چندین سال پیش وقتی که هنوز نوجوان بودم فیلم چارلی و کارخانه شکلات سازی را دیدم و تا مدتی به این فکر می کردم که چه می شد تا من هم یکی از آن پنج بلیط طلایی را داشتم و می توانستم شانس خود را برای مالکیت یک کارخانه شکلات سازی امتحان کنم.
سال ها می گذرد و هنوز هم وقتی یک بسته شکلات می خرم ابتدا داخلش را به دقت نگاه می کنم بلکه شاید بلیط طلایی را ببینم اما با حسرت تنها چیزی که به چشمم می خورد روکش و خود شکلات است و نه بلیط طلایی. خب نباید زیاد ناراحت بشوم و می توانم با خوردن شکلات با بیش از 85 درصد تلخی، همه چیز را فراموش کنم و امیدوار به شکلات بعدی باشم.
در چند هفته گذشته به دلیل رژیم غذایی نتوانسته ام شکلات بخورم و این یعنی شانس من برای بدست آوردن بلیط طلایی بسیار کاهش پیدا کرده است، از طرفی شاید اصلا این امید و آرزو برای رفتن به کارخانه شکلات سازی پوچ و بیهوده باشد و من الکی دلم را خوش کرده ام که می توانم در بین میلیون ها آدم، این شانس را داشته باشم که فردی بخواهد من را به عنوان وارث خود انتخاب کند.
پس باید به فکر چاره بود و کاری کرد تا بدون هیچ واسطه و بلیط طلایی، مستقیم به آرزویم برسم و راهش چیزی نیست جز اینکه کارخانه شکلات سازی خود را تاسیس کنم !
اوه خدای من، حتی فکرش هم ذهن آدم را قلقلک می دهد، چه برسد که در واقعیت، دنیایی پر از شکلات را تجربه کنم و این خیلی زیباست.
بعد من هم مثل ویلی وانکا وقتی اولین تار موی سپیدم را دیدم، بایستی به فکر جانشینی برای خود باشم و برای این کار باید بلیط های طلایی را داخل بسته های شکلات قرار بدهم و در سراسر دنیا پخش کنم و منتظر بمانم تا آن هایی که این برگ برنده را پیدا کرده اند، به کارخانه ام بیایند و با آزمودن آنها، یکی را به عنوان جانشین انتخاب کنم.
پس وقتی بسته شکلات را باز می کنید، آن را دور نیندازید و به دقت داخلش را نگاه کنید، شاید شما یکی از آن پنج نفر خوش شانش باشید !
پ ن : برای اینکه حالتون خوب بشه حتما این فیلمو نگاه کنید حتی اگه براتون تکراریه، برای من که خیلی خوب بود :))
24 خرداد 1400
علی دادخواه
