عکس فوق، تصویر نگارنده در مقابل برلیناله پالاس (سالن اصلی جشنواره فیلم برلین) مربوط به 14 سال پیش در چنین روزهایی است که به اتفاق روسای برخی صنوف سینمایی به شصتمین جشنواره برلین دعوت شده بودیم.
بنده هم ریس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی بودم که در آن سال جزو صنوف برتر خانه سینما شده بود.
ضمن اینکه در آن زمان کلاوس ادر، دبيركل فدراسيون بين‌المللي منتقدين سينما "فيپرشي" بود، روابط خوبی داشتیم و پیام های متعددی رد و بدل می گردید تا منتقدان سینمای ایران هم عضو فیپرشی شوند.
در آن سال ها، جشنواره برلین افت خود را آغاز کرده بود، یعنی از روزگار طلایی اش و دوران ربه کا و آلفرد هیچکاک و جان هیوستن و والت دیزنی و فرانسوا تروفو و ژان لوک گدار و میشل سیمون و استنلی کریمر و سیدنی پواتیه و پازولینی و ... فاصله گرفته بود.
اما همچنان اسامی معتبری به چشم می خوردند؛ ورنر هرتزوگ (فیلمساز برجسته آلمانی که در تهران هم ملاقاتش کرده بودیم) رییس هیئت داوران بود و فیلم هایی مانند Shutter Island از مارتین اسکورسیزی و The Ghost Writer رومن پولانسکی و فیلم بامزه ای از ژانگ ییمو به نام "یک زن، یک تفنگ و یک مغازه نودل" و "قاتل درون من" ساخته مایکل وینترباتم و "درباره برادرش" از یوجی یامادا و "همه بچه ها خوبند" باشرکت جولین مور و Nine از راب مارشال و ... و فیلم بسیار قابل تامل "خروج از مغازه هدایا" ساخته بنکسی مرموز هم در میان فیلم های شرکت کننده قرار داشتند.
اما امسال گویا این جشنواره به حضیض هنری خود رسیده؛ رییس هیئت داوران لوپیتا نایونگوست که معروفترین ایفای نقش او ، بازیگری نقش چندم در فیلم هایی مانند "12 سال بردگی"(یکی از بردگان زن که زیاد کتک می خورد!) و قسمت هفتم "جنگ های ستاره ای" بوده است.
دیگر اعضای هیئت داوری، چند بازیگر و سینماگر و سازنده موزیک ویدئوی گمنام اسپانیایی و ایتالیایی و چینی و آلمانی و یک اوکراینی که حضورش از همه بامزه تر است، چون ایشان فقط می توان گفت از کنار یک پروژه سینمایی عبور کرده!
یعنی تنها فعالیت سینمایی اش، در یک فیلم اوکراینی به نام Slovo House در سال 2017، مشاورت ادبیات اوکراینی در دپارتمان فیلمنامه و همراه یک اوکراینی دیگر بوده است!
در میان فیلم های بخش مسابقه هم تنها فیلم های از عبدالرحمن سیسکو و اولیویه آسایاس شناخته شده اند و بقیه گمنام به نظر می آیند.
حالا کجا هستند آن جماعتی که از دو سه هفته قبل از جشنواره فیلم فجر، روضه نبودن نام های آشنا را می خواندند و هنوز هم بابتش بر سر و سینه خود می کوبند؟!
