تمدن امام زمانی، تمدنی نوری است و نفس بشری به قدرت نور معرفت و محبت، پاك میشود و در غایتِ این تزكیه و تطهیر و عصمت نفس، جمال ذات حق متجلی می‌‌گردد و این عرصه‌ی جنات نعیم پروردگار است که بشر در حضور پروردگارش زندگی می‌كند. اگر جامعه‌ی امام زمانی به عنوان جامعه‌ی متشكل از انسان‌های كامل رخ ندهد، كل تاریخ بشری مهمل و عبث و بی‌‌هدف می‌‌ماند. پس چنین واقعه‌ای حتماً محقق میشود. جامعه‌ای متشكل از انسان‌های صاحب وجود و مقیم در ذات و قائم به عدل و عشق و عرفان حق و مشتاق لقای الهی هر صبح و شام! جامعه‌ای که وصفش همان وصف جنات نعیم در قرآن است. و این وعده‌ی خدا در كتابش می‌‌باشد که: «دوزخ آشكار شد و بهشت بسیار نزدیك گردید».
(استاد علی اکبر خانجانی، کتاب حکمت حکومت)
