خدایا تو را سپاس و شکر از اینکه هستم:

20-انسان بمیزانی که از حال خود دور می شود،از شکر و حمد خدا دور می شود یعنی از رضوان خدا دور می شود زیرا آدم اگر با خدا باشد،راضی است و شاکر و ممنون از هستی خویش.

زیرا آنکه هست ،نمی تواند شاکر نباشد.

هستی همان حمد و شکر است.

و این شکر متقابلاً بر شدت و عمق و عزّت و عظمت هستی می افزاید که:

شکر نعمت ،نعمتت افزون کند.

21-حمد خالصانه ای که فقط برای خداست و شکرش چیزی جز حمد و شکر بر "بودن" محض نیست:

خدایا تو را سپاس و شکر از اینکه هستم.

مابقی انواع حمدها و شکرها ،مشرکانه است و بقول خداوند:

خودتان را شکر می کنید نه مرا...

منبع:کتاب حقِ بودن،صفحه 74،اثر استاد علی اکبر خانجانی

دانلود رایگان این کتاب:

https://erfanalavi.site/