! چند تا حرف آشنا بشنویم:
بدن خودمه!
به تو چه فضول؟
برو گمشو!
خفه شو!
بوبوق بوق بوق بووووق!
انگشت وسط!
اینها مشت نمونه خروار جملاتی هستند که اگر فردی بخواهد در جامعه کنونی ایران اسلامی(؟) اعتراضی کند یا خدایی ناکرده زبانم لال امر به معروف و نهی از منکر کند، با آنها مواجه میشود.
کمی هم از برچسب هایی که روی این افراد زده میشود ببینیم:
عرزشی(روی ع هم با غلظت مثال زدنی تاکید می کنند!)
بسیجی
ساندیس خور نظام
نفوذی(دقیقا به کجا نفوذ کردم؟؟؟)
و امثالهم....
و جالب تر از خود این افراد واکنش مردم اطراف است! به جای آنکه بیایند طرف تو را بگیرند می آیند می گویند به تو چه!
به من چه؟ seriously?!!؟
خب بنده خدا! این اتفاق بد دارد جلوی چشم من می افتد، جلوی چشم جوان و پیر و بچه و زن و مرد.... بعد توقع داری هیچ واکنشی نشان ندهم؟سرم را مثل بز بیندازم پایین و بروم؟ آن وقت اگر بیست سال دیگر همین عمل بد در جامعه تبدیل به هنجار و عرف جامعه شد چه؟فرزند من قرار است در جامعه ای رشد کند که به فرض مثال شراب یک نوشیدنی عادی است؟بعدا بعدا ها اگر یک وقتی جامعه آمد و من را به خاطر انجام ندادن آن عمل بد مورد عتاب و سرزنش قرار داد چه؟ کما اینکه شد! کما اینکه میشود! کما اینکه خواهد شد!
پس تو را به جان عزیزتان وقتی در جامعه حضور یافتید اگر کسی به شما گفت اینکار را نکن یا اینکار را بکن طوری رفتار نکنید که انگار دور از جان با یک کافرِ حربیِ دیکتاتور روبه رو هستید.شاید قبل از آنکه او به حریم شخصی شما(حریم شخصی در جامعه دیگر چه صیغه ای است؟؟) متعرض(؟) شود شما به حریم او تجاوز کرده باشید.
ایام ب کام...
