بعضی حرف ها حجم نمی خواهند. عمق می خواهند و تفکر.
تمام تلاش م را میکنم که تو کوتاه ترین زمان به اصل مطلب برسیم.
با این عکس شروع کنیم.
تا بحال شده به این فکر کنید که اگر یک هفتیر داشتید چه ها می کردید؟
شاید خیلی از حرف هایی را که خوردید و یا اینکه دردهایی را تحمل کردید را، نمی کردید.
حال جای تان را عوض کنید.
حال اسلحه را در دست شخصی غیر و احتمالا دشمن درنظیر بگیرید.
به این فکر کنید که در موقعیتی قرار گرفته اید و شخصی شمارا با یک هفتیر تهدید می کند.
زمان رعب آوری است. مطمئن هستم که حاضر ید به تمام خواسته هایش تن در دهید.
او با یک اشاره می تواند تمام داشته هایتان اهم از مالی و عاطفی را به نیستی ببرد.
این اشاره می تواند بر حسب یک اشتباه یا حتی تصاحب طلبی رخ بدهد. و نتیجه اش نیستی ما باشد و بس.
اتمام بازی.
اتفاقی که می افتد دشمن شما، همان شخص اسلحه به دست برای خالی کردن خود یا هر حس انسانی دیگری شروع به شلیک کردن به اطراف شما میکند.
واقعا ترسناک است.
تیری که از بغل گوشتان رد می شود و یا تیری که به جلوی پایتان می خورد.
صدای قرش تیر ها و پمپاز قلبی که از ترس نیستی نمی داند کند بزند یا تند.
یک تیر. دو تیر. سه تیر. با جاخالی که دادین عصبی تر می شود و بی مهابا به سمت تان تیر پرتاب میکند.
تا لحظه شادمانی می رسد.
صدای چک و چکی که نشان از این دارد که تیری درون هفتیر نیست.
حال چه حسی دارید؟
آن هفتیر هیچ گلوله ای ندارد.
احتمالا ترس تان می ریزد. نفس تان جا می آید. نفس عمیقی میکشید و احساس ترس جایش را به اعتماد به نفس می دهد.
حالا دور، دور شماست. دیگه به حرف هایش اهمیتی نمی دهید و شما مانده اید و یک شخص شکست خورده. شخصی که تمام داشته هایش را رو کرده و حال اعتماد بنفس اش نابود شده.
دور دور شماست. هرچه میخواهید انجام می دهید. شاید هم تحقیرش کنید و شاید مسخره.
تفنگ همان تفنگ است پس چه شده که آن برد را ندارد.
گلوله.
مشکل نبوده "گلوله" است.
بخواهم زود بروم سر اصل مطلب مبگویم که گلوله همان فکر های ما است که می توانیم پرتابش کنیم. شلیک.
حرف های ما ( گلوله های ما ) اعتبار ما است.
اگر بی هدف و بی برنامه شلیک کنیم ما می مانیم و یک هفتیر خالی و دشمنانی که قرار است نابودمان کنن.
یادمان باشد فکرهایمان را که حرف باروتشان است را بی فکر و احساسی شلیک نکنیم.
تا آن تیر ها در خشاب ما است ما قدرتمند هستیم.
چه بسیار انسان هایی را دیدم که با تحریک شده تمام گلوله هایشان را شلیک کرده اند و بعد خودشان قربانی شدند.
ما برای هر کاری باید یک استراتژی داشته باشیم.
بزرگترین نداشته ما و دلیل شکست ما همین نداشتن استراتژی بوده است.
از الان که متن را خواندید بفکر باشید.
برای زندگیتان و کارهایتان استراتژی مکتوب کنید.
نوشتن خودش باعث زایش می شود.
یادتان است که میخواستم چقدر کوتاه باشد؟
اما هرچه نوشتم باز متن گفت که بیشتر سیرآبم کن و الزامم کرد به بیشتر نوشتن.
