میراث فرهنگی ابزاری مهم برای تبادل فرهنگی، غنی سازی فرهنگی است. چرا که فرهنگ و تمدّن هر قوم و ملّتی از این طریق دیده می شود.
میراث فرهنگی به عنوان سرمایه ملی است و برسی و مشاهده میراث فرهنگی همانند شجره نامه حکایتی از گذشته مردمان آن منطقه است
وطن یعنی همه آب و همه خاک / وطن یعنی همه عشق و همه پاک
?
به گاه شیرخواری گاهواره / به روز و درد پیری، عین چاره
?
وطن یعنی پدر، مادر، نیاکان / به خون و خاک بستن عهد و پیمان
?
وطن یعنی هویت، اصل، ریشه /سرآغاز و سرانجام همیشه
?
وطن یعنی محبت، مهربانی / نثار هر که دانی و ندانی
?
وطن یعنی نگاه هموطن دوست / هر آنجایی که دانی هموطن اوست
?
وطن یعنی هوای کوچه ی یار / در آن کو دل شکستن های بسیار
?
نگاهی زیرچشمی، عاشقانه / به کوچه آمدن با هر بهانه
?
وطن یعنی غم همسایه خوردن / وطن یعنی دل همسایه بردن
?
وطن یعنی زلال چشمه ی پاک / وطن یعنی درخت ریشه در خاک
?
وطن یعنی ز هر ایل و تباری / وطن را پاسبانی پاسداری
?
وطن یعنی کتیبه در دل سنگ / تمدن، دین، هنر، تاریخ، فرهنگ
?
وطن یعنی همه نیک و بهنجار / چه پندار و چه گفتار و چه کردار
?
نکیسا، باربد، افسانه و چنگ / سرود تیشه فرهاد در سنگ
?
وطن یعنی شب شهنامه خواندن / سخن چون رستم از سهراب راندن
?
وطن یعنی رهایی زآتش و خون / خروش کاوه و خشم فریدون
?
وطن یعنی زبان حال سیمرغ / حدیث یال زال و بال سیمرغ
?
وطن یعنی امید نا امیدان / خروش و ویله گرد آفرینان
?
زمین شستن ز استبداد و از کین / به خون گرم در گرمابه ی فین
?
وطن یعنی گذشته، حال، فردا / تمام سهم یک ملت ز دنیا
?
وطن یعنی چه آباد و چه ویران / وطن یعنی همین جا، یعنی ایران
