همه کفش‌ها از اجزای مختلفی تشکیل شده‌اند. رویه، تخت بیرونی، کفی‌ها، مغزی، توکاری، پاشنه، زیرپاشنه و ساق‌پوش، قسمت‌های مختلف هر کفش را تشکیل می‌دهند.
کفش‌ها را می‌توان به روش‌های مختلفی دسته‌بندی کرد. کفش‌ها از نظر ظاهری و نحوه محکم شدن در پا، به انواع بندی، سگک دار و بی‌بند تقسیم کرد.
همچنین جنس کفش نیز متفاوت است و می‌تواند از چرم، مش، پارچه یا مواد دیگر باشد. به این ترتیب، می‌توان کفش‌ها را از نظر جنس به چرمی، پلاستیکی، کتانی، چوبی، پارچه‌ای و سایر جنس‌ها دسته‌بندی کرد.
کفش‌ها از نظر جنسیت و سن و سال نیز به گروه‌هایی مانند کفش زنانه، مردانه، و زنانه-مردانه (هر دو جنس)، بچه گانه (دخترانه و پسرانه) تقسیم‌بندی می‌شوند.
یکی از مهم‌ترین دسته‌بندی‌های کفش، طبقه بندی کردن آن‌ها از نظر کاربردی است. کفش‌ها معمولا از نظر کاربردی به سه دسته اصلیِ کفش‌های معمولی، ورزشی و صنعتی تقسیم‌بندی می‌شوند. جنس رویه و زیره کفش‌ها نیز اغلب با توجه به همین دسته‌بندی‌ها، مشخص می‌شود. برای خرید کفش، بهتر است از این دسته‌بندی ها آگاه باشیم و براساس نیازی که داریم به دنبال کفش بگردیم.
کفش‌های معمولی مانند کفش‌های رسمی چرم، صندل‌ها، کفش‌های آکسفورد و کفش‌های کالج، دارای جنس رویه متفاوتی نسبت به کفش‌های ورزشی هستند. در ادامه ویژگی‌های مختلف، انواع متنوع رویه در کفش‌های ورزشی را بررسی می‌کنیم.
انواع رویه کفش ورزشی
شاید برای‌تان جالب باشد، که بدانید رویه کفش‌ها نیز دارای قسمت‌های مختلفی است. هر رویه از چند جز تشکیل می‌شود. هر یک از اجزای رویه در کفش‌های ورزشی می‌تواند دارای جنس‌های مختلفی باشد. اما بخش اصلی رویه کفش، معمولا بیشترین قسمتی است، که از یک جنس تشکیل می‌شود. در کفش‌های اسپرت و ورزشی، معمولا رویه کفش از جنس نوعی پلاستیک خاص، پارچه یا توری تشکیل شده است. این موضوع به دلیل آن است، که هنگام تحرکات ورزشی، پاهای افراد در وضعیت راحتی قرار گیرد و فضای تنفس و عبور و مرور هوا در اطراف پا وجود داشته باشد.
البته در بعضی از قسمت‌های رویه کفش‌های ورزشی نیز از چرم‌های طبیعی یا مصنوعی استفاده شده است. بعضی از کفش‌های ورزشی نیز برای طبیعت‌گردی طراحی شده و رویه آن از جنس موادی ضد آب است. اما معمولا رویه اغلب کفش‌های کتانی و اسپرت از پارچه، چرم یا ترکیبی از هر دو ساخته می‌شود. اکنون بیایید، با انواع رویه‌ها برای کفش‌های ورزشی آشنا شویم:
رویه کفش چرم
چرم، ماده‌ای انعطاف پذیر و در عین حال بادوام است. این جنس از ماده می‌تواند به طور محکم یا نرم در رویه کفش‌ها به کار برود. چرم طبیعی، مقاومت بالایی در برابر پارگی و سایش دارد. البته چرم‌های مصنوعی، عمر کمتری نسبت به چرم‌های طبیعی دارند.
چرم طبیعی ماده‌ای است که هوا را به راحتی از خود عبود می‌دهد و قابل تنفس است. این ماده عایق گرما است و دمای پا را در درجه حرارت های مختلف تنظیم می‌کند.
البته کفش‌های ورزشی از جنس چرم، معمولا برای انجام تمرینات ورزشی مناسب نیست و بیشتر برای ایجاد تنوع در استایل کاربرد دارد. اما استفاده از این ماده در بخش کوچکی از قسمت‌های مختلف کفش‌های ورزشی، به مقاوم‌تر شدن آن‌ها کمک می‌کند.
اشکال اساسی کفش‌های کتانی و ورزشی چرم، معمولا از سایر انواع کفش‌ها سنگین‌تر هستند و قیمت بالاتری دارند. همچنین در رطوبت، سریعا دچار آسیب می‌شوند. بنابراین ممکن است، استفاده از آن‌ها به عنوان رویه کفش ورزشی، منطقی نباشد.
رویه کفش پلاستیکی
رویه کفش‌های ورزشی ارزان‌تر، معمولا از پلاستیک تولید می‌شوند. به تازگی برخی از کمپانی‌های بزرگ و معروف مانند آدیداس، از پلاستیک‌های بازیافتی، کفش‌های با کیفیتی تولید کرده‌اند. بافت رویه کفش‌ها را می‌توان از الیاف پلاستیکی تولید کرد. پلاستیک، معمولا مقاومت خوبی دارد، اما در حرارت زیاد آسیب می‌بیند.
همچنین احتمال اینکه پاها، درون کفش‌های دارای رویه پلاستیکی، بو بگیرند و گرم شوند، بسیار زیاد است. البته کفش‌های ورزشی پلاستیکی می‌توانند ضد آب طراحی شوند و این موضوع، یک امتیاز برای کفش‌های اسپرت طبیعت‌گردی به حساب می‌آید.
رویه‌های پلاستیکی می‌توانند در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف تولید و عرضه شوند. بنابراین نسبت به جنس‌های دیگر کفش، دارای تنوع بیشتر و قیمت پایین‌تری هستند.
رویه میکروفیبر
میکروفیبر، فیبری است که نازک‌تر و دارای الیاف کمتر است. کفش‌هایی که از این ماده تولید شده‌اند، معمولا بسیار سبک هستند. میکروفیبرها معمولا از فیبرهای پلی استر تولید می‌شوند. کفش‌هایی که دارای رویه میکروفیبر پلی داستر هستند، معمولا نسبت به کفش‌های مرغوبی که دارای رویه با میکروفیبرهای ابریشمی می‌باشند، ارزان‌تر به فروش می‌رسند.
رویه‌های میکروفیبری، نرم و لطیف هستند و انعطاف‌پذیری بالایی دارند. همچنین در برابر سایش مقاومت دارند و دارای قابلیت تنفس‌پذیری هستند. میکروفیبرها معمولا نرم هستند و اگر کفش‌های دارای رویه میکروفیبر را بدون جوراب بپوشیم، احساس راحتی خواهیم کرد.
رویه پی یو (PU)
پی یو (PU) معمولا در کفی کفش مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما برای تولید برخی کفش ها، در رویه نیز از این ماده استفاده می‌کنند. پی یو (PU) نیز یکی از انواع میکروفیبر به حساب می‌آیند. رویه‌های پی یو (PU) معمولا خشک و مقاوم هستند. از این رویه‌ها برای کفش‌های طبیعت‌گردی و کفش‌هایی که در محیط‌های خشن مورد استفاده قرار می‌گیرند، استفاده می‌شود. کفش‌هایی با رویه پی یو (PU) را می‌توان به صورت ضد آب طراحی کرد.
البته کفش‌هایی با رویه پی یو (PU)، معمولا در فصل‌های گرم و به عنوان کفشی که قرار است، صبح تا شب مورد استفاده قرار گیرند، مناسب نیستند،زیرا باعث عرق کردن پاها در طولانی مدت می‌شوند. دوام کفش‌هایی با رویه پی یو (PU) بسیار زیاد است و مقاومت بالایی در برابر سایش دارند.
رویه ترکیبی از مواد مصنوعی
مواد مصنوعی که در تولید رویه کفش‌های ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند مواد متنوعی از جمله، فوم، نبوک، نمد مصنوعی و سایر مواد باشد. کفش‌های ورزشی که دارای رویه با مواد مصنوعی مختلف هستند، هم می‌توانند سبک و انعطاف‌پذیر باشند، هم می‌توانند سفت و سخت و مقاوم باشند.
مواد مصنوعی گستره وسیعی دارند و از ترکیب آن‌ها، می‌توان ساختارهای متنوعی برای رویه کفش‌ها تولید کرد. رویه‌هایی که ترکیبی از مواد مصنوعی هستند، معمولا در صنایع تولید کفش، بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند و بازه قیمت آن‌ها از ارزان‌ترین کفش‌ها، تا گران‌ترین انواع آن‌ها متغیر است.
رویه مواد طبیعی
مواد طبیعی برای رویه کفش مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته چرم نیز، که در موارد قبل به آن اشاره کردیم، یکی از انواع مواد طبیعی است. اما پارچه‌ها و الیاف طبیعی نیز برای تولید رویه کفش مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از کفش‌هی ورزشی که با مواد طبیعی تولید شده‌اند، برای محیط زیست ضرری ندارد.
این دسته از کفش‌ها معمولا راحت و سبک هستند، همچنین حالتی کاملا نرم و انعطاف پذیر دارند. البته رویه کفش‌هایی که از مواد طبیعی ساخته می‌شوند، معمولا ضد آب نیستند و در مواجهه با رطوبت، عمرشان کوتاه می‌شود. اما در عین حال ظاهری زیبا، شیک و ساده دارند.
