند که بعضا در فرمت یک فیلم جشنواره ای نیستند و یا همان ساز سالیان گذشته را در تقلید محض و خدشه دار نمودن اعتبار این جشنواره می زنند.
اگرچه توجیه مدیران جشنواره مبنی بر خالی بودن سبد تولیدات سینمایی از آثار متناسب با جشنواره فجر تا حدودی قابل قبول است اما این بهانه که بایستی حتما 22 فیلم برای #بخش_مسابقه انتخاب شوند، پذیرفتنی نیست. چون جشنواره با #مینی بوس سر خط متفاوت است که برای حرکت کردن لزوما باید پر شود!
می توان بنا به موجودی فیلم های مناسب، به جای 22 اثر ، 20 یا 15 و یا 10 اثر که در حد استاندارد های جشنواره فیلم فجر ارزیابی می شوند را برگزید. به نظرم خود مدیران جشنواره هم تایید می کنند که اعتبار و منزلت جشنواره فیلم فجر بر پر شدن سبد فیلم های بخش مسابقه اولویت دارد. یادمان نرفته که در نخستین جشنواره فیلم فجر علیرغم وجود انبوهی از فیلم های انقلابی و جنگی و دفاع مقدس، تنها 5 فیلم ایرانی در بخش مسابقه حضور داشت و از آن 5 فیلم هم هیچکدام شایسته هیچ جایزه ای شناخته نشد.
