گاهی وقت ها به جوابِ این سوال فکر می کنم... از جهت های مختلف!
حرف آدم های مختلف رو در مورد موفقیت مرور می کنم
طوری در مورد موفقیت حرف زدند که انگار هر کس فقط به دنبال زندگی کردن باشه اصلا آدم نیست...
چه اشکالی داره از موقعیتی که دارم لذت ببرم و به فکر قدم هایی که میتونستم بردارم و بر نداشتم نباشم؟؟
چرا باید این همه رنج برای رسیدن به زندگی بهتر رو تحمل کرد وقتی میشه از وضعیت موجود نهایت لذت رو برد؟؟
تا حالا فکر کردی از همین زندگی که داری چقدر میتونی لذت ببری؟
چرا وقتی میشه همیشه نیمه پُر لیوان رو دید، بریم دنبال پر کردن بقیه لیوان؟؟
خیلی وقت ها این لیوان اصلا جایی برای پُر شدن نداره و رفتن به سمت موفقیت فقط لیوان رو سرریز می کنه
جوابش اینه که لیوان هیچ وقت پُر نمیشه! چون هرچقدر بیشتر آب داخلش بریزی بزرگ تر میشه...
اصلا ما برای لذت بردن آفریده نشدیم...
ما برای بزرگ شدن آفریده شدیم...
بالا رفتن...
بهتر شدن...
موفقیت...
پس نباید حتی لحظه ای هم بی خیالِ حرکت کردن بشیم!
مَن استَوى يَوماهُ فَهُوَ مَغبونٌ و مَن كانَ آخِرُ يَومَيهِ شَرَّهُما فَهُوَ مَلعونٌ و مَن لَم يَعرِفِ الزِّيادَةَ في نَفسِهِ فَهُوَ في نُقصانٍ و مَن كانَ إلَى النُّقصانِ فَالمَوتُ خَيرٌ لَهُ مِنَ الحَياةِ؛
امام موسی كاظم عليهالسلام فرمودند:
كسى كه دو روزش با هم برابر باشد، زيان كار است. كسى كه امروزش بدتر از ديروزش باشد، از رحمت خدا به دور است. كسى كه رشد و بالندگى در خود نيابد، به سوى كاستىها مىرود و آن كه در راه كاستى و نقصان گام بر مىدارد مرگ برايش بهتر از زندگى است.
پی نوشت: گاهی لازمه اون سوالات بالا رو از خودمون بپرسیم! اگر جوابی براشون نداشتیم باید شک کنیم و بریم دنبال پیدا کردن جواب سوالاتمون....
