مَرکبی به سوی شهر امام زمان عج

مَرکبی به سوی شهر امام زمان عج

آنچه که این بنده را به ارض ملکوت امام راه نمود حق‌جویی و امام‌جویی و معرفت‌طلبی مادام‌العمر من در امر دین بوده است و باورم به این حقیقت شیعی که خداوند در نزدیک‌ترین حد من است، یعنی در خود من! و همه‌ی عمرم را بر این باور جهاد و صبر کردم و اینک به آنچه که رسیده‌‌ام از آن همگان است؛ زیرا یکی از دردهای همیشگی وجدان من بدبختی‌های مردمان جهان بوده است که مرا لحظه‌ای مجال آسودن نداده است. عشق به عدالت و امامت، مَركب من به‌سوی شهر امام بوده است. پس آنچه که مرا به این قلمرو رسانید تشیع بود؛ عدل و کمال! و هر انسانی که این دو گوهره را در خود می‌پرورد انسان شیعی و امامی است؛ چه به نام مسلمان باشد، چه مسیحی، بودایی، یهود یا حتی نیهیلیست! و چه‌بسا کسی به نام شیعه باشد و به دل کافر.

پس‌ هرکه عاشق عدل و صدق و کمال روح باشد و بر این اساس زندگی کند و برایش جهاد و صبر نماید، به شهر امام راه یابد. همین باور، سرآغاز حرکت به‌سوی فرج امام است و رستگاری.

(استاد علی اکبر خانجانی، از کتاب ارض ملکوت و فرج امام زمان، شماره 277 و 279)