مشک و خیگ

مَشک ظرف چرمینی از پوست گوسفند و بز و گوساله است که برای حمل و نگهداری آب، دوغ، روغن و غیره در بین ایلات و #عشایر لر از آن استفاده می‌شود. پوست گوسفند که درست و بدون شکافتن از وسط کنده باشند و در آن ماست و دوغ و آب و روغن بریزند را مشک می‌گویند

مشک به سه نوع مورد استفاده قرار میگیرد

1: مشک آب (پشم روی این پوست نیز کنده و دباغی شده است)

2: مشک دوغ (پشم روی این پوست نیز کنده و دباغی شده است)

3:مشک روغن یا خیگ (پشم و مو از پوست کنده نشده)

استفاده از #مشک و #خیگ کاملا بهداشتی میباشد.

استفاده از خیک روغن و مشک آب بیشتر در مناطق #گرمسیر سودمند است و با باد کردن آن از آن برای گذر از آب هم استفاده می‌شود. پیشینه کاربرد خیک و مشک در میان کوچ‌گردان احتمالاً به پنج هزار سال پیش می‌رسد. تصاویری از نقش‌برجسته‌های آشور باستان مربوط به سه هزار سال پیش به‌جا مانده که استفاده از خیک و مشک برای شناور ماندن بر روی آب را نشان می‌دهد.

در اسپانیا و دیگر نقاط نوعی از مشک را برای حمل شراب استفاده می‌کنند که مشک شراب نام دارد.

البته در جنوب کشور نوعی از خیک برای ساخت یک آلت موسیقی به نام #نی‌انبان کاربرد دارد.