بسمالله الرحمن الرحیم
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی؛
امروز در برابر شما ایستادهام نه فقط بهعنوان یک حقوقدان، بلکه بهعنوان یک شهروند دغدغهمند که باور دارد قانونگذاری، قلب تپنده عدالت در هر جامعه است. شما، بهعنوان نمایندگان ملت، نهتنها قانون مینویسید، بلکه سرنوشت اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی کشور را رقم میزنید.
در حقوق عمومی، عدالت تقنینی به معنای آن است که قوانین باید نهتنها منطبق با اصول حقوقی باشند، بلکه با واقعیتهای اجتماعی، نیازهای مردم، و کرامت انسانی نیز همخوانی داشته باشند. قانونی که از متن جامعه فاصله بگیرد، هرچند از نظر شکلی صحیح باشد، در عمل به بیعدالتی منجر خواهد شد.
امروز، جامعه ما با چالشهایی چون تبعیض در دسترسی به خدمات عمومی، پیچیدگیهای حقوق اداری، و ضعف در حمایت از حقوق شهروندی مواجه است. این چالشها، نیازمند بازنگری در قوانین موجود و تصویب مقرراتی هستند که عدالت را از حالت انتزاعی به واقعیت ملموس تبدیل کنند.
نمایندگان محترم، شما «ساقیان قانون» هستید. اگر جام قانون را از عدل پر کنید، جامعه به آرامش میرسد؛ اما اگر این جام با تعصب، مصلحتگرایی یا فشارهای سیاسی آمیخته شود، «غیرت اجتماعی» به خشم بدل میشود، و جهان پُربلا میگردد.
پس بیایید در تدوین هر ماده قانونی، این پرسش را از خود بپرسیم:
آیا این قانون، عدالت را تقویت میکند یا صرفاً نظم را حفظ میکند؟
چرا که نظم بدون عدالت، دوام ندارد؛ و عدالت بدون قانون، تحقق نمییابد.
عبدالحسین سبحان پور
با امید به مجلسی که نهتنها قانونگذار، بباشد.