هر جامعه و کشوری برای تداوم حیات جمعی خود نیازمند امید، نشاط و سرزندگی است و جامعه ای که در برابر فوران مستمر امواج سرخوردگی و نومیدی به سر می برد و خود را در این تلاطم تنها می یابد، بیش از پیش نیازمند افراد و جایگاه‌هایی است که آن را جان ببخشند، امیدوار نگاهش دارند و نگذارند که در این امواج غرق شود. از مهم ترین جایگاه هایی که می تواند در این میانه نقش بسزایی ایفا کند و حمایتگر مردم در برابر این امواج باشد، روابط عمومی‌ها و رسانه هایند. آنان با بازتاب حرکات و اقدامات امیدبخش و معرفی گام‌های بهبوددهنده، می‌توانند مرهم بزرگی بر حس تنهاماندگی و نومیدی از تغییر باشند و این مهم را به جامعه متبادر کنند که نیازها و اولویت‌های آن شنیده و دیده می شود و از همه مهم تر آنکه در برنامه ریزی های سازمانی و اداری کشور مورد توجه قرار می گیرد. این نهادها بواسطه دسترسی به اطلاعات و واسطه گری میان نهادها و جامعه رکنی اساسی در این عرصه هستند.
علاوه بر این روابط عمومی ها می توانند با بسترسازی درست، هدفمند و تسهیل دسترسی های جامعه و مدیرانش در تقویت و اعتلای روح همبستگی جامعه نیز نقش آفرین باشند و چونان زنجیره ای مهم اجزای اصلی جامعه را بهم متصل کرده و نگذارند شیرازه این ما بودگی ازهم بپاشد.
و البته بدیهی می نماید درصورت دسترسی به مواردی که ذکر شد، جامعه حس خوشایندتری از تحولات به خود بگیرد و از یکسو در چالش ها و بحران‌های خود از هم نگسلد و از سوی دیگر به واسطه اطلاعات و اخبار صادقانه ای که دریافت می کند، مانع از عمیق تر شدن چالش ها و نشر شایعاتی شود که زخم های اجتماعی را عمیق تر می کنند.
روابط عمومی ها برای رسیدن به این مقاصد و تحقق اهداف مهمی که ذکر شد نیازمند موارد ذیل هستند :
برنامه ریزی، خلاقیت و ابتکار در ایجاد و گسترش مسیرهای ارتباطی میان مردم و سازمان ها
صداقت درگفتار و پرهیز از امیدآفرینی های بیهوده و ساختگی
شنیدن و دیدن دردها و نواقص موجود در نظام حکمرانی
اصرار بر شفافیت و ایجاد و گسترش مکانیزهای تقویت کننده آن
و از همه مهم‌تر ارتباط گسترده، سالم و مستمر با آحاد جامعه تا آنان را در فهم و درک نیازهای جامعه دچار کج‌فهمی یا فهم‌های اسختگی و ناقص نکند.
نیاز به خاطرنشانی است که نقش روابط عمومی ها در روزگار و عصر رسانه هرروز پیچده و مهم تر می شود. بطوری که دیگر نمی توان عرصه و موقعیت و جایگاهی را از روابط عمومی و رسانه بی نیاز دید و این خود روابط عمومی ها هستند که با امید آفرینی و باور و اهتمام به نقش مهم خود در روزگار ما می توانند علاوه بر رفع چالش ها و کمبودها، جایگاه خود را نیز در این میانه ارتقا بخشیده و بیش از هر زمان دیگری ضرورت و اهمیت خود را به جامعه و مدیرانش گوشزد کنند و اگر نتوانند در رسیدن به اهداف فوق الذکر موفق عمل کنند، لطمات جبران ناپذیری به جامعه و جایگاه خودشان وارد خواهند آورد. در پایان می توان به این جمع بندی رسید که جایگاه، شان و اهمیت روابط عمومی ها، بیش و پیش از هر عامل دیگری به عملکرد و فعلیت خود آنان بستگی دارد.
