بیماری آخرالزمان
آخرالزمان عرصه ظهور انواع امراض حیرتآور و بیسابقه و لاعلاج است که علاجش جز با نور معرفت ممکن نمیآید. یکی از این امراض جدید که بعد از ایدز به قلمرو تحقیقات پزشکی وارد شده و کل علمای این علم را حیران ساخته مرضی است که به «خستگی مزمن» موسوم است که در یکی دو دهه اخیر در سراسر جهان مدرن بسرعت در حال شیوع است و انتشار این بیماری آنقدر سریع است که حدس زده می شود که یک مرض مسری باشد هرچند که هیچ ویروسی هم درباره این مرض پیدا نشده است و بلکه هنوز نتوانستهاند این مرض را درجایگاه علمی آن قراردهند که آیا یک مرض روانی است یا جسمانی و یا یک مرض روان – تنی. این بیماری در هر فردی به نوع خاصی بروز میکند و لذا حدس میزنند که مربوط به اختلال سیستم ایمنی بدن باشد. ولی ویژگی مشترک همه این مبتلایان احساس پیری و خستگی و کوفتگی و افسردگی دوران کهولت است درحالیکه حتی کودکان را هم مبتلا میکند و میل به بازی و نشاط را در آنان نابود میسازد. اگر آخرالزمان را بمعنای پایان عمر تاریخی بشر بر روی زمین بدانیم پس این بیماری را بایستی « بیماری آخرالزمان» بنامیم و لذا درمانش هم چیزی جز خروج از تاریخ تمدن بشری، نیست و این خروج یک خروج عرفانی و روانی است. بشر خیلی پیر شده است.
همه مسائل بشر مدرن جز از دیدگاه آخرالزمان قابل فهم و علاج نیست.
📗 عنوان :دائرة المعارف عرفانی،جلد اول،فصل چهارم
✏️مؤلف : استاد علی اکبر خانجانی
📆 تاریخ تألیف :1389 ه.ش
🔽دانلود دائرة المعارف عرفانی :
https://www.khanjany.org/theosophical-encyclopedia