سارا فریدلند، فیلمساز یهودی آمریکایی است که با فیلم «تماس خانوادگی» دو جایزه بهترین فیلم اول و کارگردانی بخش‌افق‌های جشنواره ونیز را دریافت کرد،
سارا فریدلند پس از دریافت جوایز اصلی بخش "افق ها" در مراسم اختتامیه گفت:
«به عنوان یک هنرمند آمریکایی یهودی باید توجه داشته باشیم این جایزه را در حالی دریافت می‌کنم که سیصد و سی و ششمین روز نسل کشی اسراییل در غزه و هفتاد و ششمین سال اشغال فلسطین را شاهد هستیم. این مسئولیت ما به عنوان فیلمساز است تا از این فرصت ها برای جلوگیری از فرار رژیم یاد شده از مجازات در صحنه جهانی استفاده کنیم. من در همبستگی با مردم فلسطین و مبارزه آنها برای آزادی، در کنارشان ایستاده‌ام."
اگرچه این تنها حمایت علنی فیلمسازان حاضر در جشنواره ونیز از فلسطین و مردم غزه نبود و "اسکندر کوپتی" برنده جایزه بهترین فیلمنامه در بخش افق‌ها برای فیلم "تعطیلات مبارک" نیز پس از دریافت جایزه خود اظهار داشت:
" عمیقا از دوران سخت ۱۱ ماه گذشته متاثرم ... اینک انسانیت و اخلاق همگان با وجود نسل کشی مداوم در غزه، مورد قضاوت قرار می گیرد...
همچنین در جریان فرش قرمز فیلم ایتالیایی «احساس بهتر»، لینو موسلا، بازیگر ایتالیایی تی‌شرتی با نوشته «فلسطین را آزاد کنید» به تن داشت و لورا مورانته دیگر بازیگر این فیلم نیز بادبزنی همراه داشت که پیامی به این شرح روی آن نوشته بود:
"نسل‌کشی غزه را متوقف کنید. بیش از ۴۰ هزار نفر و بیش از ۱۶ هزار کودک جان باخته‌اند"
و فابریو تستی، بازیگر ایتالیایی با تابلویی به یاد مردم جهان آورد که :
"16500 کودک در اثر بمباران های وحشتناک غزه کشته شدند."
از همه جالب تر، گروه عوامل فیلم آیچا در یک عکس دسته جمعی روی بنری نوشته بودند:
"نسل کشی در غزه را متوقف کنید"
اما جایزه اول جشنواره یعنی شیر طلایی به فیلم "اتاق مجاور "ساخته پدرو آلمودوار رسید که قصه ای درباره اتانازی را دربر می گرفت
جایزه بزرگ هیئت داوران ؛ Vermiglio به کارگردانی مائورا دلپرو
جایزه بهترین کارگردانی به بردی کوربت برای فیلم "بی رحم" که بازهم فیلم دیگری درباره هلوکاست بود جایزه
بهترین بازیگر مرد به ونسان لیندن برای "پسر آرام"
جایزه بهترین بازیگر زن به نیکول کیدمن برای فیلم Babygirl
جایزه بهترین فیلمنامه برای "من هنوز اینجا هستم" ساخته والتر سالس
جایزه ویژه هیئت داوران به فیلم "آوریل"
جوایز افتخاری هم برای سیگورنی ویور و پیتر ویر و کلود للوش
برخلاف جدول های منتقدان، فیلم های "جوکر 2" ساخته تاد فیلیپس (که اصلا در میان برندگان جوایز نبود) و "من هنوز اینجا هستم" والتر سالس که از آثار مورد علاقه منتقدین بود، جای قابل تاملی در میان لیست برگزیدگان نداشتند.
فیلم برگزیده جشنواره یعنی "اتاق مجاور" ساخته پدرو آلمودوار درباره اتانازی و مرگ به اصطلاح خود خواسته بود که عملی غیر انسانی و ضد بشری محسوب شده است. در فرهنگ غرب در صدد القاء این مطلب هستند که برخلاف اراده خداوند، انسان زمان مرگ خویش را خود بایستی انتخاب نماید!
پیش از این، تم فوق در فیلم هایی مانند "دریای درون" ساخته آلخاندرو آمنابار نیز نمایش داده شده و جوایزی هم دریافت کرده بود.
فیلم "بروتالیست" یا "بی رحم "که جایزه بهترین کارگردانی را دریافت نمود، طبق معمول اثری درباره هلوکاست با حضور بازیگر این گونه آثار یعنی آدرین برودی بود. و طبیعی است که در جشنواره های غربی، همواره این دست آثار برای توجیه اشغال فلسطین و تطهیر اسراییل، جایزه دریافت نمایند.
ولی در میان برگزیدگان همچنین خبری از فیلم های "میدان جنگ" (جیانی آملیو)، Broken Rage (تاکشی کیتانو)، "ابر" (کیوشی کوروساوا)، Finalement (کلود للوش)، "چرا جنگ" (آموس گیتای)، 2073 (آصف کاپادیا) و حتی مستند "جدا شده" (ارول موریس) نبود که انتظار می رفت از جوایز بهره ای داشته باشند.
گویا به دلیل ناسازگاری محتوایی این آثار با ایدئولوژی حاکم بر جشنواره ونیز ، علیرغم ساختار قابل قبول، اما این آثار از خیل جوایز اعطایی این جشنواره محروم ماندند!
