با مدال ها و مقام ها و رتبه هایی که دختران ایران در المپیک 2024، کسب کردند که در تاریخ ورزش ایران بی سابقه بود، یک بار دیگر پیشروی و شادابی جامعه زنان ایران علیرغم همه تبلیغات سرسام آور خارجی مبنی بر عسر و حرج این قشر جامعه ایرانی را به رخ جهانیان کشید
که این زنان با وجود پوشیدگی و حجاب اسلامی (که به نظر همان تبلیغات خارجی محدودیت محسوب شده) در رتبه های بالای ورزش آسیا و جهان قرار گرفته و می گیرند.
شاید گفته شود که اگر این زنان و دختران محجبه نبوده و پوشش اسلامی نداشته و به قول آنها این محدودیت ها دربرابرشان قرار نداشت، کاری کارستان می کردند!
ارزیابی چنین حالتی چندان دشوار نیست، در سالهای پیش از انقلاب زنان و دختران ایرانی، بدون حجاب و پوشش اسلامی، در میادین ورزشی حاضر می شدند و بنابرآنچه در همان تبلیغات خارجی به کررات گفته می شود، در حکومت شاهنشاهی، از همه نوع امکاناتی هم برخوردار بودند.
اما در تمامی آن سالهای پیش از انقلاب و دوران شاهنشاهی که تیم های ورزشی زنان در مسابقات آسیایی و جهانی شرکت کردند،
از جمله کاروان 114 نفره زنان در بازی های آسیایی 1974 تهران و همچنین در بازی های المپیک 1976 مونترال و به اصطلاح در اوج تمدن بزرگ شاهنشاهی، تنها نصیب زنان ورزشکار ایران، یک طلا و یک برنز و یک مقام سومی بود و بس!
یعنی زنان ورزشکار ایران در تمام آن سالها که ایران 9 بار در المیپک شرکت کرد و 4-5 بار در بازی های آسیایی، تنها 3 مدال دریافت کرد و هیچگونه قهرمانی دیگری چه در سطح آسیایی و چه در موقعیت های جهانی نداشتند.
اما سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در یکی دو دهه اخیر و مثلا تنها در دو دوره آخر بازی های آسیایی، زنان و دختران ورزشکار ما، بیش از 30 مدال رنگارنگ در رشته های مختلف قایقرانی و ووشو و تکواندو و تیراندازی و کبدی و دو میدانی و پرتاب دیسک و کاراته و ... دریافت کردند
و یا در رشته هایی مانند فوتسال و تکواندو و کاراته و ووشو و تیراندازی و ... بارها قهرمانی آسیا و جهان را کسب نمودند.
این موفقیت های بی نظیر با همین حجاب و پوشش اسلامی بدست آمد که تبلیغات چی های خارج نشین سالهاست سعی دارند، آن را زنجیری برپای زنان ایرانی تصویر و تعبیر کنند،
اما زنان ایرانی با همین به قول آنها زنجیرها، (علاوه بر مقام های بالای خانوادگی و اجتماعی) قله های ورزش و علم و هنر و ... را در جهان فتح کرده اند،
درحالی که در تمامی آن سالهای به اصطلاح طلایی شاهنشاهی و در تمدن و تجدد فوق تصور آن روزگار! با وجود تمامی آن به قول حضرات آزادی های مورد ادعا اما حتی به بخش ناچیزی از این موفقیت های چند سال اخیر نیز دست نیافتند.
اگرچه این موضوع فقط محدود به زنان نبود و در آخرین حضور بین المللی کلیت ورزش ایران در اوج دوران شاهنشاهی یعنی در المپیک 1976 مونترال و در حالی که ادعا می کردند ما به تمدن بزرگ رسیده ایم! و همه قدرت های جهانی نیز از آن حمایت می کردند، کل کاروان عریض و طویل ایران فقط به یک مدال نقره و یک مدال برنز ، دست یافت،
در حالی که در المپیک 2012 لندن، علیرغم همه تحریم های به قول تحریم کنندگان فلج کننده و با وجود همه فشارهای اقتصادی و تبلیغات سرسام آور خارجی ها، کاروان ورزشی ایران با 7 مدال طلا و 5 نقره و 1 برنز در میان 204 کشور شرکت کننده رتبه 12 را کسب کرد و بالاتر از اسپانیا و برزیل و کانادا و سوئد و سوییس و نروژ و لهستان و .... و 183 کشور دیگر جهان ایستاد.
و امسال در المپیک پاریس در میان 209 کشور شرکت کننده، در رتبه 21 و بالاتر از بسیاری از کشورهای مدعی قرار گرفت. اینها واقعیاتی است که قابل کتمان کردن نیست.
تیم فوتسال زنان ایران نیز در سال 2018 برای دومین بار متوالی قهرمان این رشته در آسیا شد. پیش از آن نیز تیم کاراته دختران ایران با کسب 4 مدال طلا به قهرمانی آسیا دست یافت. این ها نخستین مقام و قهرمانی ورزش زنان در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی نبوده است.
زنان ورزشکار ایران پیش از پیروزی انقلاب علیرغم تمامی آزادی های ادعایی، سرمایه فراوان و دارا بودن میادین ظاهرا باز برای فعالیت، هرگز به رتبه های آسیایی یا جهانی دست پیدا نکردند. (تنها تیم شمشیربازی زنان ایران در بازی های آسیایی تهران توانست یک مدال تیمی بگیرد)
اما زنان ورزشکار ایران پس از پیروزی انقلاب بارها و بارها در رشته های تکواندو و ووشو و تیراندازی و قایقرانی و دو میدانی و ... به مدال های آسیایی و جهانی دست یافتند و حتی به مقام قهرمانی جهان رسیدند، مدال المپیک بردند و برسکوهای قهرمانی جهان رسیدند و در فوتبال و فوتسال در آسیا در رتبه های بالا قرار گرفتند.
از اولین حضور زنان ایران در المپیک 55 سال می‌گذرد، اما شاید بتوان گفت فقط یک دهه است که دیگر کسی نمی‌تواند زنان ورزشکار ایران در میادین بین المللی را که موفق به کسب مقام و مدال شده اند، نادیده بگیرد.
این علیرغم همه تبلیغات شبکه های خارجی است مبنی بر اینکه انقلاب و نظام جمهوری اسلامی، زنان را در حصر و گوشه خانه ها نگاه داشته و به آنها اجازه کار و فعالیت نمی دهد. شبکه هایی که از دوران شاه، روزگاری طلایی ساخته اند که گویا زنان در اوج فعالیت و آزادی قرار داشته و بدون محدودیت هایی مانند حجاب اسلامی در تمام میادین اجتماعی پیشتاز بودند. اما به قول معروف قضاوت درباره یک دوران را بایستی بر نتایج آن استوار کرد.
بهتر است خودتان جستجو کنید که در آن روزگار به اصطلاح اوج آزادی و در آستانه تمدن بزرگ آریامهری، زنان ورزشکار ایرانی چند مدال آسیایی و جهانی و چند مقام ورزشی در دنیا یا در آسیا کسب کردند؟
آیا به جز یک مدال تیمی برای تیم شمشیر بازی در بازی های آسیایی 1974 تهران و یک مدال برنز تیمی در والیبال بازی های آسیایی 1962، مورد دیگری می توانید پیدا کنید؟!
واقعا چرا در دوران طلایی شاه!، زنان ورزشکار ایران که به اصطلاح در قله آزادی و تمدن شاهنشاهی به سر می بردند، به هیچ موفقیت آسیایی و جهانی دست پیدا نکردند
اما در جمهوری اسلامی علیرغم همه ادعای عقب افتادگی و محدودیت و زندگی قرون وسطایی! مدعای رسانه های خارجی و با وجود موانع بین المللی بسیار اما با حجاب اسلامی صدها مقام و مدال آسیایی و جهانی بدست می آورند؟
