پنجمین کاپیتانی تام هنکس و ختم دفاع مقدس
پنجمین کاپیتانی و دومین فرماندهی دریایی #تام_هنکس پس از کاپیتان فضاپیمای فیلم "#آپولو_13" (ران هاوارد) و سروان میلر فیلم "نجات سرجوحه رایان" (#استیون_اسپیلبرگ) و کاپیتان کشتی ربوده شده در "کاپیتان فیلیپس" (پال گرین گرس) و کاپیتان هواپیمای مسافربری فیلم "سالی" (کلینت ایستوود) که این بار فیلمنامه را هم خودش براساس نوول "چوپان خوب" از "سی اس فورستر" نوشته و فیلمساز تازه کاری به نام آرون اشنایدر (برنده اسکار بهترین فیلم کوتاه سال 2004 برای فیلم "دو سرباز") آن را جلوی دوربین برده است.
فیلمی درباره یکی دیگر از نقاط مهم #جنگ_جهانی_دوم که در آن #ناوگان آمریکا در اوایل ورود #ایالات_متحده به جنگ جهانی دوم در اواخر 1941، از یک گروه کشتی های تجاری این کشور که راهی انگلیس و بندر #لیورپول هستند، درمقابل حملات پی در پی #زیردریایی های آلمانی دفاع می کنند.
گویا غرب و آمریکا و #هالیوود پس از گذشت بیش از 80 سال از آغاز جنگ جهانی دوم و نزدیک به 110 سال از شروع جنگ اول جهانی، هنوز دست از سر موضوعات و اتفاقات و به اصطلاح ناگفته های این دو جنگ و جنگ های دیگری (مثل #ویتنام و #کره و #عراق و #افغانستان و ... )که اغلب به عنوان متجاوز و اشغالگر در آنها حضور یافته، برنداشته اند و دوره ای نیست که چندین فیلم در باره این قضایا نساخته و برخی آنها را روانه لیست ها و فهرست های نامزدها و برگزیدگان و مراسم اهدای جوایز نکرده باشد.
همین سال قبل بود که فیلم "#1917" (#سام_مندس) درباره یکی از ماموریت های انگلیسی در جنگ جهانی اول، تقریبا برگزیده و منتخب اغلب لیست های منتقدین و دست اندرکاران #سینما و مراسم مختلف سینمایی سال 2020 شد، ضمن اینکه در همین سال، فیلم های دیگر جنگی مانند "#میدوی" و "نبرد لنینگراد" نیز برای چندمین بار ساخته و موقعیت های خوبی در فصل اکران و جوایز بدست آوردند.
اما طرفه آنکه هنوز بیش از 32 سال از نبرد دفاعی ما در مقابل #صدام و ارتش بعث سپری نشده که #سینمای_ایران، پرونده آن را بسته، فاتحه اش را خوانده و مجلس ختم آن را هم برگزار کرده، با بهانه هایی مانند اینکه "مگر تا چه زمانی باید چقدر درباره #جنگ و #دفاع_مقدس فیلم ساخت؟!" یا اینکه "دوره اش دیگر تمام شده است"!!
ضمن اینکه اغلب فیلم های سینمای دفاع مقدس اخیر ما، کمی تا قسمتی این دفاع را زیر علامت سوال برده و در واقع ضد دفاع به شمار رفته و می روند.
ولی فیلم های جنگی هالیوود که از قضا اغلب درباره جنگ های تجاوزکارانه ساخته شده و می شوند، نه تنها واقعیت آن تجاوزکاری و اشغال را زیر علامت سوال نبرده بلکه آنها را تقدیس و تحسین نیز می کنند؛ نمونه اش فیلم "پنج هم خون" اسپایک لی در فصل جوایز امسال است که فجایع آمریکا در جنگ ویتنام با بمب های چند تنی و ناپالم و خوشه ای و فاکتور نارنجی و قتل عام زنان و کودکان بیگناه و نابود کردن حرث و نسل ویتنامی ها را همپا و همسان دفاع آنها از سرزمین و آب و خاکشان با تفنگ های ساده نشان می دهد.
فیلم "گری هاوند" نیز فیلمی پروپاگاندا برای یکی از عملیات دریایی ناوگان ایالات متحده در طی جنگ جهانی دوم محسوب می شود. در این فیلم شاهد و ناظر فداکاری و هوشمندی و درایت کاپیتان کراوس و افسران و ملوانان رزمناو "گری هاوند" هستیم که علیرغم کم تجربگی ناخدای آن، جسورانه و بی وقفه با زیردریایی های دشمن درگیر شده، از کشتی های خودی دربرابر حملات آنها دفاع کرده و حتی ملوانان ناوهای دیگر دسته خود را نجات می دهد.
کاپیتان کراوس در تمام طول دو شبانه روزی که وظیفه دفاع از گروه کشتی های تجاری را برعهده دارد، لحظه ای هم آرام و قرار نداشته و سر به بالین نمی گذارد. بنا به روایت سرآشپز کشتی "گری هاوند" که سرانجام در زمره تلفات درگیری با زیردریایی های آلمانی قرار می گیرد، کاپیتان کراوس حتی فرصت نوشیدن یک فنجان قهوه هم در طول آن دو روز پیدا نکرد.
فیلم به گونه ای شاعرانه با تصاویری از دعای کاپیتان کراوس و لباس پوشیدن و کلاه سر نهادنش شروع و با همین صحنه ها به طور معکوس پایان می یابد. در واقع تنها صحنه های آرامش کاپیتان را در این دو سکانس شروع و پایان خلاصه می نماید.
فیلم "گری هاوند" از ریتم مناسبی برخوردار بوده و به جز یک فلاش بک در اوایل فیلم و یکی هم در اواخر کار، بقیه فیلم درون کشتی و حین انجام ماموریت و درگیری ها می گذرد. تقریبا کمتر لحظه ای در فیلم وجود دارد که کشتی "گری هاوند" درگیر نبرد با زیردریایی های آلمانی نباشد و همین، فیلم را از کشش نسبتا مناسبی برخوردار کرده است.
فیلمبرداری فیلم و همچنین پرداخت صحنه های شلیک موشک و چرخش ها و جا خالی دادن های کشتی "گری هاوند" از میان آنها، لحظات هیجان انگیزی در فیلم بوجود آورده است.
اما فیلم "گری هاوند" به طرز عجیب و غریبی نسبت به فیلم های جنگی از زمان کم (حدود 90 دقیقه که بدون تیتراژ انتهای آن کمتر از 80 دقیقه می شود) برخوردار است. در حالی که این دسته فیلم ها با پروداکشن عظیم معمولا زمانی بین 2 تا 3 ساعت را شامل می گردند.
این در حالی است که ساخت فیلم در میانه سال 2018 آغاز شده و در سال 2019 اعلام گردید که در ژوئن 2020 اکران خواهد شد. اما به دلیل شیوع کرونا، این اکران با دو ماه تاخیر مواجه گردید و بالاخره هم به صورت اینترنتی به نمایش عمومی گذارده شد.
