کرمی رو در یک پیاده رو فرض کنید. این کرم در جهت‌های جلو، عقب، چپ و راست میتونه حرکت کنه و تمام ذهنیت و دنیاش همین مختصات دوبعدی هست. برای اینکه کرم داستان ما بتونه درکی از دنیای سه بعدی داشته باشه دو راه داره. یا از جسمی سه بعدی بالا بره یا جسمی سه بعدی رو در دنیای دوبعدی خودش بیاره. خب اولی که فایده نداره. چون به محض بالا رفتن از جسم سه بعدی، پایه دنیای دوبعدی اون کرم، از کف پیاده رو، به بدنه جسم تغییر میکنه و عملاً کرم داستان ما بازم چیزی نمیفهمه. راه دوم هم ابداً امکان پذیر نیست. چون دنیای دوبعدیِ کرم قادر به پذیرش جسمی سه‌بعدی نخواهد بود. چطور میتونید صرفاً با سطحی صاف توپی از جنس مخمل رو تعریف کنید؟
نمیدونم متوجه منظورم شدید یا نه؟ بخوام دوباره و خلاصه بگم باید عرض کنم : موجودی دو بعدی قادر به درک ابعاد بالاتر نیست و فقط شاید شاید سایه، یا همون نشانه‌هایی از اون رو در دنیای دوبعدی خودش ببینه. که باز هم این نشانه کمکی به درک درست و قطعی از ابعاد بالاتر نمیکنه و همه چیز در حدس و گمان محدود میمونه.
خب یه موجود که تمام درکش از دنیا در دو بعد خلاصه میشه چطور میتونه توجه یه موجود که از بعد سوم اطلاع داره رو جلب کنه؟ اون موجود فقط میتونه اتفاقی سر راه یه موجود سه بعدی قرار بگیره و اون موجود سه بعدی هم اتفاقی متوجهش بشه. اونوقت شاید موجود سه بعدی اون موجود دوبعدی رو وارد دنیای سه بعدی خودش کنه؛ که در این مثالِ کرم ما، این کار با برداشتن کرم انجام میشه که در نهایت کرم با مشخصه‌ء بعد سوم که همون ارتفاع هست آشنا میشه. ( تازه اگه شعورش برسه.)
حالا تکلیف ما چیه؟ ما موجودات سه بعدی چطور میتونیم موجوداتی که از دنیای چهار بعدی میان رو متوجه خودمون کنیم؟ راستش به نظرم تنها کاری که میشه کرد رخنه کردن در هر گوشه‌ای از دانش و صبر کردنه. شاید ما تا بحال سایه اونها رو در دنیای خودمون دیده باشیم ولی متوجهشون نشده باشیم. شاید اونها ما رو میبینن ولی علاقه‌ای به نزدیک شدن به ما، یا نزدیک کردن ما به خودشون ندارن. راستش این دوری شاید بد هم نباشه؛
اما همه‌ی این‌ها باعث نمیشه که ما در مورد بعد چهارم فکر نکنیم و نظریه پردازی نکنیم. پس ...
پی‌نوشت: این نوشتارها صرفاً جهت شستشوی چشمان مبارک شماست تا مثل من دوباره با دیدی دیگر به دنیا نگاه کنید. اگر مایل بودید نقد کنید، تایید کنید، بازنشر کنید یا حتی مواردی هم شما اضافه کنید. این‌ها اعتقادات باوری من نیست و فقط تلنگری برای تفکر میباشد.
