این بلاگ از الهه صحرایی یکی از اعضای باشگاه ...
آزادی از قفسی ک مردم میندازنت توش
فقط زمانی حاصل میشه ک مُرده باشی
حتی پَر داشتن و پرواز بلد بودن هم
بهت هیچ کمکی نمیکنه
این مردم حتی شده خودشون و اطرافیانشونو توجیه کنن که توی طبیعت زنده نمیمونی و غذای گربه میشی یا از گشنگی میمیری، ظلمی که در حقت میکنن رو سرپوش میزارن
بهت آب و غذا میدن و به خیال خودشون ازت مراقبت میکنن اما درعوض رسالتت و چیزی که براش به دنیا اومدی (پرواز) رو ازت میگیرن
تواین دنیا فقط باید لاک پشت بود
سرسخت، ساکت، تنها، اروم، بی اهمیت
کسی نمیتونه اوج گرفتنتو در اوج زیبایی و لطافت باورکنه
یه سری برای سرگرمی به بالت سنگ میزنن، یه سری برای خوردنت دام پهن میکنن و یه سری برای زیباییت اسیرت میکنن
و تصاحب :چه واژه‌ی نفرت انگیزی
هرکسی خواهانِته
اما نه برای اینکه آزادت کنه
فقط چون توی قفس اونا باشی
اونی هم که به ظاهر آزادت میزاره، پَرِ پروازتو میچینه تا مطمئن بشه راهی نداری
اما لاک پشت ها
اونا هیچ وقت به چشم نمیان
حتی اگه در طول عمر درازشون
ده برابرِ مسافتِ پرنده ها
طی کرده باشن
(توی باشگاه ۴.۲ درصدیون، هدف اشتراک افکاره، قرار نیست موافق باشی با مطالب، قراره نظرتو بدی و رشد صورت بگیره)
