به‌تازگی شاهد سیل فحاشی و بی حرمتی توسط پیج‌های زرد و بی هویت علیه نسل 57 هستیم، براشون شعر و فحش و شعارهای خاص هم ساختن! و به نوعی تمام بدبختی‌های عالم را گردن اون نسل می‌اندازند.
ابتدا بگم که این رفتار در فرهنگ چندین و چند هزار ساله‌ی ما جایی نداره، ما شاید به واسطه وضعیت اقتصادی از اسب افتاده باشیم، اما از اصل که نباید بیفتیم دیگه. زمانی که سایر مناطق غرق در انواع کثافت بودن و دختر زنده به گور می‌کردند! ما یکتاپرست بودیم و اخلاق‌مدار، اونوقت حالا باید به این درجه از حقارت بیفتیم؟ درست نیست عزیزان. اولاً که این قضاوت و فحاشی منصفانه نیست و شما باید شرایط اون زمان رو در نظر بگیرید، در ثانی بی کفایتی مسئولین در به ثمر نرسوندن وعده‌ها و عدم تحقق اهداف رو نباید تماماََ به گردن مردم گذاشت.
حالا این بحث رو تموم کنیم و به تیتر بپردازیم، این‌که اگر انقلاب نمی‌کردیم آیا وضعمون بهتر بود؟
من راستش خوشبین نیستم، به عنوان مثال وضعیت اوکراین رو نگاه کنید به عنوان متحد آمریکا و اروپا، با طناب اون‌ها رفت توی چاه و روسیه به خاک و خون کشید اونجا رو، آمریکا که قول حمایت داده بود عملاً کاری نکرد برای نجات متحد خودش، سلاح و پول دادن اما در نتیجه تأثیری گذاشت؟
مورد بعدی هم رژیم کودک کش اسرائیل، در طول این 60، 70 سال نکبتی این‌ها هنوز به آرامش نرسیدن، این همه پول و تسلیحات، اما هنوز هم آرامش و امنیت ندارن.
نکته بعدی فراموش نکنید که آمریکا بود که زیر پای محمدرضا شاه رو خالی کرد، هیچ حمایتی از بزرگترين متحد خودشون نکردن، شاه این اواخر می‌خواست استقلال بیش‌تری پیدا کنه و منافع ملی رو پیش بگیره در زمینه قیمت‌گذاری نفت، می‌تونید مصاحبه‌ها رو نگاه کنید که چطوری لحن اون‌ها تغییر کرد و توهین‌آمیز شد، به یک‌باره چپ افتادن باهاش. این‌ها فقط چند نمونه از خلف وعده آمریکایی‌ها بود و هر عقل سلیمی می‌فهمه که قابل اعتماد و اتکا نیستند، هیچ معاهده‌ای رو قبول ندارن.
این چیزیه که به ذهن من رسیده رفقا، نظر شما چیه؟ به نظرتون چه رویکردی رو می‌شد اتخاذ کنیم که بهتر باشه؟ هم استقلال و منافعمون کاملاََ حفظ بشه و هم در جهان فعال‌تر باشیم؟ ما دو نمونه داشتیم که ناموفق بوده، یکی محمدرضا شاه که اواخر خواست منافع ملی رو دنبال کنه و متحدان خارجی بهش خیانت کردن، دومی هم نظام فعلی که علیرغم توفیقات در سایر بخش‌ها اما تا الآن متأسفانه در زمینه اقتصادی نتونسته موفق بشه و به یک بن بست بزرگ خوردیم.
