حمله ناگهانی
Blitz
استیو مک کویین حتی در فیلم اسکاری اش یعنی "12 سال بردگی" هم در حد و اندازه اسکار نبود
و شاید اگر مثلا آرنون میلچان اسراییلی تهیه کننده و کمپانی ریجنسی اش تولید کننده فیلم نمی شدند و یک سفید پوست مو طلایی چشم آبی (براد پیت) هم منجی و زندگی بخش کاراکتر اصلی سیاهپوست نبود، آن اسکار هرگز به آن فیلم نمی رسید.
چنانچه در سالهای بعد هم دو فیلم بلند دیگرش یعنی "بیوه ها" و "شهر اشغال شده" چنگی به دل نزدند!
اما در فیلم "حمله ناگهانی"مجددا مک کویین به همان جنگ دوم جهانی و این بار موضوع بمباران های سنگین لندن در سپتامبر 1940 پرداخته که قرار می شود تعداد زیادی از کودکان به محل امنی انتقال یابند و در این میان پسر بچه ای به نام جرج که با مادر و پدر بزرگش زندگی می کند علیرغم میلش، مشمول همین موضوع می گردد.
اما جرج از قطاری که او و کودکان دیگر را منتقل می کند، پایین پریده و طی یک سری سوپرمن بازی به لندن برمی گردد ولی تا اینکه خانه و مادرش را پیدا نماید، با ماجراهای بسیاری برخورد می کند،
شبیه به پینوکیو که پس از تصمیم به بازگشتن نزد پدر ژپتو با حوادث مختلفی مواجه گردید منتها در فیلم "حمله ناگهانی" یا بلیتز با تکرار مکررات و روایت های کسالت بار!
استیو مک کویین طبق معمول قهرمانش را سیاه پوست انتخاب کرده که البته مانند آن سیاهپوست فیلم "12 سال بردگی" علیرغم سن کم، دست و پا چلفتی و بی عرضه نیست و بسیار اهل جنگیدن و مبارزه با شرایط سخت به نظر می رسد،
حتی در برابر باند خلافکاری که می خواهند از او سوء استفاده کرده و به دزدی وادارش کنند
یا وقتی دوستی را که امید داشت او را به خانه اش برسد از دست می دهد
و یا حتی وقتی قهرمان نجات گروه زیادی از مردم از سیل درون مترو لندن می شود و بازهم می خواهند او را دست پلیس بسپارند تا به همان منطقه امن دور از لندن و خانه و مادرش ببرند، این عرضه و شجاعت را نشان می دهد.
بخش هایی از کاراکتر جرج تقریبا از شخصیتی واقعی گرفته شده که با فداکاری خود، عده زیادی از مردم را که در یکی از ایستگاههای مترو لندن گیر افتاده بودند را از خطر مرگ در اثر سیلاب نجات داد.
برخی دیگر از وقایع فیلم مانند بمباران سالن آواز و دزدیدن جواهرات قربانیان بمباران نیز واقعی هستند.
طبق معمول در این داستان، هم سرکرده فعالان پناهگاههای لندن، یهودی است و هم شخصی که در پناهگاه، متفکرانه جانب صلح و آرامش را می گیرد.
به طور کلی در فیلم های امسال تظاهر به یهودیت، آن هم در نقش های برجسته، بسیار بارز می نمایاند!
دلیلش هم کاملا واضح است ....!!
