نشانه‌های کهولت یک رژیم سیاسی:
۱. ناتوانی در درک و توصیف واقع بینانه‌ای از تحولات داخلی و خارجی.
۲. ناتوانی در حل مسائل بنیادی کشور.
۳. موازی کاری و تداخل در ساختارها و فرآیندهای بوروکراتیک.
۴. ناتوانی در برنامه ریزی‌های بلند مدت و اتخاذ تصمیمات منفعلانه.
۵. تکیه بر بوروکراسی، فورمالیسم و کنترل شدید.
۶. تنگ تر کردن حلقه خودی‌ها و اجتناب از گردش اطلاعات در بین غیر خودی‌ها.
۷. نقد ناپذیری و افزایش خشونت در برابر اعتراضات.
۸. قطبی سازی آحاد جامعه و ایجاد تقابل در بین مردم.
۹. فرافکنی علل مسائل و مشکلات و قربانی کردن بزهای بلا گردان.
۱۰. کاهش مشروعیت داخلی و خارجی.
۱۱. کاهش اقتدارسیاسی و به کار گیری قدرت و اعمال رعب و وحشت برای فرمانبرداری مردم.
۱۲. صف آرایی مقامات عالیرتبه در مقابل یکدیگر و افشا گری علیه همدیگر.
۱۳. افزایش افسار گسیخته فساد مالی و اداری و به هدر رفتن منابع ملی.
۱۴. افزایش هزینه‌های نظامی، بودجه‌های امنیتی و تقویت نیروهای انتظامی.
۱۵. سرمایه گذاری گسترده برای مهندسی افکار عمومی و ایجاد رعب و وحشت در بین مردم نسبت به دوره گذار از رژیم و خلاء قدرت در جامعه.
