آخر این پست که توش تجربه‌م رو از بردن سگم (مکس) به استانبول رو نوشته بودم، گفتم احتمالا تا چند ماه آینده مکس رو ببریم آلمان. این چند ماه تبدیل شد به یک سال و اندی ولی بالاخره جور شد!
همونطور که احتمالا میدونید، سگ و گربه رو به دو طریق میشه با هواپیما جابجا کرد، هم میشه توی بخش بار (کارگو) هواپیما فرستادش، هم میشه با خودمون ببریم توی کابین که البته توی هر دو روش باید حتمن توی باکس باشه.
برای بردن سگ توی کابین هواپیما هم ایرلاین‌ها محدودن، هم وزن سگ محدودیت داره و هم اندازه باکسش. ایرلاین‌های ایرانی اجازه نمیدن سگ یا گربه رو توی کابین هواپیما ببریم و فقط توی کارگو میشه حملشون کرد. بردن سگ یا گربه توی کابین فقط با پرواز‌هایی با ایرلاین خارجی انجام میشه که محدودیت وزن حداکثر ۸ کیلو (مجموع وزن پت با باکس) و محدودیت اندازه باکس (متغیر توی هر ایرلاین) دارن.
ما بعد از تجربه‌مون از فرستادن سگمون توی کارگو داشتیم تصمیم گرفتیم برای سفرمون به برلین هرجور شده مکس رو ببریم کنار خودمون توی کابین. وزن و اندازه مکس ولی همچنان به محدودیت‌ها نمیخوردن. خب یکی دو ماه قبل از سفرمون مکس خیلی سخت مریض شد و وزنش خیلی کم شد. از ۷.۵ کیلو رسید به کمتر از ۶ کیلو. با اینکه خیلی ناراحت شدیم ولی از این نظر به نفعش شد وگرنه باید میرفت کارگو! پ.ن ۱
بیشتر شرایط اولیه مثل داشتن میکروچیپ، واکسیناسیون کامل، گرفتن برگ خروج از کشور و گواهی سلامت مشابه بردن سگ به ترکیه‌س. اینجا توی این پست میتونید اطلاعات کامل رو ببینید. اما چیز مهمی که برای آلمان متفاوت بود نسبت به ترکیه، الزام داشتن سگ به تیتر هاری‌ـه. حالا داستان تیتر هاری چیه؟ اینجور که من متوجه شدم، صرف زدن واکسن هاری انگار نمیشه مطمئن بود که یک سگ این بیماری رو داره یا نه. کاری که میکنن اینه که از سگ خون میگیرن و سرم خون رو آزمایش میکنن ببین آنتی‌بادی هاری توی خون مشاهده میشه یا نه، و نتیجه اون آزمایش تعیین میکنه که در حال حاضر سگ مورد نظر هاری داره یا نه. ترکیب این آزمایش با واکسیناسیون منظم سگ، این اطمینان رو میده که این سگ هاری نداره و نخواهد داشت. گرفتن این تیتر اصلا هزینه‌ی زیادی نداره و فکر کنم با ۳۰۰ یا ۴۰۰ هزار تومن میشه این گواهی رو گرفت.
اما مشکل کار کجاست؟ اینکه آلمان آزمایش‌های کشور ایران رو قبول نداره و شما باید سرم خون سگ رو بفرستی ترکیه یا دوبی یا هر کشوری که آلمان قبول داره اونجا آزمایش رو انجام بدن.
راه حل: احتمالا دامپزشکی که باهاش کار میکنید میشناسه جایی رو که این کار رو براتون انجام میدن. دامپزشک ما هم بهمون بیمارستان دامپزشکی تهران رو معرفی کرد. اینجا سرم خون رو میفرستن به آزمایشگاه Eurovir توی آلمان و آزمایش اونجا انجام میشه. واسه ما این بهترین حالت بود چون خیالمون راحت بود که خود آلمان تیتر هاری رو واسه مکس میگیره. توی فروردین سال ۹۹، هزینه این کار واسه ما شد ۳،۵۰۰،۰۰۰ تومان. به خاطر کرونا خیلی طول کشید تا جواب رو بهمون بدن. همونطور که گفتم فروردین ۹۹ نمونه خون از مکس گرفته شد و اوایل مهر ۹۹ بهمون جواب رو دادن.
اعتبار این برگه تا آخر عمر حیوونه ولی به شرطی که واکسیناسیون هاری سگ رو به طور مرتب انجام بدیم. به محض اینکه تاریخ واکسن هاری جابجا بشه، خود به خود اعتبار نتیجه تست هم از بین میره.
خب چون ما میخواستیم حتمن مکس رو ببریم توی کابین، پرواز خارجی انتخاب کردیم. برای مقصد برلین سه پرواز خارجی وجود داشت: قطر، ترکیش و پگاسوس. قطر رو به خاطر محدودیت بار ۲۵ کیلویی و همچنین توقف طولانی توی دوحه (واسه روزی که مد نظرمون بود) از گزینه‌ها حذف کردیم. طبق تماس من با ترکیش ایرلاین محدودیت اندازه برای بردن باکس توی کابین 23x30x40 سانتیمتر و حداکثر وزن ۸ کیلو بود. این مقدار برای پگاسوس ۸ کیلو و اندازه 50x32x32 بود. ما پگاسوس رو انتخاب کردیم. بلیت رو شرکت واسمون خرید و بعدش من زنگ زدم به دفتر پگاسوس توی آلمان. ازشون خواستم روی بلیتمون سگ رو رزرو کنه. مشخصات مکس، وزن و اندازه باکس رو گرفت و گفت هزینه‌ش میشه ۴۲ یورو. متاسفانه پرداخت از ایران امکان پذیر نیست و باید همونجا پشت تلفن با کارت بانکی که امکان پرداخت بین‌المللی داره پرداخت رو انجام میدادیم. خوشبختانه با کمک یکی از دوستامون تونستیم هزینه رو قبل از پرواز پرداخت کنیم و تمام! مراحل رزرو انجام شد
روز پرواز توی فرودگاه امام خمینی تهران مراحل مربوط به خروج از کشور مکس رو انجام دادیم و موقع Check-in نه مکس رو وزن کردن، نه باکسش رو اندازه گرفتن و نه هزینه‌ای گرفتن ازمون. همه چی تنظیم شده بود و عالی. از مراحل x-ray و همه چی که رد شدیم رفتیم داخل هواپیما. برخورد کادر Check-in و کادر پرواز بسیار بسیار محترمانه و خوب بود. یکی از مهموندارها هم ایرانی بود و لطف کرد و ما رو گذاشت جایی که کسی کنارمون نباشه. بهمون اجازه ندادن مکس رو از باکسش دربیاریم ولی گفتن میتونید درب باکس رو باز کنید مثلا حیوون بتونه سرشو بیاره بیرون یه هوایی بخوره. موقع پرواز و فرود هم گفتن حتما باید باکس رو بذارید پایین کنار پاهاتون ولی در طول پرواز ما باکس رو گذاشتیم روی صندلی و مشکلی نبود.
پرواز ما یک توقف توی استانبول داشت به مدت ۴ ساعت. توی فرودگاه سابیها هم اصلا کسی مدرکی در مورد مکس ازمون نخواست و شرایط پرواز بعدی به برلین در مورد گذاشتن باکس روی زمین و غیره دقیقا مثلا پرواز تهران تا استانبول بود.
توی فرودگاه برلین، بخش پاسپورت چک هم انگار که تمام جزئیات رو خودشون داشتن از قبل، مدرکی راجع به مکس ازمون نخواستن و حتی همسرم به اون افسر پلیس گفت که ما سگ همراهمونه ها، گفت بله میدونم مشکلی نیست! و همین! ما با موفقیت سگمون رو آوردیم برلین و الان که دارم این نوشته رو مینویسم طبق معمول توی جاش خوابه!
برلین برای نگه داشتن سگ یک سری قوانین داره که اگه فرصت کنم توی یه نوشته دیگه راجع بهشون مینویسم (آپدیت: نوشتم!). اگه خواستید میتونیم توی تویتر با هم گپ بزنیم. خوشحال میشم اگه اطلاعاتم به درد کسی بخوره.
پ.ن ۱: الان دیگه مکس حالش خوبه و وزنش دوباره رسیده به ۷.۵ کیلو
