شرح عکس: مراسم سفارش فیلم "کیک محبوب من" در سینه یوروپ جشنواره برلین و تامین سرمایه آن (بهمن 1400)
اگر هم سینمای مستقل بعنی اینکه می خواهید از قوانین یک جامعه ای مثل ایران فرار کنید، اما ناگزیر بایستی سر تسلیم به قوانین جامعه دیگری فرود آورید که پول خرجتان می کند!
آنها حتی یک سنت یا یک یورو بیهوده خرج نمی کنند و از شما حرف شنوی می طلبند.، حتما این موضوع را خوب می دانید.
باید هوشمندتر از این باشید که مثل زامبی ها بازهم باور داشته باشید، آنجایی که هستید، مهد دمکراسی و انسانیت و حقوق بشر و این مزخرفات است.
همین الان، نشانه همه این ادعاها در قصابی مردم غزه و فلسطین رو به روی تان قرار دارد، چنانچه همه دنیا را تکان داده و خود نتانیاهو را به اعتراف واداشته ولی علیرغم این سلاخی آشکار کودکان و زنان و مردان بیگناه، حتی بایدن و سران اروپا هم نمی توانند از حمایت اسراییل دست بردارند و حتی او را محکوم کنند!
شما فقط تا جایی مستقل هستید که به ایران و ایرانی فحش دهید (که این البته شکستن شاخ غول محسوب نمی شود) و در حال حاضر هر اراذل و اوباشی در آن سوی مرز به راحتی همین کار را می تواند انجام دهد.
اما اگر بخواهید خدای ناکرده نزدیک خط قرمز ها بشوید، آنگاه دیگر با شما شوخی ندارند و رَب و رُب تان را می آورند جلوی چشمتان.
شما که عددی نیستید، این کار را با سینماگران معتبری مثل چارلی چاپلین و مارتین ریت و جوزف لوزی و براین دی پالما و حتی فیلمسازان محبوبشان همچون لارس فن تریر و نویسنده مهم شان، جی کی رولینگ و ... انجام دادند، شما که به قول معروف ناخن کوچک آنها هم نمی شوید.
در همین جشنواره کن ندیدید کسی جرات نداشت درباره فلسطین و اسراییل حرفی بزند اما مثل نقل و نبات می توانستید به ایران و ایرانی فحش بدهید؟ نفهمیدید؟ نگرفتید؟ دوزاری ها نیفتاد؟!
