قلعه نویی سالهاست درجا میزند، صدر جدول را دودستی تقدیم دیگران میکند و هیچ قدرتی برای رهبری واقعی تیمش ندارد.
گرچه سالهاست بالای جدول زندگی میکند اما شخصیت قهرمانی و اول شدن را از دست داده.
۵ دلیل زیر نشان میدهد او گزینه خوبی برای تیم ملی نیست
دلیل اول: حاشیه
زیست قلعه نویی شدیدا در حاشیه است. او انرژی خود را در حواشی از دست میدهد و دیگر توانی برای مدیریت تیم در زمین ندارد.
سال گذشته خودش، تیم خودش را در مسلخ جام حذفی در برابر تیم پیروزی، ذبح کرد.
دلیل دوم: به روز نیست
قلعه نویی کماکان در دهه هشتاد متوقف مانده. همه مربیان به راحتی دستش را میخوانند و اصولا ایده جدیدی ندارد. از دانش روز عقب است و ...
دلیل سوم: عدم قدرت کاریزما
یک مربی باید قدرت رهبری و کاریزماتیک داشته باشد. او باید برای بازیکنانش الهام بخش باشد و شخصیت انسانی ویژه ای داشته باشد. متاسفانه در این سالها امیر قلعه نویی در این جنبه ها نیز روی خودش کار نکرده.
دلیل چهارم: عدم محبوبیت
قلعه نویی حتی محبوبیت خود در اردوگاه آبی را هم از دست داده. گرچه استقلالی های منصف قلبا او را دوست دارند و خاطرات خوبی که برای این تیم رقم زد را هیچگاه از یاد نمیبرند اما محبوبیت در مستطیل سبز همانطور که سخت به دست می آید، به سختی حفظ میشود.
او در میان بازیکنان ایرانی هم زیاد مقبولیت ندارد!
دلیل پنجم: شرایط جسمانی خوبی ندارد.
کارلوس کیروش در دهه شصت زندگی بسیار سرحال، ورزشکار، فعال و روی فرم بود و هست. امروزه کمترین توقع از سرمربی این است که خود روی فرم بوده و آمادگی جسمانی باشد اما قلعه نویی به هیچ وجه این آمادگی را ندارد.
فدراسیون یکبار اشتباه کرد و قلعه نویی را به عنوان سرمربی انتخاب کرد و او هم اشتباه کرد و پذیرفت و ضرر کرد، امیدواریم این اشتباه دوباره تکرار نشود.
امیدواریم قلعه نویی دوباره خودش را بسازد
