هر انسانی، تنظیمات خودش را دارد. این تنظیمات زائده مسیر زندگی و راه ها و پیچ و خم های زندگی او تا به حال هستند. زائده اطرافیان او که در هر مرحله و موقعیت از مسیر او این تنظیمات را در او جایگذاری کرده اند. این انسان حالا خودش را با این تنظیمات وفق میدهد، با این تنظیمات رفتار میکند و زندگی میکند. گاه این تنظیمات که حاصل مسیر زندگی و اطرافیان و نزدیکان وی هستند، جوری بارگذاری شده اند که او را به ورطه نابودی میکشانند، رفته رفته از متانت و شخصیت و غرور او کاسته و در زمره افرادی قرار میدهند که شخصیتی برای خود قائل نیستند و در گروه انسانهای دم دستی قرار میگیرند.حال اگر شخصی از روی دلسوزی و علاقه و انسانیت قصدی بر تغییر این رویه در فرد داشته باشد به عنوان یک متجاوز شناخته میشود با اینکه این فرد قصد بهبود وضعیت موجود را دارد ولی چون قصد برهم زدن تنظیمات به طور آنی را دارد مقصر شناخته شده و مورد هجمه و افترا و... قرار میگیرد.صلاح کار این است به جای اینکه در روابط اجتماعی و حتی عاطفی به جای اینکه اطرافیان درگیر تنظیم و تدوین تنظیمات یکدیگر به روش دلخواه خود و یا به روش مطلوب عرف شوند ، خود را درگیر افرادی کنند که در مرور تنظیمات یکدیگر کمترین نوسان را با یکدیگر داشته باشند، تا هیچ یک از طرفین مورد هجمه قرار نگیرد، به تنظیمات آدم ها دست نزنید تا خود آنها مسئولیت اعمال خود در آینده باشند و شما هم مورد تهمت و آزار و اذیت روحی و روانی قرار نگیرید چون تنظیمات آدم ها تغییر نمیکند و شاید در ظاهر آنها چیزی تغییر کند ولی در باطن تنظیمات پس از مدتی به روال قبل بر میگردد و شما میمانید و زخمهایتان.
