نطنز، هستهای، اسراییل، تنش ، حمله، کلماتی نیستند که در حد یک جمله خبری کوتاه تاثیرات محدودی داشته باشد
شاید بهترین اتفاق برای مخالفان دولت (تعمدا از لفظ اصولگرا استفاده نمیکنم چون تاریخ مصرف آن برای مخاطب تمام شده) حمله اسرائیل به تاسیسات نطنز باشد
جهتگیری و برنامهریزی رسانهای کشور به سمتیست که دولت مقتدر و همسو سر کار بیاید، دولتی که با رزومه نظامی یا امنیتی بتواند مشکلات کشور را پوتینوار با مدیریت سخت و جامع خود به سرانجام برساند، از همین رو فرآیند نیاز سازی حضور چنین دولتی در ذهن مخاطب تقریبا از دو سال پیش شروع شده و پخش سریال گاندو ۲ با همه خسارات و هزینههایی که برای حاکمیت داشت را در این چارچوب میتوان تحلیل کرد
آتش بازی اسرائیل اگرچه دستاورد نظامی تبلیغاتی برایش داشت و دارد اما در فرصت دوماهه تا انتخابات ایران فرضیه نیاز به حضور دولت مقتدر را در پسِ ذهن مخاطبان (حتی آن بخش از جامعه که ضداسرائیل نیست) بشدت تقویت میکند و با توجه به اینکه حفظ امنیت و اقتدار، وجه اشتراک عموم مردم ماست، هر حرکت اسراییل میتواند با اندکی کار رسانهای و هدایت افکار عمومی، به برگ برنده مخالفین دولت در انتخابات منجر شود. به ویژه اگر انتقام گرفته نشود و در رسانه ها علت عدم انتقام، روحانی و دولتش معرفی شوند
