این جایزه اسکار افتخاری است که در سال 1961 به استن لورل داده شد. کمدین مهمی که این روزها حدود ۶۰ سال از مرگش می گذرد.
این جایزه در زمانی به استن لورل اهدا گردید که همراه همیشگی اش یعنی الیور هاردی، 4 سال بود روی در نقاب خاک کشیده بود.
لورل و هاردی حدود نیم قرن با دهها فیلم کوتاه و بلند مردم سراسر جهان را خنداندند و با شوخی های ناب خود، همچنان در نسل های مختلف پرطرفدار ماندند.
اما هیچگاه به هیچکدام از فیلم های آنان جایزه اسکار تعلق نگرفت.
نه تنها جایزه اسکار که جوایزی مانند گلدن_گلوب و بفتا و کن و برلین و ونیز و ... را هم نگرفتند،
در هیچ لیست برگزیدگان انجمن ها و کانون ها و اتحادیه های هنری هم نبودند،
در فصل جوایز هم راهی نداشتند، حتی نامزد دریافت جایزه یا تقدیر و تحسین هم نشدند!
استن لورل به جز این جایزه افتخاری، یک سال قبل از مرگش جایزه ای افتخاری هم از انجمن بازیگران گرفت و 40 سال پس از مرگش نیز در فهرست نوابغ دنیا ثبت گردید!
اما برای الیور هاردی، حتی همین دو مورد هم وجود نداشت!!
هنرمند و بازیگر و کمدین ماندگاری که هیچ تقدیر و جایزه و تحسین و نامزدی و ... در کارنامه اش به چشم نمی خورد.
الیور هاردی 8 سال قبل از دوست همیشگی اش استن لورل، در سن 65 سالگی و در اثر بیماری که باعث شد بیش از 45 کیلو از وزنش کاسته شود، درگذشت.
فیلم "استن و اولی" ساخته جان اس برد در سال 2018، روایتی تراژیک از زندگی این دو هنرمند است.
به نظرم در این تصویر اشاره استن لورل به جایزه اسکار، نوعی تمسخر و مضحکه آن به روش همیشگی خودش است
که پس از دهها سال، وقتی زمان طولانی از پایان ساخت فیلم هایشان گذشته، وقتی رفیق همیشگی اش دیگر در دنیا نیست، وقتی آرزویش در زمان اوج فیلم های دونفره شان برای بردن جایزه تحقق نیافت وقتی ...
این جایزه چه معنی و مفهومی جز تمسخر و مضحکه می تواند داشته باشد!