یادگیری دیجیتال که طی سال‌های اخیر و با شیوع کرونا به صنعتی تبدیل شده و در حال گسترش است، ابزارهایی را در اختیار محصلین و دانشجویان قرار می‌دهد تا بتوانند علاوه بر دستیابی به آموزش الکترونیکی و ارتقای مهارت‌هایشان در وضعیت اقتصاد امروزی شکاف تحصیلی را از بین ببرند.
یادگیری آنلاین را می‌توان ترکیبی از هزینه پایین، سهولت کاربری و دسترسی در هر زمان و مکان دانست و با وجود تغییر ماهیت سیستم آموزشی همچنان محبوبیت عموم را بهمراه دارد. البته مشکلاتی نیز دیده می‌شود مانند عدم دسترسی برخی از نقاط به گوشی هوشمند و اینترنت یا مجهز نبودن مدارس به سیستمی که بتوان ساختاری برای پیگیری پیشرفت تعریف کرد. البته این مسئله مختص به ایران نبوده و در آمارهای جهانی نیز رد پایی از این دست مسائل، حتی در قرن بیست و یکم می‌توان دید.
در ادامه آمارهایی از این تغییر ماهیت آموزشی بررسی شده‌اند.
در سال ۲۰۱۹ سهم دانشجویانی که دوره‌ای آنلاین را در بازه ۱۲ ماه گذشته گذرانده‌اند به ۴۹ درصد رسیده است. با وجودی که بسیاری از موسسات آموزش عالی و مدارس اکثر دروس خود را بصورت حضوری ارائه می‌دهند اما از تاثیر دوره‌های تکمیلی مرتبط با حوزه تحصیلی نمی‌توان غافل شد.
با وجودی که دوره‌های همگانی آموزش آزاد آنلاین، می‌توانست انقلابی جهانی در یادگیری ایجاد کند با این حال تعداد بسیاری از وجود آن بی‌خبرند. عدم بازاریابی موثر در سطح بین‌المللی و دلایل قانع‌کننده‌ای که بتواند سبب جذب افراد شوند، با وجود ابتکار عمل در کمپین‌های اجرا شده موجب این مسئله شدند.
از سوی دیگر افراد معیارهای مختلفی را برای شرکت در دوره‌ای دیجیتال در نظر می‌گیرند، این عوامل در دو طبقه قشر تحصیلکرده و بدون تحصیلات دانشگاهی بررسی شدند که همانطور که در تصویر می‌بینید قیمت و شناخته‌شدن موسسه نقشی اساسی در انتخاب دوره ایفا می‌کنند.
دنبال کردن 360 درجه در اینستاگرام
