امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: متقین در علم‌آموزی حریص هستند؛ «حِرْصاً فِی عِلمٍ».
آن‌ها هرچه بیشتر در آگاهی فرو می‌روند، شوق دانستن در وجودشان شعله‌ورتر می‌شود؛ هرچه بر اندوختۀ دانش خود می‌افزایند، باز احساس می‌کنند چیزی نمی‌دانند و از جهل خود غمگین‌اند. ایشان گرچه تمام جوانی خود را در راه کسب علم صرف می‌کنند، باز هم منتظر پیرمغانی هستند که دستشان را بگیرد و از تاریکی‌ها به درشان آورد.
حرص علم‌آموزی صفت عجیبی است که اگر خداوند آن را به یکی از بندگانش عنایت کند، راه سعادت و نیک‌روزی را به روی او گشوده است؛ زیرا تمام کسانی که به قلۀ معرفت رسیدند، تشنگان وادی علم بودند که هیچ‌گاه از دانستن سیراب نشدند. اینان کسانی هستند که شهد این کلام پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را به طور کامل دریافته‌اند:
«اغْدُ عَالِماً أَوْ مُتَعَلِّماً وَ إِیَّاکَ أَنْ تَکُونَ لَاهِیاً مُتَلَذِّذاً» .
صبح کن در حالی که یا عالم باشی یا علم‌آموز، و بپرهیز از اینکه بیهوده‌کاری خوشگذران باشی.
انسان متقی به مرتبه‌ای می‌رسد که هر نکتۀ نو و بدیع، روحش را شکوفا می‌سازد و جانش را طراوت می‌بخشد.
- کتاب گلبانگ رهایی، صص۳۲۱-۳۱۹و۳۶۷
گرفته شده از: صفحه تلگرام دکتر محمد علی انصاری
ویدیو های مرتبط با موضوع در کانال یوتیوب ما: لینک کانال
