من یک برنامه‌نویسم، و تا آخر هم برنامه‌نویس می‌مونم.
مهم نیست که هر روز واسه کدی که می‌زنم پولی میگیرم یا نه. مهم نیست که مدیر فلان شرکت و مشاور بیسار شرکت خواهم بود یا نه.
من یک برنامه‌نویسم.
این مطلب رو برای اون دسته از افرادی می‌نویسم که خودشون رو یک برنامه‌نویس می‌دونن ولی برای برنامه‌نویس بودن تلاشی نمی‌کنن. ممکنه این حرف براتون ناخوشایند باشه ولی شما برنامه‌نویس نیستید.
برنامه‌نویس نیستید اگر هر روز به فکر یاد گرفتن چیز جدیدی نیستید.
برنامه‌نویس نیستید اگر فقط در ساعات کاری و اون هم تو شرکت برنامه می‌نویسید.
برنامه‌نویس نیستید اگر هیچ وقت سراغ متن‌باز و دنیای نرم‌افزارهای آزاد پا نگذاشتید.
برنامه‌نویس نیستید اگر در گیتهاب فعالیتی ندارید و کدهاتون رو به صورت اوپن سورس منتشر نمی‌کنید.
برنامه‌نویس نیستید اگر وبلاگ نمی‌خونید.
برنامه‌نویس نیستید اگر وبلاگ نمی‌نویسید.
برنامه‌نویس نیستید اگر به تکنولوژی خاصی تعصب دارید و سراغ چیزای جدید و متفاوت نمی‌رید.
برنامه‌نویس نیستید اگر چیزی که بلدید رو به دیگری یاد نمی‌دید.
برنامه‌نویس نیستید اگر در Stackoverflow عضو نیستید، سوال نمی‌پرسید و جواب نمی‌دید.
برنامه‌نویس نیستید اگر در همایش‌ها و دورهمی‌های مختلفی که اطرافتون هست شرکت نمی‌کنید.
برنامه‌نویس نیستید اگر حداقل ۵ تا برنامه‌نویس دیگه خارج از محل کارتون رو نمی‌شناسید.
بدون اینها شما تنها یک کد نویس هستید. یک تایپیست! نه چیزی بیشتر.
شاید کلمات سخت باشن اما حقیقت دارن. اکثر برنامه‌نویس‌ها شخصیت‌های درون‌گرا دارن و همین باعث میشه که برنامه‌نویس خوبی باشن. اگر درون‌گرا نباشید نمی‌تونید ساعت‌ها جلوی مانیتور بشینید و کد بزنید و کد بزنید و کد بزنید.
منِ درون‌گرا ترجیح میدم اطرافم خلوت باشه و تو خلوت خودم با کدها و کامپایلرها بازی کنم، اما دوره این روش تموم شده. قدرت ما انسان‌ها در جمع شدنه و برنامه‌نویس‌ها هم انسان هستند (مگه اینکه خلافش ثابت بشه!).
این جمع شدن اما همیشه به این معنی نیست که ساعت‌های زیادی رو تو فلان همایش و یا بهمان دورهمی بگذرونید (گرچه از نظر من حضور در این جمع‌ها برای شناختن و شناخته شدن لازمه) بلکه می‌تونه خیلی راحت از پشت همون مانیتورتون انجام بشه.
شرکت در بزرگترین گردهمایی برنامه‌نویس‌های جهان چیزی جز یه کامپیوتر که به اینترنت متصل باشه نیاز نداره. منظورم گیت‌هابه! گیتهاب رو باز کنید، بخونیدش، کدهاتون رو روش قرار بدید و ببینید که چطور عضوی از بزرگترین جامعه جهانی خواهید بود!
یا Stackoverflow! جای تأسفه که خیلی از کسانی که من میشناسم و خودشون رو برنامه‌نویس می‌دونن حتی در استک‌اورفلو حساب کاربری هم ندارن! چه برسه به اینکه سوال بپرسن و به سوالات دیگران پاسخ بدن!
وبلاگ بنویسید. وبلاگ نوشتن اگر برای زمان و حوصله خرج کنید مهارت‌های شما رو دو چندان می‌کنه و همچنین اسمتون رو بر سر زبان‌ها می‌ندازه. نوشتن یک مطلب آموزشی باعث میشه خودتون ابتدا در اون موضوع حرفه‌ای بشید. چرا که تا وقتی نتونید چیزی رو به کسی آموزش بدید، واقعا اون رو بلد نیستید.
یک برنامه‌نویس خوب نباید ابزار براش مهم باشه. اینکه PHP بهتره یا Python یا C# واقعاً بحث مهمل و بیهوده‌ایه. اینها همه ابزارهای انجام کارن. شمایی که فقط PHP کار کردید و بس. مطمئن باشید در آینده‌ای نه چندان دور از صحنه روزگار تکنولوژی عقب رونده خواهید شد. شمایی که فقط با C# و دات نت کار می‌کنی. شما نیز همینطور. همه شماهایی که خودتون رو محدود به ابزار خاصی می‌کنید.
به جای زبان‌های برنامه‌نویسی مفاهیم برنامه‌نویسی رو یاد بگیرید. قدرت حل مسئله رو به توانایی‌هاتون اضافه کنید.
معبود تویی، کعبه و بت‌خانه بهانه است...
کسی که واقعا برنامه‌نویس باشه فرقی واسش نمی‌کنه با PHP داره کد می‌زنه یا C++ یا Python و یا هر زبان دیگه‌ای. و البته این رو می‌دونه که برای هر کاری چه ابزاری مناسبه.
شناختن برنامه‌نویس‌های دیگه چندتا حسن داره:
پس خودتون رو بشناسید، هم صنفی‌هاتون رو بشناسید، یاد بگیرید و یاد بدید. اینطوری خوشحال‌تر زندگی می‌کنید.
پ.ن: عنوان این نوشته و البته عکس بکار رفته در بالا تغییر یافته شعار «کارگران جهان، متحد شوید!» از کتاب مانیفست کمونیست کارل مارکسه.
Workers of the world, unite! You have nothing to lose but your chains.
پ.ن: کیفیت بهتری از تصویر بالا پیدا نکردم. اگر داشتید ممنون میشم برام بفرستید.
