معرفی کتاب : مالیخولیاي پزشکی
(فلسفه طب)
Melancholy of Medicine
مؤلف : استاد علی اکبر خانجانی
تاریخ تألیف : 1384ه.ش
تعداد صفحه: 82
این رساله را به محضر كاملترین طبیب تاریخ بشر حضرت خاتم النبيين محمد مصطفی (ص) تقدیم میكنم .
"ھـر كـه خـود را شناخت مشكلش حل شد"
امام علی (ع)
فھرست مطالب
١ـ تاریخچۀ علم طب
٢ـ منشأ وجودی امراض
٣ـ سیر تکوین امراض در تاریخ
٤ـ ترس، لرز، بیماری تا مرگ
٥ـ اندیشۀ روان درمانی
٦ـ دین درمانی
٧ـ تناقضات ذاتی علم پزشكی
٨ ـ خدمات دانش پزشكی
٩ ـ اركان طب مدرن
١٠ ـ روشھای درمان مدرن
١١ـ معنای امراض لاعلاج و معنای اتوایمییون
١٢ ـ بازی با بیمار و بیماری
١٣ ـ فلسفۀ زمان و صنعت پزشكی (فلسفه طب)
١٤ـ فلسفۀ بیماری
١٥ـ مسئله بھداشت
١٦ـ مسئله تغذیه
١٧ـ امراض مسری
١٨ـ مرض و تمارض
١٩ـ روان پزشكی
٢٠ـ امراض مادرزادی
٢١ـ معضلة اطرافیان بیمار
٢٢ـ درمانھای پُست مدرن
٢٣ـ ارزش زنده بودن در دانش پزشكی (فلسفۀ جان)
٢٤ـ معنا درمانی (لوگوتراپی)
٢٥ـ حقوق و معنای سلامتی
٢٦ـ فلسفۀ درد و تسكین
٢٧ـ بیماری كودكان
٢٨ـ كارنامۀ دانش پزشكی
٢٩ـ شفای مسیحائی
٣٠ـ بررسی چند پروندۀ نمادین پزشكی در شفای مسیحائی
برشهایی از این کتاب:
تضعیف سیستم دفاعی و ایمنی بدن
پس واضح است که مثلاً چرا داروی کورتون به همراه آسپرین و استامینوفن ضمیمه اکثر نسخه های درمانی شده است. از این طریق می خواهند کل سیستم دفاعی و ایمنی بدن را که اینک خود دشمن ایمنی و سلامتی شده با این سم مهلک مستمراً ضعیف کنند. این بدان معناست که انسان مجبور است تا برای بیمار نشدن پیشاپیش بیمار شود. فلسفه واکسن ها نیز از همین قاعده مالیخولیائی پیروی کرده است. بیان دیگر این مالیخولیا آن است که انسان برای جلوگیری از پیشرفت یک بیماری مجبور است تا خود را مسموم سازد و از جریان طبیعی حیات ساقط گردد و مبدل به یک موجود شیمیائی شود تا دلش به نفس کشیدن خوش باشد که گوئی هنوز زنده است....
از کتاب مالیخولیای پزشکی تألیف استاد علی اکبر خانجانی ص 37
***
بیماری کودکان
هر کودکی با تولدش بیمار است و گریه اش از همین بابت است زیرا به قلمروئی وارده شده که مرگ را پیش روی دارد و لذا ذاتاً در هراس است و ایمن ترین جا را در آغوش مادر و بلکه در رجعت به رحم مادر می داند.
همه بیماریهای کودکان نشانه های رشد او هستند مثل دل دردها، تب ها، دردهای مربوط به رویش دندانها، سرخک، مخملک، آبله و امثالهم. پزشکی که این مسائل را با داروها پاسخ می گوید نه رشد را می شناسد و نه کودک را هر چند که متخصص اطفال باشد.
فهم او از کودک و رشد او، حتی بسیار نازل تر از یک فهم نباتی است. در نظر او، کودک یک گیاه گریان است که باید خفه شود. این کل فلسفه طب کودکان است.
—————
آیا براستی کودک عذاب می کشد؟
از این وجه که بگذریم به فلسفه امراض کودکان بعنوان "عذاب" می رسیم. آیا کودکان چه گناهی مرتکب شده اند که مستوجب عذاب هستند؟ آیا براستی کودک، عذاب می کشد؟
اگر چنین می بود یاد این عذابها می بایستی در دوران بزرگسالی درک می شد. در واقع در اینجا سخن بر سر خود-آگاهی (وجدان) بعنوان قلمرو درک اجر و عذاب و خوشی و ناراحتی می باشد. در حالی که می دانیم یاد ایام کودکی برای هر بشری یک یاد تماماً بهشتی است هر چند که پدر و مادرش تماماً شاهد بیماریهایش بوده اند.
———————————-
پس در واقع امراض کودکان اگر هم عذاب باشد برای والدین آنهاست نه خود آنها. این همان عاملی است که کودکان را از خانه و آغوش والدین به مطب پزشکان و بیمارستانها و شیرخوارگاه ها و مهد کودک ها تبعید می کند. این والدین عامل بخود-آئی وجدان را از خود دور می سازند.
زیرا کودک یک هدیه الهی از جانب عالم غیب است و با امراض و لبخندها و اطوارش تماماً با وجدان والدین رابطه برقرار می کند و با آنان از درب احساس و قلوبشان سخن متافیزیکی و الهی دارد. ولی قلوب ثقیل و سیاه و کافر والدین تاب درک و تحمل آن را ندارد و با کمترین گریه کودک، قطره مسکن در حلقش می چکانند و خوابش می کنند.
از کتاب مالیخولیای پزشکی تألیف استاد علی اکبر خانجانی ص 72
***
پزشکی مدرن به چند شیوه به نبرد با امراض برخاسته است: 1- نبرد با امراض مسری که همان نبرد با میکروب هاست. این نبرد در دو موضع انجام می گیرد.
یکی در بیرون از بدن انسان است که موسوم به علم بهداشت می باشد که استفاده از مواد شیمیائی ضد باکتری و ضد عفونی کننده اند که میکروب ها را می کشند که باقیمانده شان موذی تر و تغییر هویت یافته و قدرتمندتر می شوند و لذا مستلزم سمومی قوی ترند که خود این سموم، قبل از کشتن میکروب ها موجب مسمومیت تدریجی یا آنی انسان ها می شوند و متعاقب آن موجب تقویت باقیمانده میکروب ها هستند و این جنون مسموم سازی جهان تا نابودی کل حیات بر روی زمین ادامه دارد.
و نبرد دوم در درون بدن انسان آغاز می شود که همانا جریان واکسینه کردن و مصرف آنتی بیوتیک هاست که به معنای وارد ساختن پیشاپیش میکروب و عفونت به بدن است که این نبرد هم مثل نبرد بیرونی سیری فزاینده و بی انتها دارد و تا مسمومیت کامل بدن و تبدیل انسان به یک موجود مومیائی متحرک ادامه می یابد.
و این بدان معناست که انسان برای مقابله با میکروب و فساد بایستی خودش را مهد میکروب ها و مفاسد و سموم سازد. و این یک جنون و حماقت افسانه ای است که احتمالاً نسل های آینده بشر در دوران ما بعد از تاریخ آن را بصورت کمدی های انسانی به نمایش در می آورند و کلی می خندند.
استاد علی اکبر خانجانی
مالیخولیای پزشکی ص 34
***
مالیخولیای پزشکی
آنهائی که هرگز بیمار نمی شوند اکثراً انسانهائی سالم و قوی و قدرتمند نیستند بلکه انسانهائی بی حس و کرخت و نیمه مرده اند که سیستم ایمنی بدنشان کمترین واکنشی نشان نمی دهد.
زیرا بسیاری از واکنش های دفاعی بدن انسان در قبال امراض و آفات، نشانه سلامتی هستند در حالیکه پزشکی مدرن این واکنش ها را بیماری محسوب می کند و لذا آنرا خنثی می سازد و بدینگونه این خنثی سازی واکنش سیستم ایمنی بدن که عموماً از طریق مسکن ها انجام می گردد اساس بسیاری از امراض می شوند که بعدها بصورت لاعلاج رخ می نمایند.
مالیخولیای پزشکی ص 57
تألیف استاد علی اکبر خانجانی
۱۷. امراض مسری
علی (ع) می فرماید که "امراض مسری، کذب است" یعنی چیزی بنام سرایت مرض از کسی به کس دیگری، واقعیت ندارد. این نیز به مثابه ابطال یکی از اركان ذاتی پزشکی مدرن است. و این بدان معناست که هیچکس مبتلا به امراض وعذابها و سرنوشت دیگران نمی شود. این مکتب اصالت اراده و اختیار و اومانیزم فرد گرایانه محض است که هر کسی را علت و مسبب كامل حيات و هستی خودش می سازد.
این يك اعتقاد آرمانی و بایدی نیست بلکه عین واقعیت وجودی انسان است و از اصول محكم دین خداست. و بر همین اصل است که حساب و جزا و قیامت و مسئولیت انسان در قبال اعمال و سرنوشت او معنا و حقی می یابد.
اعتقاد به امراض مسرى فقط هم يك پديده مدرن حاصل از کشف پاستور و علم میکروب شناسی نیست بلکه سابقه ای بس قديم دارد. مکاشفه پاستور فقط این اعتقاد کهن در طب سنتی و باور مردم را اثبات نمود و دلیلش را توضیح داد و علت بیرونی آنرا وجود میکروب ها معرفی نمود.
پاستور و کلا دانش میکروب شناسی در طب اثبات کرد که در يك خانواده يا شهری به هنگام شیوع یك بیماری مسری مثل وبا یا طاعون یا آبله فقط کسانی مصون می مانند که قبلا به این امراض مبتلا شده باشند و جان سالم بدر برده باشند. از این قاعده بود که پديده واکسن ابداع شد.
ولی این قاعده هرگز به این مسئله نپرداخت که چگونه می شود که کسی برای اولین بار به میکروبی آلوده شود ولی نمیرد و لذا برای دفعات بعدی هم دچار مخاطره جدی نشود. تنها پاسخ به اصطلاح علمی به این سئوال اینست که برخی دارای سیستم ایمنی ویژه ای هستند ولی این ویژگی اصلا تعريف نشد زيرا تعريف شدنی هم نبود.
از کتاب مالیخولیای پزشکی ص 54
تألیف استاد علی اکبر خانجانی
***
امراض لاعلاج و معنای اتوایمییون
امروزه در فرهنگ پزشکی بسیاری از امراض بی علت و لاعلاج به اتوایمییون معروفند. مثل بسیاری از انواع سرماخوردگی ها، حساسیت های جلدی و تنفسی مثل اگزماها و اسم ها و اختلالات غدد ترشحی مثل تیروئید و دیابت و برخی از امراض و اسکولار مثل آرتریت ها و برخی از انواع اختلالات عروقی و قلبی.
اتوایمییون (auto immune) چیست؟
طبق تعریف دانش پزشکی "اتوایمییون" عبارت است از وضعیتی از ایمنی بدن که مجموعه نظام ایمن سازی بدن را بر علیه قوای حیاتی و سلامت کلی بدن بکار می گیرد و در واقع بدن دچار خود-براندازی شده و دشمن خود می گردد.
یعنی عوامل دفاعی و ایمنی، خودِ بدن را بیگانه می پندارد و بر علیه آن به نبرد می پردازد. این نوعی خود-زنی و خود-کشی بسیار حیرت آور بیولوژیکی می باشد که موجب پیدایش امراض عجیب و بی علت و بی معنا و لذا لاعلاج می شود.
استاد علی اکبر خانجانی
مالیخولیای پزشکی ص 36
***
فقط آنکه درد انسان بودن دارد و در حقّ این درد می اندیشد و تلاش می کند
لایق بهشت و سلامت و عزّت و بی نیازی است
و در غیر اینصورت این دردِ بی دردی علاجی جز آتش ندارد
و برای لقمه نانی بایستی شبانه روز جان بکند
و انرژی کافرانه اش را تخلیه سازد
تا بتواند ساعتی خواب و قرار یابد..
منبع:کتاب مالیخولیای پزشکی،صفحه 17،اثر استاد علی اکبر خانجانی
**
انسان بمیزانی که نخواست خودش را علّت خود بداند و بخواهد
و امیال و اعمالش را اصلاح کند
دشمن طبیعت و خالق طبیعت شد
و بطرزی حیرت آور به پرستش جهان بیرون از خود رسید
و جهان بیرون را علّت یافت و خودش را معلول نمود و لذا معلول(علیل)شد.
انسان بمیزانی که خود را علّت سرنوشت خود می داند
و می خواهد به خدا و خودشناسی می رسد
و جهان طبیعت را معلول می یابد...
منبع:کتاب مالیخولیای پزشکی،صفحه 9 اثر استاد علی اکبر خانجانی
**
تا مدتها وجود انسان از منظر دانش پزشکی متشکل ازقطعات ماشینی بود
و اینک متشکل از میلیاردها اتم است که بایستی این اتمها را بمباران نمود تا شفا بخشید.
و بدینگونه بود که دانش پزشکی بتدریج انسان را از روح و سپس حیات ساقط ساخت
و به علم جمادی محض کاهش داد.
گوئی که مرضی جز روح و جان انسان نبود که بکلّی دفع و نفی گردید...
منبع:کتاب مالیخولیای پزشکی،صفحه 10،اثر استاد علی اکبر خانجانی
**
امروزه هر غذائی را با لیزر کاملاً نابود می کند و با مواد اسیدی کاملاً مسموم می کند و بصورت کنسرو شده به مصرف می رساند.
این همان غذاهای دوزخی است که در قرآن تحت عنوان "سقر" ذکرش رفته است که به معنای تفاله می باشد.
آتش موجب تفاله خواری و مرده خواری بشر شد.
تجربه های گیاهخواری و خامخواری در دوران اخیر نیز این واقعیّت را ثابت می کند که تا جه حدّی اکثریت امراض جسمانی حاصل آتش و آتشخواری بشر است.
ولی این تجربیات درباره امراض عصبی و روانی هیچ پاسخی مثبت نداد و بلکه موجب تشدید این نوع امراض گردید...
منبع:کتاب مالیخولیای پزشکی،صفحه 15،اثر استاد علی اکبر خانجانی
پیشنهاد میشود برای فهم بهتر و کامل این مطلب کل کتاب را مکتوب مطالعه نمایید
**
منشأ وجودی امراض
در منظر یک حکیم الهی،انسان موجودی واحد و صاحب روح است
نه موجودی متشکل از اعضائی که بواسطه رگ و پی و اعصاب و خون بهم متصل گردیده باشد
لااقل به این دلیل که
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار.
این یک نگرش متافیزیکی و ویژه نیست بلکه حاصل یک تجربه کاملا حسی و معقول است
و لذا نگرش پزشکی مدرن بدان دلیل غلط نیست که خدا و روح و متافیزیک را به کنار نهاده
بلکه به این دلیل که اصلا محسوس و معقول نیست
و نتایج این نوع پزشکی نیز دال بر غلط بودن نگرش آن است.
کل تجربه دانش مدرن پزشکی نامعقول بودن آن را از هر حیث اثبات می کند
و نیز غیر علمی بودن آن را بهمان شدّت غیر انسانی بودن آن را.
دانش مدرن پزشکی که عمری حدود دو هزارساله و بیشتر دارد،بتدریج بهمان میزان که از قلمرو دین و معنویت خارج شده از قلمرو عقل و علم و انسانیّت نیز خارج شده است...
منبع:کتاب مالیخولیای پزشکی،صفحه 15،اثر استاد علی اکبر خانجانی
**
اطبای قدیم به ریشه های روانی امراض توجّه بیشتری می داشتند
و لذا در درمان خود موفق تر بودند.
یکی از این اطبای معروف ابن سینا می باشد که یک حکیم الهی نیز بود.
آنچه که امروزه روان درمانی و درمان طبیعی نامیده می شود که بسرعت به بن بست کشیده شد(زیرا ذاتا کافر بود)بنایش را در تمدّن جدید جهان،ابن سینا نهاد.
او بسیاری از امراض لاعلاج را به شیوه های روان درمانی علاج نمود
که شیوه حکمت الهی بود که از سنت انبیاء به ارث مانده بود که بتدریج فراموش شد
و خود بوعلی نیز بتدریج به شیوه های فنّی داروئی گرائید و از اصلش منحرف گردید
و به مکتب بقراط میل یافت و لذا طب را از حکمت جدا ساخت
و این انحراف و نفاق عظیم بود.
خود بقراط نیز در آغاز یک حکیم الهی بود و بتدریج به انحراف گرائید...
منبع:کتاب مالیخولیای پزشکی،صفحه 15،اثر استاد علی اکبر خانجانی
**
پزشکی که میکروب ها و ویروس ها و آب و هوا و غذا را علّت بیماری می داند
هرگز نمی تواند شفابخش باشد
بلکه امراض را تشدید می کند
و به همین دلیل است که امروزه هر بیماری که وارد مطبی می شود
پس از خروجش دوصد چندان بیمارتر است
زیرا ابتدائی ترین ایمان فطری اش نیز در رابطه با پزشک بر باد می رود وبکلّی نومید می شود و پرستنده ویروس ها و داروها می گردد
زیرا علت بیماریش را نه خود ونه از خدا می داند.
و پزشک مدرن نیز برای اینکه بتواند این بیمار را بیشتر غارت کند
هراسش را افزایش می دهد
و ایمانش را نابود می کند
تا بتواند او را چشم و گوش بسته بر گردونه تجارت مافیائی صنعت پزشکی وارد کند
و از آن خودش سازد.
در اینجا پزشکان را همچون دربانان و مبلّغان و خازنان و شکنجه گران دوزخ می یابیم.
و پزشکی هم که امروزه اینگونه عمل نکند ،نمی تواند تجارت خود را رونق دهد
و چه بسا از حداقل امرار معیشت خود نیز عاجز می گردد.
او اینک فقط مهره ای بی اراده در مافیای صنعت پزشکی و داروسازی است که از وجود بیماران همچون هیزم جهنّم پزشکی بهره می گیرد....
منبع:کتاب مالیخولیای پزشکی،صفحه 15،اثر استاد علی اکبر خانجانی
برای دانلود رایگان و مستقیم این اثر ارزشمند کلیک کنید.
