نویسنده: افشین عزت‌زاده
در یکی از روستاهای کوهستانی ایران، جایی که طبیعت بکر و مناظر چشم‌نواز، به‌شدت بر روح مردم تأثیر می‌گذاشت، محمود نیکوکار، یکی از کارآفرینان با تجربه و دلسوز، تصمیم گرفت یک مجموعه مسکونی جدید بسازد. اما این پروژه با پروژه‌های دیگر متفاوت بود. محمود نمی‌خواست مثل گذشته، یک شرکت پیمانکاری را استخدام کند و کنترل پروژه را به آن‌ها بسپارد. او تصمیم گرفت پروژه را با روش "اِمانی" (Owner-Provided Delivery) پیش ببرد.
محمود می‌دانست که این تصمیم می‌تواند چالش‌های زیادی به همراه داشته باشد، اما از طرفی هم به این باور رسیده بود که تنها با نظارت مستقیم خودش می‌تواند پروژه را به بهترین نحو پیش ببرد. او به‌جای استخدام پیمانکار، تصمیم گرفت همه چیز را خود مدیریت کند. از طراحی گرفته تا اجرا، همه مراحل تحت نظر او خواهد بود.
در اولین جلسه‌ای که با مشاوران داشت، گفت:
«ما در این پروژه مسئولیت کامل داریم. باید طراحی‌ها، تأمین مصالح، اجرای کار و حتی نظارت را به‌طور کامل بر عهده خودمان بگیریم. این رویکرد به ما این امکان را می‌دهد که پروژه دقیقاً مطابق با خواسته‌هایمان انجام شود.»
محمود شروع به استخدام تیم‌های مختلف برای هر بخش از پروژه کرد. در حالی که تیم طراحی مشغول به‌کار بود، او تیم‌های دیگر را برای تأمین مصالح، استخدام کارگران و هماهنگی با مهندسان مدیریت پروژه به‌کار گرفت. این شیوه مدیریت، نسبت به پروژه‌های قبلی که تحت نظارت پیمانکاران بودند، نیاز به دقت بیشتری داشت.
یکی از چالش‌هایی که محمود با آن روبه‌رو شد، هماهنگی دقیق بین تیم‌های مختلف بود. محمود تصمیم گرفت که یک سیستم مدیریت پروژه داخلی راه‌اندازی کند تا همه تیم‌ها به‌طور مداوم با یکدیگر در ارتباط باشند و از پیشرفت‌های پروژه مطلع شوند. او گفت:
«هر تلاشی که برای هماهنگی بهتر انجام دهیم، می‌تواند کیفیت نهایی پروژه را تضمین کند.»
در وسط پروژه، محمود با چالش‌هایی روبه‌رو شد که برای هر کارفرمایی می‌تواند اتفاق بیفتد. یکی از چالش‌ها، تأخیر در تأمین مصالح بود. تأمین‌کننده‌ای که مسئولیت تأمین بتن را بر عهده داشت، به دلیل مشکلات حمل‌ونقل قادر به ارسال به‌موقع مصالح نبود. محمود برای حل این مشکل بلافاصله به تأمین‌کننده دیگری مراجعه کرد. او همچنین با تیم مالی خود هماهنگ کرد تا پرداخت‌ها سریع‌تر انجام شود.
چالش بعدی، تأخیر در اجرای بخش‌هایی از پروژه بود. پیمانکاران فرعی که او استخدام کرده بود، نتوانستند طبق برنامه پیش بروند. محمود با آن‌ها جلسه‌ای برگزار کرد و با بررسی علت‌های تأخیر، تصمیم به تغییر برخی از شرایط قرارداد گرفت.
«ما باید سخت‌گیری‌های بیشتری داشته باشیم تا از هرگونه تأخیر جلوگیری کنیم.»
پس از گذشت چند ماه از شروع پروژه، روز افتتاح فرا رسید. مجموعه مسکونی که در ابتدا تنها یک ایده در ذهن محمود بود، حالا آماده بهره‌برداری بود. محمود با افتخار به تیمش نگاه کرد و گفت:
«این پروژه نشان می‌دهد که وقتی کارفرما خود مسئولیت‌های اجرایی را بر عهده بگیرد و تمام تلاش خود را در هماهنگی تیم‌ها و نظارت دقیق بگذارد، می‌تواند به بهترین نتیجه دست یابد.»
این داستان نشان می‌دهد که چگونه روش "اِمانی" (Owner-Provided Delivery) به کارفرما این امکان را می‌دهد که به‌طور مستقیم پروژه را مدیریت کند. در این روش، کارفرما مسئولیت کامل بر پروژه دارد و باید به تمامی جزئیات توجه کند. این روش مزایایی مانند کنترل بیشتر بر کیفیت و هماهنگی دقیق تیم‌ها دارد، اما در عین حال چالش‌هایی مانند نیاز به زمان و تلاش بیشتر برای مدیریت منابع و حل بحران‌ها به همراه دارد. اگر کارفرما توانایی و زمان کافی داشته باشد، می‌تواند از این روش بهره‌برداری کند و پروژه را به بهترین نحو به پایان برساند.
این داستان به‌طور ویژه برای کسانی که علاقه‌مند به درک روش تحویل امانی در پروژه‌های عمرانی هستند نوشته شده است. امیدوارم این داستان به شما کمک کند که مفهوم و اهمیت این روش را به‌خوبی درک کنید. اگر نیاز به تغییرات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!
