بخل:

خداوند در کتابش می فرماید"آنانکه بخل را از خود زدودند رستگارانند".
بخل همان میل به شراکت انسان با جهان است و جهان را در خود دخیل نمودن و به تسخیر جهان در آمدن.

در حالیکه جهان بایستی به تسخیر انسان در آید.

و انسان در مالکیت هایش مملوک می شود

یعنی به تسخیر عدم در می آید

چرا که جهان صفات بی ذات همان صورت عدم است

زیرا جهان از عدم آفریده شده است

ولی انسان از صورت و روح خداست و حامل علم و کلمات خداست و امانت خدا که همان ذات اوست.

و لذا زمین و آسمانها از پذیرش این امانت(ذات) سر باز زدند و حتی حسن این امانت نزدیک بود آنها را فروپاشد و نابود کند.

زیرا چگونه عدم توان حمل وجود را دارد. یعنی صفات توان حمل ذات ندارند....

منبع : کتاب پدیده شناسی توحیدی صفحه 48 اثر استاد علی اکبر خانجانی