شرح عکس: مراسم سفارش فیلم "کیک محبوب من" در سینه یوروپ جشنواره برلین و تامین سرمایه آن (بهمن 1400)
با تحقیر فیلم "دانه انجیر معابد" و سازنده آن محمد رسول اف در جشنواره کن که پس از حجم عظیمی از تبلیغات و پروپاگاندا و شوآف مفصل، به دلیل ضعف مفرط ساختاری تنها با یک جایزه من درآوردیِ مدیریتی بدرقه شد، سرِ این جریان به اصطلاح سینمای مستقل یا زیر زمینی یا به قول منتقدی سینمای اورژانسی و یا هر چه که اسمش را می گذارید، بار دیگر به سنگ خورد! و توهم اینکه با سر هم کردن هر نوع اراجیف و چاشنی کردن چهارتا فحش و بد و بیراه، می توان همینطور فله ای جوایز همین جشنواره های گوش به فرمان را هم کسب کرد، بار دیگر فروریخت!
اما حکایت مستقل بودن این آثار آبکی و نازل هم از آن حرف هاست و حکایت همان "مک گافین" آلفرد هیچکاک شده، یعنی سر و صدا به خاطر چیزی که اساسا وجود خارجی ندارد! اگر معنی مستقل بودن یعنی اینکه تنها از فارابی و حوزه هنری و مثلا سازمان اوج و شهرداری و .... بودجه نگیرید و بروید از اتحادیه و دولت های اروپایی و انستیتو فیلم دوحه امیر قطر و هلند و دولت فرانسه و سفارتخانه ها و جشنواره های خارجی پول و بودجه دریافت دارید، بله حق با شماست، شما مستقل هستید، فقط برای تصحیح معنی "مستقل"، باید کتاب های لغت نامه را به هم بریزید! و اگر سفارشی نبودن به معنای آن است که فیلمنامه شما مثلا در صدا و سیما و وزارت ارشاد تصویب نشود و چنانچه برای ساخت فیلم هایتان مانند "گذشته" و همین "کیک محبوب من"، جایزه یوروایمیج را از موسسه "سینه یوروپ" (بخش سینمایی اتحادیه اروپا) و دهها هزار یورو را به عنوان دستخوش قبل از ساخت آن دریافت کنید، سفارشی محسوب نمی شوید! لابد در فرهنگنامه دهخدا و معین، کلمه "سفارش" درست معنی نشده! همین جناب رسول اف مستقل ساز، از همان فیلم هایی مانند "لِرد" که فیلمنامه اش با نام اولیه Wine Sediment (رسوب شراب) در بنیاد HBF (Hubert Bals Fund) هلند، تصویب شد، پیشاپیش برای ساخت آن پول گرفت، و از همان جا هم تهیه کننده اش فردی به نام "کاوه فرنام" صاحب موسسه ای به نام Advanced Media بود که پیوست سینمایی و تلویزیونی رادیو اروپای آزاد یا همان "رادیو فردا" محسوب شده، رسانه ای که تحت مدیریت سرویس اطلاعاتی آمریکا CIA فعالیت دارد. فیلم "شیطان وجود ندارد" نیز با همین تهیه کننده و سرمایه موسساتی در آلمان ساخته شد و اینک فیلم "دانه انجیر معابد" نیز به همان روال سفارش داده شده و پول دریافت کرده.
پس به قول معروف سینمای مستقل کیلویی چند؟!
اگر هم سینمای مستقل بعنی اینکه می خواهید از قوانین یک جامعه ای مثل ایران فرار کنید، اما ناگزیر بایستی سر تسلیم به قوانین جامعه دیگری فرود آورید که پول خرجتان می کند! آنها حتی یک سنت یا یک یورو بیهوده خرج نمی کنند و از شما حرف شنوی می طلبند.، حتما این موضوع را خوب می دانید. باید هوشمندتر از این باشید که مثل زامبی ها بازهم باور داشته باشید، آنجایی که هستید، مهد دمکراسی و انسانیت و حقوق بشر و این مزخرفات است. همین الان، نشانه همه این ادعاها در قصابی مردم غزه و فلسطین رو به روی تان قرار دارد، چنانچه همه دنیا را تکان داده و خود نتانیاهو را به اعتراف واداشته ولی علیرغم این سلاخی آشکار کودکان و زنان و مردان بیگناه، حتی بایدن و سران اروپا هم نمی توانند از حمایت اسراییل دست بردارند و حتی او را محکوم کنند! شما فقط تا جایی مستقل هستید که به ایران و ایرانی فحش دهید (که این البته شکستن شاخ غول محسوب نمی شود) و در حال حاضر هر اراذل و اوباشی در آن سوی مرز به راحتی همین کار را می تواند انجام دهد. اما اگر بخواهید خدای ناکرده نزدیک خط قرمز ها بشوید، آنگاه دیگر با شما شوخی ندارند و رَب و رُب تان را می آورند جلوی چشمتان. شما که عددی نیستید، این کار را با سینماگران معتبری مثل چارلی چاپلین و مارتین ریت و جوزف لوزی و براین دی پالما و حتی فیلمسازان محبوبشان همچون لارس فن تریر و نویسنده مهم شان، جی کی رولینگ و ... انجام دادند، شما که به قول معروف ناخن کوچک آنها هم نمی شوید. در همین جشنواره کن ندیدید کسی جرات نداشت درباره فلسطین و اسراییل حرفی بزند اما مثل نقل و نبات می توانستید به ایران و ایرانی فحش بدهید؟ نفهمیدید؟ نگرفتید؟ دوزاری ها نیفتاد؟!
