وقتی که درباره ی زبان انگلیسی صحبت میکنیم، اغلب فکر میکنیم که یک زبان واحد است. ولی این گویش هایی که مردم در سراسر جهان دارند چه وجه اشتراکی باهم یا با نوشته های چاسر دارند؟ و چگونه هر یک از انها با واژه های عجیب کتاب حماسی بیوولف مرتبط هستند؟ پاسخ این است: مانند بیشتر زبان ها، انگلیسی نیز نسل به نسل از طریق انگلیسی زبانان تکامل یافته و دستخوش تغییرات زیادی در طول تاریخ شده است. با موشکافی این تغییرات می توانیم زبان امروزی را تا ریشه های قدیمی ان دنبال کنیم.
گرچه انگلیسی مدرن واژه های مشابه زیادی با زبان های رومی برگرفته از لاتین مثل فرانسوی و اسپانیایی دارد. بیشتر این واژه ها در اصل بخشی از انگلیسی نبوده است. بلکه، ورود این واژه ها به زبان انگلیسی با تهاجم نورمن ها به انگلستان در سال 1066 میلادی اغاز شد. هنگامی که نورمن های فرانسوی زبان، انگلستان را فتح کردند و تبدیل به طبقه ی حاکم شدند، زبانشان را با خودشان اوردند، ومقدار بسیار زیادی از واژه های فرانسوی را به زبان انگلیسی قبلی اضافه کردند. امروزه، به ان زبان انگلیسی کهن میگوییم. این زبان کتاب حماسی بیوولف است. احتمالا خیلی به نظر اشنا نیست، اما اگر کمی المانی بدانید ان وقت بیشتر قابل فهم میشود. به این دلیل که انگلیسی کهن به خانواده زبان المانی تعلق دارد. و در قرن پنجم و ششم وارد جزایر انگلیس شد، انهم توسط انگل ها، ساکسون ها و جوت ها.
لهجه ی المانی که انها صحبت میکردند با عنوان انگلوساکسون شناخته شد. مهاجمان وایکینگ در قرن هشتم تا یازدهم میلادی، لغات زیادی با منشا اسکاندیناوی کهن به این زبان مختلط اضافه کردند. شاید سخت باشد که ریشه زبان انگلیسی مدرن را پیدا کنید، زیرا واژگانی هستند که از زبانهای فرانسوی، لاتین، نورس کهن و دیگر زبان ها وام گرفته شده اند. اما زبان شناسی تطبیقی از طریق تمرکز بر ساختار گرامری الگو های تغییرات صدا و واژگان اصلی به ما کمک میکند.
برای مثال: بعد از قرن ششم میلادی، کلمات المانی که با حرف «پ» شروع میشدند بطور منظم به صدای «پ ف» تغییر کردند. درحالی که کلمات انگلیسی کهن با صدای «پ» باقی ماندند. در تقسیم دیگری، واژه هایی که صدای «اس کی» در زبان سوِئدی دارند، تبدیل به صدای «ش» در زبان انگلیسی شدند. هنوز واژه های انگلیسی با صدای «اس کی» مانند «skirt» و «skull» وجود دارند. اما انها مستقیما از زبان اسکاندیناوی کهن اقتباس شده که بعد ها «اس کی» به «اس اچ» تغییر کرد. این مثال ها به ما نشان میدهند که تعدادی از زبان های رومی تبار مختلف مانند انگلیسی، سوِئدی، المانی و خیلی زبان های دیگرکه از تبار پیشین مشترکشان به نام نیا-المانی که حدود 500 سال قبل از میلاد مورد استفاده قرار میگرفت منشا لاتین دارند. به دلیل این که این زبان تاریخی هرگز نوشته نشده است، تنها میتوانیم با مقایسه ی فرزندانش ان را بازسازی کنیم، انهم بخاطر پیوستگی تغییرات زبانی است. ما حتی میتوانیم این فرایند را یک قدم عقب تر برده، ریشه زبانهای نیا-المانی را تا زبانی به نام نیا-هند و اروپایی ردیابی کنیم، که 6000 هزار سال قبل با این زبان در پونتیک استپ که در جهان امروز به ان اکراین و روسیه می گویند حرف زده میشد. این بازسازی پیشینه خانواده زبان های هند و اروپایی است که شامل تقریبا همه زبان های تاریخی اروپایی، و همچنین بخش عمده ای از جنوب و غرب اسیا میشود. هرچند که این به کمی کار بیشتر نیاز دارد، اما میتوانیم با همین روش سیستماتیک شباهتها یا تطابق ها بین کلمات مرتبط را در زبانهای مختلف شاخه های هند و اروپایی پیدا کنیم. در مقایسه زبان انگلیسی با زبان لاتین، میبینیم که انگلیسی «ت» و در لاتین «د» دارد و «اف» انگلیسی بجای «پ» لاتین در اغاز واژه ها قرارمیگیرد. برخی از بستگان دورتر زبان انگلیسی از جمله زبان هندی، فارسی و سلتیک به انجا که امروز بریتانیا هست نقل مکان کرده اند. خود زبان نیا-هند و اروپایی از یک زبان حتی بیشتر، باستانی امده است، اما متاسفانه، این جایی است که بیشتر از ان مدارک تاریخی و باستان شناسی به ما اجازه نمیدهند مه ادامه بدهیم. بسیاری از رمز و راز ها مکتوم می ماند، از جمله اینکه ایا ممکن است رابطه ای بین زبان هند و اروپایی و دیگر خانواده زبانهای عمده باشد؟ و ماهیت زبان گفتاری در اروپایی قدیمی قبل از ورود زبانهای جدیدتر چه بوده است؟ اما این واقعیت شگفت انگیز باقیست که نزدیک به 3 میلیارد نقر در سراسر جهان هستند که خیلی از انها زبان های یکدیگر را نمیفهمند گرچه با همان واژه هایی حرف میزنند که در طول 6000 هزار سال شکل گرفته اند
