بیسکویت. کلمه "بیسکویت" از کلمه لاتین panis biscoctus به معنای "نان دو بار پخته" گرفته شده است. از قرن شانزدهم تا هجدهم، اشکال این کلمه شامل بسکویت و بیسکت بود. اشکال مشابه در بسیاری از زبان های اروپایی ذکر شده است. "بیسکویت" طیف وسیعی از محصولات پخته شده با آرد را پوشش می دهد، اگرچه به طور کلی یک کیک یا نان بدون خمیرمایه است، طبیعتی ترد و خشک و به شکل کوچک، نازک و مسطح است. چند معانی فرهنگی دارد. در ایالات متحده، بیسکویت یک محصول نرم و ضخیم اسکون یا یک رول کوچک شبیه به مافین است. بیسکویت بریتانیایی معادل کوکی و کراکر آمریکایی است. این اصطلاحات اخیر نسبتاً مدرن هستند. "کوکی" از کلمه هلندی قرن هجدهم koekje گرفته شده است که مخفف کوک (کیک) است. "ترقه" اصطلاحی در آمریکای شمالی است که در قرن هجدهم نیز مورد استفاده قرار گرفت و به معنای صدای ویفر هنگام جویدن یا شکستن آن بود (در این زمان، "ترقه" به معنای ترقه یا شخص پر سر و صدا یا پر سر و صدا نیز استفاده می شد. هدف - شی).
بیسکویت‌ها از جنبه‌های مختلف شیوه‌های پخت مانند تارت، شیرینی، کیک کوتاه و شیرینی‌پزی شکری تکامل یافته‌اند. آنها باعث پیدایش ویفر، ماکارون، کراکر، ساندویچ، اسنپ، نان زنجبیلی، کیک عسلی، سوخاری و بیسکویت آبی شده اند. برخی مانند ویفر در قرون وسطی پخته می شدند. برخی دیگر منشأ جدیدتری دارند، مانند «بیسکویت فانتزی»، اختراع نانوایان بریتانیایی در اوایل قرن نوزدهم که منجر به توسعه صنعت بیسکویت شد که بعداً به سراسر جهان صادر شد. بیسکویت ها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند. اولی ها ساده هستند یا طعمی معطر دارند. نوع دوم از نظر خصوصیات شیرین یا نیمه شیرین هستند.
بیسکویت ها از مواد مختلفی تهیه می شوند. آرد اساسی ترین و مهم ترین است. انواع مختلف طیف وسیعی از بافت ها و تردی را ایجاد می کنند. آرد گندم سبوس‌دار در انواع بیسکویت‌های "هضم کننده"، "شیرینی" یا "آرد گندم" استفاده می‌شود. جو دوسر اساس بیسکویت های جو دوسر را تشکیل می دهد. آرد برنج و آرد ذرت طعم را اضافه می کنند. چربی ها به بیسکویت ها «کوتاهی» می دهند. کره و گوشت خوک چربی های اصلی هستند، اگرچه این چربی ها توسط سبزیجات و سایر چربی های تصفیه شده تقویت می شوند. برای بیسکویت های فانتزی، شکر یک ماده مهم است و طیف وسیعی از طعم ها را معرفی می کند. به چندین شکل اضافه می شود: فرآوری شده به عنوان شکر و شکر دمرارا، شربت، عسل و عصاره مالت. اینها طیف وسیعی از قوام دارند و ممکن است به ترکیب سایر مواد کمک کنند. مواد تهویه و افزایش دهنده مانند بکینگ پودر (بی کربنات سودا و اسید تارتاریک) بیسکویت را سبک می کند. طعم دهنده ها نیز اضافه می شوند. اینها شامل میوه های خشک، آجیل، شکلات (پودر یا چیپس)، ادویه جات ترشی جات، گیاهان و اسانس های طعم دهنده مانند وانیل است. مواد خشک با تخم مرغ و شیر (تازه، تغلیظ شده یا خشک) یا آب به هم متصل می شوند. بیسکویت ها دارای محتوای انرژی بالایی هستند که از 420 تا 510 کیلو کالری در 100 گرم متغیر است.
فرآیند مکانیزه ساخت بیسکویت سریع و مداوم است. مواد را به صورت خمیر در می آوریم و سپس ورز می دهیم و به ضخامت یکنواخت می غلتانیم. شکل های بیسکویت از آن بریده می شود و در اجاق سیار قرار می گیرد. برخی از بیسکویت ها به روش های آماده سازی و پخت خاصی نیاز دارند. بیسکویت‌سازی از اوایل قرن نوزدهم، زمانی که کمک‌های تکنولوژیکی محدود بود و بسیار کار بر بود، به طور فزاینده‌ای و به شدت مکانیزه شده است. آنها را می توان به صورت تجاری یا خانگی پخت.
منبع : شیرینی تا
