این تصویر یکی از معدود عکس های حضور محدود هواداران گروههای معارض در راهپیمایی های روزهای انقلاب است که با تصاویری از خسرو گلسرخی و صمد بهرنگی و بیژن جزنی و پلاکاردهایی در حمایت از این گروه ها، اغلب به عنوان صحنه اصلی تظاهرات سال 57 توسط رسانه هایی مانند "بی بی سی" پخش شده!
آنها پس از گذشت یک سال تظاهرات بی وقفه مردم مسلمان طی سالهای 56 و 57 و در میان آن راهپیمایی های میلیونی بالاخره به هنگام برگزاری راهپیمایی اربعین در 29 دی ماه، در گوشه ای از پارک فرح (لاله امروز) خود را از دریای ملت جدا کردند و با این تجمع محدود ابراز وجود نمودند!!
ابراز وجودی که حقیقتا در مقابل آن اقیانوس عظیم مردم، اساسا به چشم نمی آمد اما در طی این سالها، تنها توسط همان رسانه های زنجیره ای بیگانه برجسته نمایی گردید تا وجه اسلامی انقلاب کم رنگ نشان داده شود!!
این دورافتادگی از دریای مردم، تنها به آن روز محدود نبود، آنها از همان زمان که به اصطلاح مبارزه خود را آغاز کردند با این توّهم که تنها نیروهای نجات بخش ملت بوده و وقتی گلوله ای شلیک کنند، همه مردم آنها را روی دست خواهند برد، به مبارزه مسلحانه روی آوردند،
اما در همان شلیک نخستین گلوله در 19 بهمن 1349 و ماجرای سیاهکل، توسط همان مردم دستگیر شدند و آن توهم سنگین و ابلهانه فرو ریخت!
در اوج روزهای انقلاب هم در حالی که جمعیت میلیونی مردم در کوچه ها و خیابان ها، سقوط رژیم وابسته شاه را فریاد می زد، طبق اسناد آخرین پلنوم یکی از این گروه ها، آنها ساعت ها بحث می کردند که چگونه می توانند عملیاتی را طراحی نموده تا توده های مردم را به حرکت درآورند!
در روزهای پس از انقلاب نیز این دسته از گروهها و گروهک ها اعم از ملی گراها و مارکسیست ها و چپ و راست، همواره با نوعی خود بزرگ بینی مفرط، این باور را به هواداران ساده لوح خود، تزریق می کردند که گویا همه مردم در انتظار قیام آنها به سر می برند و به محض این حرکت، دریای مردم آنها را روی دست بلند خواهد نمود!!
اما در همان زمان که این خواب های شتری را می دیدند، امام آب پاکی را روی دستشان ریخته و گفتند:
"... شما در مقابل این سیل خروشان ملت نمی‌توانید کاری انجام بدهید. شما اگر یک وقت ملت قیام کند، مثل یک ذره‌ای در مقابل این سیل خروشان هستید..."
به خاطر دارم، در روز تشییع پیکر شهید هاشمی نژاد در مشهد بودم و نمی دانستیم که مردم مشهد در سوگ آن شهید به خیابان ها آمده اند.
اما ناگهان با انبوه جمعیت عزادار مواجه شدیم که از مقابل هتل محل اقامت مان می گذشتند. شاید این گذر مردم از آن محل، ساعت ها به طول انجامید و ما تنها شاهد آن مراسم بودیم.
به شخصی که همراهم بود و تحت تاثیر تبلیغات آن روز رسانه های بیگانه قرار داشت، کنایه زدم که "ببین! واقعا این انقلاب و نظام، مردمی نیست! و کسی برای حمایتش، به خیابان نمی آید!! و او همچنان مات و مبهوت، به جمعیت خیره شده بود.
حالا هم همان رسانه های بیگانه که زمانی، آن یک تصویر حضور اندک نیروهای چپ در تظاهرات مردم را آنقدر بزرگ کردند تا همه تصور نمایند فقط این گروهک ها هستند که انقلاب را به پیش می برند،
و زمان دیگر ، آن هم در دهه 60، انقلاب و نظام را بدون پشتیبانی مردمی نشان دادند و گروهک های مخالف را دارای حمایت های میلیونی نمایاندند،
اینک نیز سعی دارند دسته های خرد و ذره بینی که این سو و آن سوی دنیا هر زمان به ساز آنها می رقصند را آگراندیسمان کرده و با جملاتی همچون "ایرانیان فلان کردند" و "ایرانیان بهمان کردند"، اعمال دیوانه وار و دُن کیشوتی شان را به مردم ایران ربط بدهند!
حالا خودتان این تصاویر را با یکدیگر مقایسه نمایید:
تصاویر به اصطلاح خوشحالی گروهی از زامبی ها در خارج کشور برای حادثه هلیکوپتر رییس جمهوری و تصاویر دریای عظیم مردم ایران در بدرقه شهدای آن حادثه در تبریز و قم و تهران و مشهد و بیرجند و شهرری و ...
چگونه رسانه های زنجیره ای با به گند کشیدن همان خرده حیثیت و اعتبار خود، همه این حضور دهها میلیونی را نادیده گرفته و تنها آن چند نفر را در کادر خود قرار می دهند؟
همچنان که قتل عام و نسل کشی دهها هزار نفری در فلسطین و غزه و کشتار 14 هزار کودک و جراحت و بی خانمانی و یتیمی هزاران کودک دیگر را سانسور کرده و رییس جمهوری ایران را قاتل و قصاب خطاب می کنند!
اما در این یکی دو روزه و با دیدن جمعیت عظیم تشییع کننده پیکر رییس جمهوری و شهدای همراهشان، انگار لال شده اند! گویی زبانشان از حلقشان بیرون افتاده!! چنان سکوت مرگبار و گورستانی در پیش گرفته اند که از میان همه آن عظمت شگفت انگیز، تنها پارگی شلوار یکی از افراد تشریفات را دیدند!!
مرحومه مادرم در کودکی ام وقتی مرا نصیحت می کرد و کلی حرف می زد اما من با سر به هوایی، آنها را نمی شنیدم، همیشه مثال آن بچه ای را می آورد که در زمان شنیدن نصایح پدر و مادرش، همه حواسش به مگس هایی بود که بر پشت الاغی در نزدیکی آنها می نشستند!
چنانچه هنگامی نصایح تمام شده و پدر و مادر از او می پرسیدند: شنیدی آنچه را ما گفتیم؟ پاسخ می داد: از آن موقع تا حالا 20 مگس بر پشت این الاغ نشسته و برخاسته!!
واقعا سقوط و اضمحلال این رسانه ها با خروارها ادعا، آن هم در عصر ارتباطات با این حد فضاحت بار و تهوع آور، قطعا از حواس پرتی آن بچه سر به هوا و مگس های الاغ مربوطه سخیف تر و مبتذل تر است که از میان انبوه اخبار و گزارشات مختلف در رابطه با مراسم دو سه روز اخیر ایران، تنها در خشتک یک فرد گیر بیفتند!!
آنها مدام بر طبل انزوای ایران و ستیز با جهان می کوبیدند اما در مراسم ادای احترام به رییس جمهوری ایران، برای نخستین بار در تاریخ معاصر ما، نمایندگان تمامی کشورهای همسایه و دور و نزدیک در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا (یعنی همان "هارت لند" معروف دنیا) حضور داشتند.
از عربستان سعودی گرفته تا امارات و قطر و شیخ نشین ها و تا پاکستان و افغانستان و کشورهای همسابه شمالی ایران و حتی آذربایجان و ارمنستان و عراق و اقلیم کردستان این کشور همزمان و بحرین برای اولین بار و مصر پس از 35 سال و اردن و ترکیه و تونس و ...
