بعد مدتها،بعد دل کندن ها،باید قدم در راهی بزارم و او را کشف کنم و روی این خرابه ها بنای دیگری کنم.
دنیای مجازی ،تابویی که امروزه گریبان گیر اکثریت شده است و باعث شده است که خود حقیقی را در آن بجوییم اما غافل از اینکه (خود)
در آن رنگ میبازد و تنها چیزی که میماند سایه ایی از خود است.
به خودم که میایم و چشمان خود را باز میکنم انگار تصویر فراموش شده یک واقعیت که در دنیای عینی سرگردان است روبرو میشوم از خودم میپرسم
ایا این (من) خودم هستم؟یا (خود)من هستم؟
بله سوال دشواری است باید نزیسته ها را زیست
تا به مفهوم (خود) رسید.
