دانشجوی دکترا در دانشگاه صنعتی شریف | آموزنده و مدرس مهارت‌های ارتباطی | نویسنده‌ی کتابِ «راهتو پیدا کن» | haghaani.com
انتقاد یا بی‌مسئولیتی؟
اگر شما بدانید که احتمال موفقیت جراحی توسط شما پنجاه درصد است و توسط پزشک حاذق‌تری نود درصد، مطمئناً اوج بی‌مسئولیتی است اگر مسئولیت جراحی را به عهده بگیرید!
در انتقاد هم همینطوره.
زمانی که بدونیم اگه انتقاد توسط فرد دیگه‌ای انجام بشه اثر بیشتری داره، اوج بی‌مسئولیتیه که تیغ انتقاد رو خودمون به سمت فردی بگیریم.
مثلاً اگر رفتار نامناسبی از همسرِ همکارمون می‌بینیم، بهتره خودمون بهش بگیم، یا یکی از صمیمی‌ترین دوستانش یا همسرش؟
خب این بستگی به روابط طرف را همسر یا دوستش داره.. خیلی ها هستن که با دوستاشون روابط صمیمی تری نسبت به همسرشون دارن و یا برعکس ..
خلاصه اونی که صمیمی تره گوش زد کنه نتیجه بهتری داره بنظرم
هرچی گوینده و انتقال‌دهنده‌‌ی انتقاد صمیمی‌تر باشه اثرگذاری حرف می‌تونه بیشتر باشه. همچنین به نظرم صمیمی‌ترین شخص به یک آدم در درجه‌ی اول (در صورتی که متأهل و متعهد باشه) همسرش هست نه دوستش یا خانواده‌ش، وگرنه یعنی زندگی متأهلی اون شخص پایه‌های قوی‌ای نداره ... (نظر شخصی‌م)
پس شاید همسر گزینه‌ی مناسب‌تری باشه، البته این در صورتی هستش که شما هم نسبتاً با همسرِ آن شخص صمیمیت داشته باشید و بتوانید به راحتی حرفتان را بگویید. اگر با همسر صمیمیت چندانی ندارید شاید بهتر باشه از یک دوست صمیمی کمک بخواین که واسطه‌ی انتقال حرفتان به همسر یا خود شخص باشه.
کامنتم بر این منظور بود که اگه فردی روابط صمیمی تریی با دوستش داشته باشه، دوستش گوش زد کنه بهتره